مسعود کرامتی بازیگر و کارگردان می‌گوید سینمای کودک بازاری ندارد و قرار نیست فیلمی برای آن ساخته شود.

به گزارش سینماسینما، مسعود کرامتی بازیگر و کارگردان درباره دغدغه‌هایش گفت: دغدغه من این است که بتوانم کار خوب انجام دهم و حوزه بازیگری یا کارگردانی برایم فرقی ندارد. مهم کار خوب انجام دادن است. معضل اصلی تلویزیون و سینمای ما این است که کار خوب در آن بسیار انگشت‌شمار است و به شکل معمول عادت کرده‌ایم بگویم «اِی» یا اینکه بگوییم «بد نبود». این حرف من نه ناشکری است و نه ادا درآوردن. اکثر کارها بد هستند. من تمام هم‌وغمم این است که آیا می‌شود تعداد کارهای خوب بالا باشد یا نه؟

وی ادامه داد: من غیر از کار هنری، کار دیگری بلد نیستم و شغلم همین است. وقتی کاری انجام نمی‌دهم، بیکار هستم و غیر از فیلم دیدن و کتاب خواندن کار دیگری ندارم انجام دهم. متأسفانه خیلی سخت کار می‌کنم، چرا که تمام کارهای پیشنهادی تقریباً همه آن چیزی نیستند که پیشنهاد می‌شوند و بین کارهایی که دوست نمی‌دارم باید یکی را انتخاب کنم، چرا که نه درآمدی از جایی دیگر دارم، نه پس‌اندازی داشته‌ام و نه ثروتی دارم. بنابراین باید هرچند وقت یک بار تن به کاری بدهم که شاید خیلی آن را دوست نداشته باشم.

بازیگر «سفر به چزابه» افزود: به نظرم اگر کمی منصف باشیم و در این سال‌ها مروری به سینما داشته باشیم می‌رسیم به جایی که می‌بینیم اتفاقی که برای فرهنگ ما افتاد و ادامه‌دار شد اتفاق خوبی نبود. امیدواریم مدیریت جدید جهت را عوض کند، اما جهتی که امروز داریم این است که صاحب فرهنگ که نشدیم هیچ، بلکه بی‌فرهنگ نیز شدیم. امروز ابتذال خودش را برجسته نشان می‌دهد و سطح سلیقه مردم پایین آمده است. مردم تقصیر ندارند، چرا که مردم هر جامعه به وسیله فرهنگ‌سازان آن جامعه مدیریت می‌شوند و ما خودمان باعث این بی‌فرهنگی شدیم که دلایل بسیاری دارد.

کرامتی با بیان اینکه دانش و سرمایه در سینما و تلویزیون جایشان بسیار خالی است اظهار کرد: بخشی از کار سلیقه است. ما همه چیزمان دولتی است. تلویزیون ما دولتی است، یکسری مدیران هستند و یکسری آدم‌هایی که بیرون از تلویزیون کار می‌کنند و باید طبق سلیقه مدیران پیش بروند و چاره‌ای هم نیست. در این حالت دو مطلب پیش می‌آید اول سلیقه است و دانش و طلبی است که تو به عنوان هنرمند به دنبال آن هستی و دوم سرمایه‌گذاری برای رسیدن به آن هدف است که در هر دو می‌لنگیم. هم سلیقه پایین است و هم سرمایه‌گذاری انجام نمی‌شود، هنوز هم ما در تلویزیون با اینکه می‌دانیم مناسبات ما در چه زمانی است، اما کارهایمان دقیقه نودی است. جشنواره‌ها زمان مشخصی دارند، اما وقتی تمام می‌شوند، پرونده آن‌ها بسته می‌شود تا سال بعد، این یعنی سهل‌انگاری و ترویج آنکه از همین جا شروع می‌شود و ادامه می‌یابد.

کارگردان «پاتال و آرزوهای کوچک» در ادامه به سینما و حضور جوانان در آن اشاره کرد و گفت: طبیعتاً وقتی در بازار کار قرار می‌گیری به جز چند استثناء که ممکن است دو فیلم هنری بسیار خوب هم در سال تولید شود، سینمای ما با این چیزها موفق نیست. مهم بازار است و بازار کاری که وجود دارد، بسیار بد است. طبیعی است که باید با معادلات و سلایق بازار کار کنی و بازار امروز سینمای ما این‌گونه است. آدم‌هایی که در سن و سال من هستند با یک حسرت حرف می‌زنند، چرا که سال‌های عمرشان را از دست دادند و تمام ایده‌آل‌هایشان از بین رفته است و جوانانی که با دنیای از انرژی آمده‌اند و حرف‌های تازه‌ای دارند، بیست سال بعدشان من هستم. این جوان یا مجبور است یا دوست دارد، در این بازار فعالیت کند. همه چیز ما شبیه هم است و همه دست‌به‌دست هم داده‌ایم که این وضعیت اسفناک را تماشاگر باشیم.

کارگردان مجموعه «خانه ما» درباره سینمای کودک نیز اظهار کرد: در سینمای کودک بازاری وجود ندارد و قرار نیست فیلمی ساخته شود. ما کارگردان‌های جوانی داریم که در سینمای بزرگسال مشغول فعالیت هستند، اما در سینمای کودک فیلم اولی‌ها انگشت‌شمار هستند، چرا که خود سینمای کودک در اغماست و به آن تنفس مصنوعی می‌دهند، در واقع سینمای کودک مرده است. تمام آنچه درباره کودکان گفته می‌شود شعار است، با بایدونباید و این حرف‌ها چیزی حاصل نمی‌شود. همه این صحبت‌ها را در تریبون‌ها می‌شنویم و همه ادعای این را دارند که باید سینمای کودک را زنده نگه داشت، اما شعار است و این‌قدر این شعارها را داده‌ایم که اگر با یک کودک صحبت کنیم به راحتی آب خوردن آن را بیان می‌کند، اما اصل ماجرا وجود ندارد.