در آمارها آمده است که از ۸۰ میلیون مردمی که در ایران زندگی می‌کنند، فقط ۱۹ درصدشان، که قریب به ۱۶ میلیون نفر می‌شوند به سینما رفته‌اند و آن ۶۴ میلیون نفر دیگر، تا به حال پایشان به این تماشاخانه باز نشده است.
به گزارش سینماسینما ،اگرچه آماری به تفکیک استان‌ها منتشر نشده، اما گوشه چشمی به وضعیت سینماهای سیستان و بلوچستان کافی است برای فهمیدن اینکه جای مردم این استان، بیشتر میان آن ۶۴ میلیون سینما نرفته است و دلایل آن نیاز به واکاوی و تحلیل دارد.
سال ۱۲۷۹ بود که مظفرالدین‌شاه قاجار ابزار سینما را از فرانسه به ایران آورد و داد دست میرزا ابراهیم‌خان عکاس‌باشی که به‌عنوان سوغاتی، آن را برای زنان حرمسرا راه بیندازد. از آن زمان تا امروز، ۱۱۹ سالی می‌گذرد و هنوز زاهدان، مرکز استان سیستان و بلوچستان دو سینما بیشتر ندارد؛ یکی سینما هلال که متعلق به هلال‌احمر است و به‌تازگی افتتاح شده و آن‌یکی هم سینما اشراق که تحت مدیریت اداره ارشاد است. این دومی، تقریباً غیرفعال است و مسئولان ارشاد آن را زیادی هم می‌دانند. نصیراحمد ملازهی، معاون امور هنری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی سیستان و بلوچستان گفته وقتی صندلی‌های سینما هلال هم خالی می‌مانند، فعلاً همین [سینما هلال] کافی است.
اینکه این مردم چرا به سینما نمی‌روند، مسئله‌ای است که جای تأمل فراوان دارد. بسیاری از شهرهای سیستان و بلوچستان سینما ندارند و آن یکی دو شهری هم که دارند، سینماهایشان تنوع ندارد؛ چون سالن‌هایشان محدود است. این سالن‌ها هم در انحصار چند فیلم معدود پرفروش می‌ماند و فیلم‌های دیگر شانس اکران خود را در این سینماها از دست می‌دهند. چنین محدودیت‌هایی نمی‌تواند سلیقه همه مخاطبان را تأمین کند و همین باعث می‌شود عده‌ای از سینما رفتن محروم بمانند.
در کنار این، نبودن سینمای مناسب و حتی در بسیاری از شهرها نبودن سینما باعث شده عادت به سینما رفتن هم در میان مردم شکل نگیرد و عجیب نیست که برخی از مردم این استان، هیچ ندانند که سینما چیست؛ اگرچه راه‌اندازی سینما هلال زاهدان به‌عنوان اولین سینمای استاندارد استان، توانسته استقبال از سینما را افزایش دهد، اما هنوز آن‌طور که باید و شاید شرایط رفتن به سینما برای مردم فراهم نیست.
کم‌توجهی به سینمای بومی سیستان و بلوچستان را هم باید به این موارد افزود. اگر با تکیه بر پتانسیل‌های بالای استان به ساخت و اکران فیلم‌های سینمایی متناسب با فرهنگ و جامعه سیستان و بلوچستان اقدام شود، قطعاً با اقبال مردم مواجه خواهد شد، اما تاکنون کمتر به این مسئله توجه شده است.
بر این موارد باید فقر فرهنگی و اقتصادی مردم استان را افزود. لازم است در مدارس درباره اهمیت رفتن به سینما حرف زده شود و دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان را به سینما رفتن تشویق کرد. باید این نگاه را در میان مردم ایجاد کرد که بدانند سینما نه یک سرگرمی صرف است و نه در انحصار طبقات مرفه جامعه، که سینما اتفاقاً قرار است برای عامه مردم باشد. همه این‌ها و دلایلی دیگر، باعث شده است مردم استان سیستان و بلوچستان همچنان با سینما بیگانه باشند.
این در حالی است که سینما در جوامع مختلف همواره یکی از مهم‌ترین ساحت‌های فرهنگی به شمار می‌رود. فیلم، جهانی نو را پیش روی بینندگان خود می‌گشاید و تماشای فیلم در سینما، تجربه‌ای است بسیار متفاوت با تماشای همان فیلم در تلویزیون؛ و این نکته‌ای است که هنوز در ذهن مردم جای نگرفته است.
در این‌باره باید به سیستان و بلوچستان توجه خاصی داشت. این استان از تنوع فرهنگی و مذهبی زیادی برخوردار است و این فرهنگ‌های مختلف، نیازمند محتواهای فرهنگی متنوع نیز هستند. همچنین سینما ظرفیت آن را دارد که جایگزین بسیاری از تفریح‌های ناسالم جوانان شود؛ چراکه کمبود فضاهای تفریحی در استان، خود یکی از عوامل بزهکاری‌ها و ناهنجاری‌هاست.
باز کردن راه مردم به سینما به این آسانی‌ها هم نیست، اما اگر حاضر نشویم سختی آن را بپذیریم، آسیب‌های بیشتری گریبانمان را خواهد گرفت. باید سنگ‌های زیادی را از سر راه این مردم فرهنگ دوست برداشت تا مسیر برای رفتن به سینما هموارتر شود، وگرنه هیچ بعید نیست همین سینماهای دست و پا شکسته هم کارشان به تعطیلی بکشد.
منبع: ایرنا