علیرضا شجاع نوری در بخشهایی از مصاحبه خود با نرگس عاشوری در روزنامه ایران حرفهای جالبی درباره فیلم روز واقعه  زده است .

به گزارش سینماسینما،بخشهایی از این مصاحبه به شرح زیر است :

با توجه به تغییر شرایط این روزها به نظرتان اگر ساخت فیلم «روز واقعه» امروز پیشنهاد می شد چقدر احتمال ساخته شدن آن وجود داشت؟
آنقدر سیاست روی فرهنگ سایه انداخته است که شاید امام حسین(ع) چیز دیگری از آب درمی آمد، شاید به ساخته شدن فصل دیدار شهربانو رضایت می دادند اما با الزام این نگاه که او حتماً باید جلوی امام حسین(ع) زانو بزند. امروز سیاست مزاحم جدی عرصه فرهنگ است. نگاه سیاسی و نگاه محافظه کارانه و ترس آلود مسئولان فرهنگی بر این حوزه سایه انداخته است. حافظ هم اگر برای عصر امروز بود دچار مشکل می شد و با اعمال سانسور و ممیزی یک دیوان شعر بی معنی داشت. اگر هنر رها شود و مزاحم ها از سر راهش کنار روند و نفس راحتی بکشد هنر آراسته و پاک و صادق و صمیمی و سازنده ای برای مملکت مان خواهیم داشت.

بر همین اساس و سرنوشت فیلم هایی همچون «رستاخیز» است که فیلمسازها دلهره دارند سراغ چنین پروژه هایی بروند.
اگر امروز «روز واقعه» ساخته می شد با ملاحظات سیاسی موجود خیلی از دیالوگ ها حذف می شد در حالی که امروز این دیالوگ ها دائم تکرار می شود و فیلم هم هر ساله پخش می شود. نگاه سیاسی به فرهنگ، عمق بینش و آینده نگری را سلب می کند، باعث می شود صرفاً شرایط و زمان حال را بسنجیم؛ این جمله را فعلاً نگذاریم، این سکانس را فعلاً نگیریم، فعلاً این فیلم ساخته نشود و… این فعلاً گفتن ها یعنی اعمال مراقبت تمام برای اینکه در دوره مدیریت فلان مسئول فرهنگی، اتفاق دردسرسازی نیفتد. درصورتی که یک اثر هنری مشمول زمان نیست و باید اجازه دهیم فیلم ها ساخته شوند و برای نسل آینده هم خدمت کنیم؛ اینکه مدیریت فرهنگی بگوید با توجه به صحبت های فلان شخص در هفته گذشته فعلاً صلاح نیست و به دلایل ملاحظات سیاسی یک فیلم کنار گذاشته شود نمی داند چه خبط بزرگی در حوزه فرهنگ دارد انجام می دهد.
عموماً در آثار مذهبی یا درگیر ظواهر هستیم یا اینکه چون به تعبیر شما ارتباط دلی با پیام این واقعه نداشته ایم دچار شعارزدگی شده و در انتقال پیام ناتوان هستیم. یکی از عوامل موفقیت «روز واقعه» همین است که سازندگانش به فکر ساختن فیلم دینی نبوده اند. روح و مفهوم واقعه مدنظر بود.
به لحاظ کمیت در ساخت آثار مذهبی کم کاری نکردیم بلکه کج کاری کردیم. کارهای دینی که ادعای اخلاقی بودن دارند به لحاظ کمیت، کم نیست منتهی با سوژه ها صادقانه برخورد نکردیم و جست وجوگرانه به دنبال واقعیت نرفتیم. با کمیت زیادی که جعلی درست کردیم حتی مانع از آن شده ایم که نور مسیر خودش را طی کند. سر راه نور یکسری تیرهای چراغ برق گذاشتیم که هیچ کدامشان نور نمی دهند اما مانع پیشرفت نور شده اند. خیلی ها تلاش کردند که چیزی بهتر از «روز واقعه» بسازند در حالی که این حوزه، حوزه رقابت و مسابقه نیست. «روز واقعه» برای این ساخته نشد که چیزی را ثابت کند، یک کار دلی بود و همه دلی دور هم جمع شدند.
فضایی هم که علیه این دست فیلم ها شکل می گیرد از همان نگاه به قول شما انحصارطلب می آید؛ احمدرضا درویش در این سال ها خود را اثبات کرده است اما همین نگاه که به تعبیر شما می گوید ما باید تاییدش کنیم باعث شد این فیلم پس از یک روز از پرده اکران پایین کشیده شود. این جریان هم از یک هیات مذهبی کلید خورد. در زمان نمایش «روز واقعه» با چنین برخوردهایی مواجه نبودید یا آن زمان فضا بهتر از امروز بود.
ما اول یک نمایش آزمایشی گذاشتیم. سالن سینما فرهنگ را در یک روز تعطیل گرفتیم و هیات محبان نبی را دعوت کردیم و فیلم را نمایش دادیم، جالب اینکه در پایان فیلم سالن حسینیه شد و شروع به سینه زنی کردند. خیلی هم فیلم را دوست داشتند، همچنان که هنوز هم از این فیلم استقبال می شود.