سینماسینما، عباس اقلامی
جایی در مستند «قدم زدن با کیارستمی» ساخته جمشید اکرمی در سال ۲۰۰۳، کیارستمی از اهمیت زاویه دید و این می گوید که مکان ها و شخصیت ها در قاب هر فیلم‌ساز تصویر و جایگاهی متفاوت پیدا می کنند.
در مورد عباس کیارستمی فیلم های متعدد و مختلفی ساخته شده و با همان تعبیری که خودش از زاویه دیدِ صاحب اثر در فیلم جمشید اکرمی می گوید، در مستند- پرتره «همراه با باد» ساخته مهدی شادی زاده هم این فیلم‌ساز از زاویه نگاه و اولویت های شخصی خودش به شخصیت عباس کیارستمی نزدیک می شود تا فیلمی بسازد برای بیان خصوصیات هنرمندی که گرچه به عنوان یک فیلم‌ساز جهانی شناخته می شود، اما در عمل هنرمندی چندوجهی است که برای شناخت هر وجهش باید مطالعات مجزایی انجام داد و به بررسی آثارش پرداخت.
در یکی از سکانس های شروعِ «همراه با باد»، کیانوش عیاری از شیطنت درونی و بازیگوشی کیارستمی می گوید و علاقه ذاتی و شدیدش به کار و آفرینش اثر هنری. این‌که به هر کاری می خواهد، دست می زند و در آن البته بهترینِ خود را ارائه می دهد. کیارستمی با همین ویژگی، هیچ زمان بی کار نمی نشیند و هرجا راهی به رویش بسته می شود، از راهی دیگر وارد می شود تا فیلم‌سازی بشود یکی از کارهای او، و البته مهم‌ترین وجهِ زیستِ هنری اش. هنرمندی که جسارت تجربه کردن دارد و هنر را در گونه ها و از زوایای مختلف تجربه می کند و هر بار با اجرای طرحی نو. همین ویژگیِ شخصیتی و هنری را در «همراه با باد» فیلم‌ساز دست‌مایه فیلم خود قرار داده است؛ رسیدن به عباس کیارستمی چندوجهی.
در فیلم مهدی شادی زاده به دو نکته مهم در شناخت کیارستمی به عنوان هنرمندی با توانمندی های مختلف می رسیم که قبل تر شاید با این میزان از جزئیات کمتر از آن ها صحبت شده است. آن‌جاها که لیلی گلستان از نقاشی های بی نظیر و پُر از ظرافت او می گوید، یا آیدین آغداشلو به صندوق های چوبی اشاره می کند که کیارستمی با هنرمندی و در قالب یک اثر هنری ساخته و کمتر جایی از آن ها سخنی گفته شده.
جواد مجابی در فیلم به نکته مهمی اشاره می کند که شاید تمام ماجرای فیلم «همراه با باد» می تواند همین باشد و آن این‌که «عباس کیارستمی یک آرتیست است»؛ یک آرتیست به معنای واقعی کلمه که در تمام آثارش یک جنبه شاعرانگی دارد که جایی مورد اشاره آغداشلو هم قرار می گیرد.
کیارستمیِ هنرمندِ دارای وجوه هنری گوناگون را در دو اثر منحصربه‌فردش کامل تر می توان شناخت که جا داشت بیشتر از فقط در انتهای فیلمِ «همراه با باد» به آن ها اشاره شود. دو فیلم «مرا به خانه ببر» و «۲۴ فریم» دارای وِیژگی هایی هستند تا کیارستمیِ فیلم‌ساز، نقاش، عکاس، گرافیست، شاعر و در یک کلام آرتیست را بتوان در آن ها پیدا کرد. با تماشای «همراه با باد» و فیلم های دیگری که در مورد عباس کیارستمی ساخته شده، به سخنی می رسیم که در «همراه با باد» از زبان عباس کیارستمی می شنویم. «رسیدن به امر محال بدون رنج کشیدن محال است.» کیارستمی به شکلی خستگی ناپذیر تلاش کرده با سزاواری به امرِ محالِ ایستادن در جایگاهِ بلندِ امروزش برسد.
منبع: ماهنامه هنروتجربه