محمدمهدی عسگرپور، یکی از تهیه کنندگانی است که در کارنامه اش چه در مقام مشاور یا تهیه کننده همکاری با کارگردانان جوان دیده می شود.

به گزارش سینماسینما ،او در خصوص مشکلات موجود فی مابین برخی تهیه کنندگان و کارگردانان به «اعتماد» می گوید: «به نظر من عمده اختلاف بین کارگردان و تهیه کننده به ساختار فیلمسازی در کشورمان مربوط می شود: فیلمسازان با این معضل مواجه هستند که در برخی موارد از جانب تهیه کنندگان حمایت نمی شوند. تا جایی که بعضی تهیه کننده هایی که نقش چندانی در سرمایه گذاری فیلم ندارند زمان اکران و حتی توزیع فیلم در شبکه خانگی مسوولیت پذیر نیستند و این مساله باعث می شودکه خود کارگردانان به سمت تهیه کنندگی یا بعضا پخش کنندگی فیلم شان هم بروند و این باعث نوعی فردگرایی در سینمای ایران می شود. کارگردان با خودش می گوید من که خودم می توانم تهیه فیلمم را بر عهده بگیرم چرا این کار را نکنم؟ این مساله به طور کل از ساختار فیلمسازی در سینمای ایران ناشی می شود.»
عسگرپور در رده مدیران سینمایی باسابقه قرار می گیرد: به گفته او زمانی که در فارابی مسوولیت داشته با نمونه های این چنینی زیادی روبه رو بوده: «تهیه کننده ای بوده که نمی دانسته دفتر مونتاژ فیلمش کجاست. متاسفانه چنین مشکلاتی هنوز در سینمای ایران وجود دارد.»
در سال های گذشته با ورود نیروهای جوان به سینما با اندیشه ها و تفکرات جدید هم روبه رو هستیم که چنین نگرش هایی ممکن است با نسل گذشته ارتباط برقرار نکند. عسگرپور در این رابطه می گوید: «در سال های اخیر ارتباط نسل ها باهم به خوبی شکل نگرفته: نسل جدید نسل قدیم را به محافظه کاری متهم می کند آنها را فاقد جسارت می داند چنین سوءتفاهم هایی هم باعث شکل گیری اختلاف بین این دو نسل می شود. همواره به خودم یادآوری می کنم و به دوستانم هم توصیه می کنم اگر می خواهند به روز باشند و ذهن شان تازه باشد باید با نسل جدید ارتباط برقرار کنند. این جمله من به معنای پذیرش صددرصدی خواسته های جوانان نیست بلکه همکاری و تعاملی است که با آنها باید داشت.»
کارگردان سریال پرمخاطب این شب های تلویزیون بانام «رهایم نکن» در ادامه صحبتش می گوید: «صنف کارگردانان نزدیک به سیصد عضو دارد که از میان این افراد بالای دویست نفر اصلا کار نمی کنند و فعالیتی ندارند. چرا؟ که یکی از دلایل این است که به روز نشدند و با سینمای روز حرکت نمی کنند. به روز شدن لزوما به معنای شناخت ابزار در سینما نیست، بلکه بخشی از آن ارتباطی است که باید با نسل بعد داشته باشد. چنین مشکلاتی را ما در بحث فیلمنامه نویسی هم داریم.»
شرایط سرمایه گذاری در سینمای ایران به گونه ای است که باید در انتخاب عوامل یک فیلم هوشمندانه عمل کرد نکته ای که عسگرپور هم به آن تاکید دارد: «وقتی قرار است پروژه ای را کارکنم به این دقت می کنم که قرار است با چه کسی کارکنم و روی چه موضوعی متمرکز شویم. فیلمسازان فیلم اولی به این نکته توجه داشته باشند که ایران بهشت فیلمسازی برای آنهاست و اوضاع کار کردن در ایران به مراتب راحت تر از کشورهای اروپایی است که شرایط سخت و نفسگیری برای ساخت فیلم اول دارند. »
عسگرپور در بخش دیگر صحبت خود سوالی را مطرح می کند و آن اینکه با نگاه به تعداد فیلمسازانی که سال های اخیر فیلم اول شان را ساختند این نکته مشهود است که آنها نتوانستند فیلم دوم خود را مقابل دوربین ببرند و عملا وارد چرخه فیلمسازی دیگر نشدند. مشکل از کجا بوده؟ چرا تعداد قابل توجهی از این افراد شرایط کار برای شان فراهم نشده است؟
سوای از اینکه عسگرپور در مقام تهیه کننده با کارگردانان جوان همکاری کرده از کارگردانان برجسته سینمای ایران به حساب می آید: «تا این لحظه که در سینمای ایران به عنوان کارگردان کارکردم تلاش کردم مسوولیت تهیه کنندگی فیلمم بر عهده خودم نباشد: قطعا پذیرش مسوولیت تهیه کنندگی همراه با کارگردانی برای من سخت نیست: اما می خواهم مسوولیت ها تقسیم شود و همیشه هم گفته ام بگذارید شیرینی کار کارگردانی، تهیه کنندگی و فیلمنامه نویسی برای هرکسی تعریف شود و هر کس مسوول کار خودش باشد: بارها در گفت وگوهایی که با تهیه کنندگان داشتم گفتم کاری نکنید که من هم تهیه کننده فیلم خودم شوم اما شرایط به گونه ای رقم می خورد که افراد مجبور می شوند خودشان تهیه کارشان را به عهده بگیرند.»
این کارگردان در آخر صحبتش به این نکته اشاره می کند که اگر نتیجه تولید فیلمی در سینما خوب باشد این مشکلات و اختلافات بین تهیه کننده و کارگردان به شوخی تبدیل می شود.