در هیچ کجای دنیا مجری مناظره نقش چوب‌خشک یا نهایتا تایمر را بازی نمی‌کند. او و البته تیم پشتیبان برگزاری، نماینده افکار عمومی و مخاطبان بی‌طرف برنامه هستند؛ پس باید بر «اطلاعات خام» ارائه‌شده نظارت کامل داشته باشند و اگر خبر نادرستی اعلام شد، دخالت کرده و حرف صحیح را به مردم اعلام می‌کنند؛ برای مثال، آمار تورم رسمی کشور یک عدد ثابت است که باید از جانب مراجع ذی‌صلاح اعلام شود. معنی ندارد که هر نامزدی بنابر مصحلت خودش یک عدد برای تورم اعلام کند. بعد هم هر‌یک از طرفین بروند در روزنامه‌های جناح خود مدعی شوند که طرف دیگر دروغ گفت!سنت نامیمون دروغ‌گویی نامزدها در کشور ما دقیقا محصول نقص در شیوه برگزاری مناظره است. متأسفانه مسئولان برگزاری مناظره در صدا‌و‌سیما، تعریفی ابتدایی و کودکانه از بی‌طرفی دارند. از نظر تلویزیون ملی ایران، بی‌طرفی مجری در آن است که اگر یک نامزدی به دیگری تهمت دروغ زد، سکوت کند! این مسئله نه تنها از لحاظ اخلاقی کاملا مردود است؛ بلکه اساسا مخل قضاوت صحیح شهروندان است.با این روال نادرست از برگزاری مناظره‌ها، به جای اینکه مردم در جریان اصل حقایق قرار بگیرند و نامزدها هم موظف شوند راهکارهای خود برای مسائل عینی را مطرح کنند، شاهد وضعیتی هستیم که مدام ادعاهای متناقض ارائه می‌شود و مردم صرفا باید به این فکر باشند که کدام طرف در حال دروغ‌گویی است! آیا برای کشور و ملت ما شرم‌آور نیست که جدال نامزدهای بالاترین ارکان اجرائی‌اش به رقابت برای دروغ‌گویی بدل شود؟اگر مسئولان می‌خواهند یک بار برای همیشه این جرثومه دروغ‌گویی را ریشه‌کن کنند تا نه در این دوره و نه در هیچ دوره دیگری نامزدی با هدف «هرچه بیشتر دروغ‌گفتن» وارد انتخابات نشود، شیوه برگزاری انتخابات باید اصلاح شود. به صورت مصداقی، وقتی دو گزینه مطرح انتخابات (روحانی و قالیباف) دارند درباره یک صفحه کاغذ یا ادعایی که تصویرش موجود است، حرف‌های متناقض می‌زنند، تیم برگزاری باید بخشی از وقت مردم (نه از وقت یک نامزد خاص) را به بررسی صحت و سقم ادعای طرح‌شده اختصاص می‌دادند و مثلا آن برگه را با صدای بلند برای همه می‌خواندند و البته درباره صحت و سقمش هم اعتبارسنجی می‌کردند. این ساده‌ترین و بدیهی‌ترین وظیفه برگزار‌کنندگان است و سنت میمونی است که از این پس نه این‌قدر بی‌اخلاقی در مناظره ببینیم و نه این‌قدر مردم گیج شوند.