برای مخاطبان تلویزیون بخصوص مخاطبان آثار طنز چهره آشنایی است. هادی کاظمی از بااستعدادترین کمدین هایی است که با سریال «شب های برره» و ایفای نقش حسام دو برره برای عامه مردم مشهور شد و از آن به بعد بود که تقریبا در بیشتر کارهای بعدی مهران مدیری حضور داشت. او البته در کارهای دیگری از جمله «شاهگوش»، «قهوه تلخ» و «ایران برگر» نیز بازی و جایگاهش را در بازیگری بیش از پیش محکم کرد. کاظمی از جمله بازیگرانی است که سال هاست در و تلویزیون در نقش های کمدی و طنز بازی کرده در حالی که قابلیت بالایی برای بازی در نقش های دیگر دارد. او این روزها در فیلم «به وقت خماری» به کارگردانی محمدحسین لطیفی بر پرده سینماها حضور دارد. به این بهانه با این بازیگر به گفت وگو پرداخته ایم که در ادامه می خوانید.
کارنامه کاریتان نشان می دهد که بیشتر در فیلم های کمدی بازی کرده اید. خودتان به این گونه فیلم ها تمایل دارید یا این که فکر می کنید در شرایط کنونی بین سایر ژانرها، کمدی بیشتر دیده می شود؟
من خیلی دغدغه این را ندارم که صرفا در یک ژانر خاص بازی کنم، اما وقتی بیشتر پیشنهادهایی که به من می شود در ژانر کمدی است بالاخره باید از بین شان یکی را انتخاب کنم. قطعا هروقت نقش جدی مناسبی به من پیشنهاد شود آن را می پذیرم، همان طور که در فیلم «مصادره» با این که مضمون کلی کار کمدی بود، اما نقشی که من آن را ایفا کردم جدی بود.
به عنوان یک بازیگر چه معیارهایی در انتخاب هایتان دارید؟
اولویت در انتخاب نقش برای من شخصیت پردازی یک کاراکتر و فیلمنامه خوب است. منظورم از فیلمنامه خوب فیلمنامه ای است که کنش و واکنش و گره های داستانی داشته باشد و بتواند مخاطب را تا انتهای داستان نگه دارد و کاراکتر خوب، کاراکتری است که برایم جذابیت داشته باشد و نو باشد.کما این که کاراکترهایی هم که تا به حال بازی کردم کاراکترهایی بودند که هیچ کدام شبیه هم نبودند.
معمولا در سینما و تلویزیون ما این طور است که وقتی بازیگری در نقشی دیده می شود و به اصطلاح گل می کند، سیل پیشنهادهایی شبیه به آن نقش به سمتش سرازیر می شود؛ در مورد شما هم جریان به این شکل بود؟
بله، متاسفانه به این شکل است. زنگ می زنند و می گویند می شود شبیه فلان کارت را در این فیلم هم بازی کنی! که من البته هیچ وقت قبول نکرده و نمی کنم. چون همان طور که گفتم برای من اولویت نقشی چالشی و غیرتکراری است.
همکاری تان با مهران مدیری و گروهشان مدت هاست که تداوم داشته و دارد. خودتان از ابتدا فکر می کردید در کارهای کمدی ایشان تا این حد موفق ظاهر شوید؟
مدل من این شکلی است که وقتی سرکاری می روم زیاد به این فکر نمی کنم که قرار است چه بشود یا چه نشود. البته نه این که هیچ آینده نگری نداشته باشم، اما بیشتر سعی می کنم در لحظه کاری که به من محول می شود را به نحو احسن انجام دهم. در حال حاضر هم اگر آقای مدیری برای کاری از من دعوت به همکاری کردند با دید بازتری وارد آن می شوم.
چطور شد در فیلم «به وقت خماری» بازی کردید؟
آقای لطیفی را با توجه به رزومه کاری شان همیشه دوست داشتم و ایشان را چه به لحاظ اخلاقی و چه کاری جزو کارگردانان شاخص و خوب سینما و تلویزیون می دانستم. وقتی فیلمنامه «به وقت خماری» را مطالعه کردم از کاراکتری که به من پیشنهاد شده بود خوشم آمد و با توجه به مجموع عوامل در این فیلم بازی کردم. من در این فیلم نقش داماد یک خانواده را بازی می کنم که به جرم چک بی محلی که کشیده به زندان می افتد و به همین خاطر در خانواده اش با مشکلاتی مواجه می شود.
کار کردن با کارگردانی مثل محمدحسین لطیفی برای شما چه تجربه ای به همراه داشت؟
هر بازیگری در هر کاری با توجه به شیوه و گرداندن اثر، تجربه جدیدی به دست می آورد. آقای لطیفی هم جزو آن دست کارگردانانی هستند که برای من کار با ایشان بسیار جذاب بود. ایشان کارگردانی بسیار باهوش است که موقعیت های بازی را خوب می شناسد. ما کارگردانانی را داریم که صرفا کارگردانی می کنند، یعنی تمرکز اصلی شان روی نور، کادربندی، دکوپاژ و مسائلی از این دست است، اما آقای لطیفی حواسشان به بازی بازیگر است که این امر برای کارگردان بسیار ضروری است. در سال های نه چندان دور طنزهای موفقی را در سینما و تلویزیون شاهد بودیم که دیگر مشابه آنها تکرار نشد.
به نظر شما چرا کمدی این سیر نزولی را طی کرد؟
شما خودتان بگویید چه چیزی در حال پیشرفت است که کمدی باشد؟ ما نمی توانیم در جای تثبیت شده مان بایستیم و مدام عقبگرد می کنیم. سطح کیفی آثار پایین آمده. من با تلویزیون قهر نیستم، اما به دلایلی سال هاست که در تلویزیون کار نمی کنم، چون کارهایی که الان ساخته می شود قابل دفاع نیست. ما سال ها پیش «شب های برره» را کار کردیم که به حدی ماندگار شد که هنوز هم بعضی از بخش های آن در برنامه ها استفاده می شود. همین الان هم چنانچه کار خوبی در تلویزیون ساخته شود و دستمزدمان مطابق معیارهای روز باشد حتما من و خیلی های دیگر برمی گردیم و در تلویزیون کار می کنیم. الان بودجه سریال سازی به قدری کم شده که قرارداد ۲۰ سال پیش را جلوی ما می گذارند. مگر می شود تورم بالا برود، اما حقوق ما تغییری نکند!