به گزارش سینماسینما، علی عباسی شـاید برای متولدان پس از انقلاب نامی ناآشنا باشد ولی برای هم‌نسل‌های پدرانشان سمبلی از موج نو سینمای ایران است که باری نوستالژیک و مثبت دارد. «علی عباسـی تقدیـم می‌کند» عبارتی بود که برای هر فیلمـی اعتبار می‌آورد؛ جمله‌ای کـه ابتدای فیلم‌هایی مانند حسن‌کچل، رضاموتوری، تنگنا، تنگسیر، رشید، نازنین، پنجره، سوته‌دلان و… آمده و در ذهن سینمادوستان ایرانی ماندگار شده است. برخی از بزرگان سینمای ایران آغاز کارشان در دفتر او با نام «سازمان سینمایی پیام» بوده است؛ از جمله علی حاتمی و عباس کیارسـتمی. برخی دیگر هم مثل امیر نادری، مسـعود کیمیایی و جلال مقدم گام های دوم یا سوم‌شان را در پیام برداشتند.

‎خواننده به احتمال زیاد توقع خواندن خاطرات عباسی از دوران تهیه‌ فیلم‌ها و مسایل مربوط به سینما را دارد که البته اشاراتی به آن شده ولی موضوع اصلی کتاب، مربوط به خبر سوزانده شدن نگاتیو فیلم‌هایش است که باعث دگرگونی احوالش و سپس مهاجرت او شد.

‎این کتاب به نوعی درباره‌ دغدغه‌های کسانی است که ناخواسته از حرفه‌ مورد علاقه‌شان دور افتاده‌اند و در مواردی مجبور به مهاجرت شده‌اند. «علی عباسی تقدیم می‌کند» نه فقط برای سینماگران که همچنین برای مهاجران نوشته شده است.

کتاب «علی عباسی تقدیم می‌کند: روایت یک کابوس سی ساله» نوشته‌ قصیده گلمکانی در ۱۹۶ صفحه به قیمت ۲۰ هزار تومان به تازگی منتشر و توزیع شده است.