سید جمال ساداتیان معتقد است : «ممکن است صحبت‌هایی که مطرح می‌کنیم کمی تکراری به نظر برسد اما واقعیت را باید گفت و آن این نکته است که ظرفیت تولید سینمای ایران بیش از نمایش فیلم‌هاست و درنهایت فیلم‌هایی که اقبال عمومی بیشتری برای نمایش دارند بخش اعظمی از سالن‌های سینما به آنها اختصاص داده می‌شود.»
به گزارش سینماسینما ،به‌طور کل هدف از فیلمسازی دیده شدن اثراست؛ اما در این میان کمبود سالن باعث می‌شود تعداد زیادی از فیلم‌ها نتوانند به اکران عمومی دربیایند و همین مساله باعث می‌شود تا فیلمسازان به مسوولان سینما برای اکران فیلم‌شان فشار وارد کنند. از دیدگاه ساداتیان حتی بعضی به‌واسطه ارتباطاتی که دارند سالن‌های سینما را به خود اختصاص می‌دهند و فیلم‌هایی هم هستند که از گردونه نمایش خارج‌شده و فرصت اکران پیدا نمی‌کنند این عوامل باعث شد تا درنهایت گروه هنر و تجربه راه‌اندازی شود.
این تهیه‌کننده به نمونه‌های مشابه این گروه در دنیا اشاره می‌کند: «در تمام دنیا چه امریکا چه اروپا یک‌سری فیلم‌های خاص در کانون‌های فرهنگی هنری نمایش داده می‌شوند ازآنجایی‌که آنها بالغ بر ۴۰ هزار سالن نمایش اکران عمومی و ۲ هزار سالن برای نمایش فیلم‌های فرهنگی دارند نمایش فیلم‌های‌شان با مشکلی مواجه نمی‌شود. اما در ایران از همان ۲ هزار سالن نمایش فیلم فرهنگی هم برخوردار نیستیم درنتیجه چنین مشکلاتی برای نمایش فیلم‌ها به وجود می‌آید.»
امروزه برای معرفی هر کالای تولیدی به مردم تبلیغات حرف اول را در بحث عرضه مطرح می‌کند چه برسد به فیلم که بحث بازگشت سرمایه در آن اهمیت دوچندان دارد. ساداتیان در همین رابطه می‌گوید: «جریان هنر و تجربه با مخاطب خاص همراه است به همین جهت برای جذب مخاطب خود باید ابتکارات و تحرکات تبلیغاتی داشته باشند ازآنجایی‌که این نوع فیلم‌ها با هزینه و سرمایه‌های اندک ساخته می‌شود بضاعت مالی برای تبلیغات هم ندارند، طبیعی است که فیلم‌ها به‌درستی نزد مخاطب معرفی نمی‌شوند.»
گروه هنر و تجربه از بدو تاسیس با حمایت وزارت ارشاد همراه بوده است. ساداتیان به این نکته اشاره می‌کند: «وزارت ارشاد هزینه‌های نمایش فیلم‌های گروه هنر و تجربه در سینما را به روش سوبسید تقبل کرده چون از ابتدا خودشان می‌دانستند که این نوع فیلم‌ها فروش قابل‌اعتنایی ندارند؛ حتی وزارت ارشاد سهم صاحبان سینما را هم قبول کرده که بپردازد برای اینکه لزوم چنین گروه سینمایی در سینما کاملا حس می‌شد اما رفته‌رفته ظرفیت اندک و تعداد محدود سالن‌هایی که به این گروه اختصاص داده می‌شد باعث عدم موفقیت در جذب مخاطب شد و کار به‌جایی رسید که شاهد گلایه‌هایی از اهالی سینما نسبت به عملکرد این گروه سینمایی بودیم.»
به این نکته هم باید توجه داشت فیلم‌هایی که در گروه هنر و تجربه به نمایش درمی‌آیند باید به لحاظ ساختاری و تکنیکی استاندارد باشند و نوع قصه برای اقشار مردم جذاب باشد نباید انتخاب فیلم‌ها در گروه هنر و تجربه تحمیلی صورت بگیرد که اگر اینگونه باشد خلط مبحث می‌شود و گله‌گزاری‌های اخیر بیشتر به این شکل است که وقتی فیلمی صلاحیت در اکران عمومی ندارد به گروه هنرو تجربه فشار می‌آورد.
ساداتیان به عملکرد امیرحسین علم الهدی اشاره می‌کند: «نمی‌توانیم تلاش تیم آقای علم‌الهدی را نادیده بگیریم چون بالاخره در این مدت آنها تلاش‌های زیادی کردند تا این گروه در این مدت سرپا باشد. بپذیریم که بخش اعظمی از خود فیلم‌ها هم باید قابلیت جذب مخاطب را داشته باشند و این بر کیفیت کار این گروه تاثیر می‌گذارد؛ درنهایت می‌توان گفت گروه هنر و تجربه همچون بچه ناتنی سینماست که حق حیات دارد و باید از حقوق اجتماعی برخوردار باشد.»
اعتماد