فرزانه متین- از قدیم الایام ما را از جن می ترسانند مخصوصا از قیافه ی کریه آن، و تا به حال اسم جن زیبا به گوش مان نخورده بود تا این که بایرام فضلی نام دومین فیلم بلند سینمایی اش را «جن زیبا» گذاشت تا این که مخاطبش را درگیر کند که آیا آنچه که یدالله ( با بازی فرهاد اصلانی) می بیند جنی زیباست یا این که نورگل یشیلچای، بازیگر تراز اول ترکیه در نقش دلارام ، می خواهد زیبایی اش را بر پرده‌ای نقره ای منعکس کند.
داستان فیلم که برخی آن را در ژانر کمدی! می دانند از این قرار است که یدالله در آسایشگاه روانی که خود دچار اختلال روانی است و مدتی بستری بوده و حالا مرخص شده، در نقش نظافتچی آسایشگاه است و از سویی دیگر دلارام زنی ناشنوا که به دلیل جنون بستری است از آسایشگاه فرار می کند ، در خانه یدالله پناه می گیرد و یدالله عاشق و شیدای این جن زیبا می شود.
بایرام فضلی در فیلمش دست بر روی اختلال روانی جنون آنی گذاشته است که می توانست با ظرافت این اختلال ، نحوه درمان و پیامدهایش را نشان دهد اما متاسفانه بازیگران معروف فیلم‌اش را فدای این موضوع روانشناسی مهم کرده است و سعی اش بر این بوده فیلمش سرگرم کننده باشد و مخاطبش سردرگم.
مخاطب نمی داند چرا یدالله در آسایشگاه بستری شده؟ و یا این که چه اختلالی داشته ؟ البته چند بار یدالله خود را دیوانه می نامند اما این که چگونه این دیوانه مرخص می شود و در همان آسایشگاه مشفول کارگری می شود و دائم در فیلم پرستار و دخترش(لیلا زارع) از وی در مورد قرص هایش سوال می کند که آیا مصرف می کند یا نه( دیالوگی که بود و نبودش، فرقی نمی کند) را نمی دانیم. از طرفی دیگر با بازی بی نظیر دلارام روبه رو می شویم و در می یابیم که به وی تجاوز کرده اند ، در همان حین، متجاوز را می کشد و دچار جنون می شود سپس در آسایشگاه روانی بستری می شود. او حرف نمی زند و به عبارتی لال است که تماشاگر نمی داند آیا به هنگام آن فاجعه برای وی این اتفاق رخ داد یا این که مادرزادی لال است.
همه ی ما می دانیم جنون یک وضعیت روانی غیر طبیعی است که فرد مبتلا به آن به نوعی ارتباطش را با واقعیت از دست می دهد و دچار توهم می شود(مانند آن که دلارام توهم این را داشت که فرزند دختر دارد) این دسته از افراد یا به شدت پرخاشگر و عصبی یا دچار حالت کاتاتونیا(شبهه بیهوشی) می شوند و ممکن است اکثر اوقات رفتار طبیعی داشته باشند که در فیلم به این نکات توجه شده بود اما آنچه که بسیار مهم و حیاتی است و در فیلم به راحتی از آن عبور می شود این است که این دسته از افراد تحت مراقبت و محافظت های شدید هستند چرا که در آسایشگاه هم می توانند هم به خود و هم به دیگران آسیب برسانند.در فیلم، به راحتی این شخص می تواند از آسایشگاه فرار کند و به شکل حوری، جن و شبح برای یدالله درآید.این مسئله را به خوبی در فیلم هایی هالیوودی که در ژانر روانشناسانه ساخته شده، می توان دید به صورتی که برای مخاطب بسیار تاثیرگذار است و او را غرق در فیلم می‌کند اما بایرام فضلی با ساخت «جن زیبا» نه تنها دنبال اثرگذاری بر مخاطبش نبود که حتی از منظر سرگرمی باید به آن نمره بسیار کمی داد.
مورد دیگر بازنمایی نادرست از مردان جامعه ایران بود که گویی همه را متجاوز نشان می داد حتی یدالله ایی که عاشق و شیدای دلارام است اما دلارام با داس به دست در صدد انتقام از اوست.
پدرانمان می گفتند دیوانه کسی است که دیو می بیند و مجنون کسی است که جن می بیند…