سینماسینما، محمد حقیقت: امسال در جشنواره ونیز فیلمسازان زن در بخش‌های اصلی (مسابقه و افق ها) حضور چشمگیری دارند که یکی از آنان از کشور تونس جلب توجه خاصی کرده است.
مردی که پوست اش را فروخته بود، با بازی مونیکا بلوچی (در نقش گالری دار هنری) به فرمی غیرمتعارف به سوژه وحشتناک پناهندگان سوری می‌پردازد و ترکیب زندگی یکی از آنان با هنرهای معاصر را به تصویر کشیده است!
فیلم به جهان پیچیده بین پناهندگان اشاره دارد، تا برای فرار از وحشتی که در آن گرفتار آمده اند بتوانند به جائی چنگ انداخته و به دنبال حامی بگردند. در این جا، هنر دنیای مدرن به کمک آنها می آید. هنری که غرقه در لوکس و پول بوده و بسیار نخبه گرا است. البته تم پنهان فیلم درباره آزادی است. فیلم با صحنه های جنگ در سوریه آغاز شده و بعد مسیر دیگری طی می‌کند. یکی از پناهندگان، به نام سام علی با بازی یحیا ماهاینی خود را به لبنان رسانده و آرزو دارد خود را برای یافتن معشوقه اش به اروپا برساند. یک آرتیست مشهورآمریکائی (کوئن دو بوو) به او راه چاره ای پیشنهاد می‌کند. وی ازاو میخواهد که پوست بدن خود را دراختیارآرتیست قرارداده وآنرا به او بفروشد. آرتیست، از بدن او بعنوان بوم نقاشی استفاده کرده تا تابلویی را خالکوبی کند و آنرا به یک اثر هنری تبدیل کرده، درغرب درگالری هنری به نمایش گذاشته و بفروشد. این پیمان بین علی و آرتیست می‌تواند منجر به بدست آوردن پاسپورت و ویزا برای علی بشود تا خود را به بلژیک برساند. نقطه آغازین فیلم بر پایه داستانی عشقی است؛ او برای رسیدن به معشوق ابتدا باید به آزادی برسد.
خانم کارگردان، کوثر بن هنیه ، درمورد یافتن مردی که باید نقش اصلی را بازی کند بسیار جستجو کرده تا بدن او برای نقاشی شدن روی آن قابلیت مورد نظر را داشته باشد. تمامی فیلم بر گرده این شخص سوار است و همچنین بر روی بازی با کلماتش. در مورد استیل زیباشناسانه فیلم نسبت به فیلمهای قبلی هم کارگردان، حالا از گرافیک هنری و تابلو وار استفاده کرده، سازنده مایل بوده از رئال و واقعی بودن کمی فاصله بگیرد، لذا نقاشی های بسیار دیده و درباره رنگ و کمپوزیسیون تصویری با مدیر فیلمبرداری اش به بحث و گفتگو پرداخته است. سازنده بر این نکته تکیه داشته که استیل قدیم و جدید را درهم آمیزد. از سوئی به یک داستانی که سفر در آن نقش داشته باشد نیز اندیشیده و از داستان مشهور اولیس نیز وام گرفته است. کارگردان همچنین از آثار نقاش بلژیکی، ویم دلویه، الهام گرفته و خود او نیز در فیلم بازی دارد.
لازم به یادآوری است که استفاده از بدن افراد به عنوان بوم نقاشی در آثار دیگر کارگردانان، از جمله ژاپنی ها قبلا استفاده شده است، اما دراینجا سازنده اثر، مردی که پوست اش را برای بدست آوردن آزادی فروخته بود، اثری سیاسی خلق کرده است.
فیلم دیدی انتقادی/اجتماعی دارد، که چگونه از یک سو توسط حکومتها مردم مجبور به فرار از کشور می‌شوند و از سوی دیگر، دلالان (دراین جا که ماجرا شکل هنری به خودگرفته) با این پناهندگان، چگونه تجارت می‌کنند.
فیلم محصول مشترک تونس، بلژیک، فرانسه ، المان وسوئد است و قرار است تا قبل از پایان سال جاری در فرانسه توسط بک فیلم بنمایش عمومی در آید.
درمورد کارگردان : او در۲۷ اوت ۱۹۷۷ در تونس بدنیا آمده. بین ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۴ در مدرسه هنر و سینمائی در کشورش تحصیل کرده بود و فیلمهای کوتاهی در همان ایام ساخته بود، درسال ۲۰۰۴ در مدرسه عالی سینمائی فمیس در پاریس به مطالعاتش ادامه می‌دهد و عملا از سال ۲۰۰۶ شروع به ساخت فیلم های کوتاه و بلند میَکند .فیلم بلندش در بخش نوعی نگاه جشنواره کن ۲۰۱۷ پذیرقته می‌شود. وی تاکنون چهار فیلم بلند ساخته که در جشنواره های گونان به نمایش در آمده است.