سینماسینما، عباس اقلامی:
قسم (محسن تنابنده)
محسن تنابنده در فیلم تازه اش قسم نشان می دهد که سال ها درگیر سریال پایتخت بودن گویا برای او یک تصور ذهنی ساخته که تمام مدیوم ها تلویزیون است و فیلم ساختن هم مشابه سریال ساختن آن هم از نوع پایتخت است و تماشاگر سینما هم مثل تماشاگر تلویزیون محکوم است به تماشای هر چه مقابلش بگذارند. محسن تنابنده یک فرمول بلد است که با آن هم پایتخت بسازد و هم قسم. فیلمی که در خوشبینانه ترین حالت هم اگر بخواهیم از حال و هوای پایتخت دورش بدانیم، یک فیلم تلویزیونی است و برای مدیوم سینما ساخته نشده. حالا اینکه چرا روی پرده ی سینما و آن هم برای جشنواره فجر با آن لیست بلند بالای فیلم های متقاضی حضور در جشنواره آمده، سؤالی است که حتما هیأت انتخاب برایش جواب مناسبی دارد.
بیشتر داستان در یک اتوبوس می گذرد و سوژه قصاص است و مراسم قسامه برای شهادت دادن اینکه بهمن، قاتل رضوان، همسر خود است. گروه فامیل را راضیه خواهر مقتول هدایت می کند. اما در طول فیلم و در اثر وقایعی غیرمنتظره مشخص می شود بهمن قاتل نیست. هرچند در طول فیلم و در صحبتهای بستگان نسبی و سببی که برای قسم خوردن راهی دادگاهی در مشهد هستند، آنچه همگی بر آن متفق القول اند، بد دهنی و آزار رساندن به رضوان توسط بهمن و بارها ضرب و شتم اوست. اما در پایان وقتی معلوم می شود بهمن قاتل نیست در یک چرخش عجیب یکباره بهمن قدیس می شود و به حال خود رها.
البته در این پایان غیرمنطقی قسم احساس تنهایی نمی کند وقتی بدانیم یکی از ویژگیهای سؤال برانگیز فیلم های جشنواره امسال پایان بندی های عجیب و غریب آنهاست.
جمشیدیه (یلدا جبلی)
در جشنواره ی سی و هفتم، سوژه ی قصاص ترجیع بند فیلمهای زیادی شده است. اما در جمشیدیه کلیشه ای ترین و غیرقابل باورترین اتفاق هاست که بناست ما را درگیر یک ماجرای احساسی کند و درگیر این پرسش که باید قصاص کرد یا بخشید. یلدا از فیلمنامه ای رنج می برد که به طرز غریبی مناسبات و مراحل پیش برد قصه اش باورناپذیر است و هیچ همدلی بر نمی انگیزد.
یلدا جبلی محور داستان را قصاص قرار داده اما در اینکه این قصاص را ناشی از چه بداند داستانش سرگردان است. از یک دعوای ساده ی خیابانی شروع می کند و سر از فحاشی در استادیوم و متلک پرانی به خانم ها در خیابان در می آورد. مانیفست ضدخشونت می دهد و تریبون دادگاه را با تریبون یک سخنرانی اعتراضی اشتباه می گیرد و شروع می کند به شعار دادن. مجموعه ای از این ساده انگاری هاست که از یلدا فیلمی ناموفق ساخته. از مرحله ی طرح موضوع تا پایان داستان.
ترانه با بازی سارا بهرامی قرار است زنی باشد که در اثر ضربات او مردی کشته شده و با احساس عذاب وجدان، خود را به کلانتری معرفی می کند. اما ضعف در شخصیت پردازی، بیشتر از او یک روان پریش ساخته تا فردی که دارای شخصیت قوی اجتماعی است و از اینکه در اثر اشتباه او فردی کشته شده عذاب وجدان دارد و معتقد است باید خود را به دست عدالت بسپارد.
این ضعف در شخصیت پردازی در یلدا نمونه ی عجیب تری هم دارد. بازی کیومرث پوراحمد در فیلم در نقش پدرِ امیر، شوهر ضارب یا قاتل. بازی عجیب و بی ربط با صحنه ی پوراحمد بیشتر از هر سکانسی آنجا خود را نشان می دهد که قرار است به خواهر ترانه خبر زندانی شدن او بخاطر اعتراف به قتل را بدهد اما شیوه ی بیان و بازی او در این سکانس که می تواند یکی از تلخ ترین و غمبارترین صحنه های فیلم باشد، از آن یک سکانس خنده دار ساخته است.
ضعف های آشکار از جمشیدیه فیلمی ساخته که قبل از سکانس پایانی، تماشاگر را شگفت زده می کند و دیگر اینکه چرا این پایان باید برایش نوشته شود خیلی سؤال ویژه ای نیست.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- «جمشیدیه» به صورت آنلاین اکران میشود
- برترین بازیگران زن سال ۹۸ (۳)/ الهام کردا، مهناز افشار
- پیشنهادهایی لذتبخش
- از «قسم» تا «مطرب»/ برندگان پنجمین جشنواره فیلم های ایرانی تورنتو معرفی شدند
- دوقطبی زنان در سینمای امروز
- نگاهی به فیلم «قسم»/ اتوبوسی به رسم قسم
- درباره فیلم «قسم» ساخته محسن تنابنده/ قسم میخورم که…
- قسم؛ روایتی بدون تحریف از یک قانون شرعی
- دنیا دار مکافات است؛ نگاهی به فیلم قسم
- سخنگوی شورای صنفی خبر داد: «قسم» میآید، «متری شیش و نیم» میرود
- «قسم» محسن تنابنده پروانه نمایش گرفت
- خلأ امنیت روانی/ نگاهی به فیلم «جمشیدیه»
- انتشار جزییات هزینههای جشنوارهی ملی فجر + جدول
- چه کسی ضربه فنی شد؟/ نگاهی به فیلم «غلامرضا تختی»
- صحبتهای حسین انتظامی رئیس سازمان سینمایی در مراسم تجلی اراده ملی / وقتی میتوان از ظرفیت سینما برای پیشرفت کشور استفاده کرد
نظر شما
پربازدیدترین ها
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- شمشیرها برق میزنند/ نگاهی به فیلم «شوگان»
آخرین ها
- خانواده قاتل از «بیبدن» شکایت میکنند؟
- فوت کارگردان فرانسوی برنده نخل طلا و سزار/ لوران کانته درگذشت
- نسخهی آزادیِ لانتیموس/ نگاهی به فیلم «بیچارگان»
- نکوداشت اکبر زنجانپور در نوزدهمین «شب کارگردان»
- حضور همراه اول در بزرگترین نمایشگاه فناوری ترکیه
- معرفی همراه اول بهعنوان کارفرمای برتر سلامتمحور
- «در سایه سرو» از جشنواره ایتالیایی جایزه گرفت
- فیلم ایرانی نامزد قدیمیترین جایزه سینمایی اروپا شد
- کیوسکهای دیجیتال نخستین اپراتور سلامت کشور رونمایی و نصب شد
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- فیلمهای «رکوردزن» و زنگ خطر برای آینده این سینمای محترم!
- «هواخوری» روی صحنه میرود
- تمدید مهلت شرکت در جشنواره «خیمه شب بازی»
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- نسخه ویژه نابینایان «همسر» با صدای مسعود فروتن منتشر میشود
- نمایش «شیرین» کیارستمی در جادوی سینما بنیاد حریری
- آغاز ثبتنام دهمین دوره کارآموزی همراه اول
- تتلو در دادگاه: عذرخواهی میکنم
- مستانه مهاجر داور جشنواره الجزایر شد
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- «آقای قاضی» به شبکه دو میآید
- واکنشها به گفتگوی عضو هیئت مدیره نماوا/ شورای صیانت خانه سینمای ایران بررسی میکند
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- بستههای همراه اول ویژه حج ۱۴۰۳ اعلام شد
- چرا «سرزمین مادری» فعلا متوقف است؟
- اکران «همسایه شما، زهره» در هنر و تجربه/ پوستر فیلم رونمایی شد
- کمال تبریزی به دبیری جشنواره فیلم اقوام ایرانی نرسید
- معرفی نامزدهای دومین جشنواره «عروسکخونه»
- «ایستاده با گرگ» نامزد دریافت جایزه از جشنواره دهلی نو شد
- کیلین مورفی، بهترین بازیگر مرد آکادمی فیلم و تلویزیون ایرلند/ پیروزی «اوپنهایمر» کامل شد