الکس روکو بازیگر نقش‌های مکمل که بیش از همه برای بازی در نقش مو گرین صاحب یک کازینو در لاس وگاس در فیلم «پدرخوانده» شهرت داشت، از دنیا رفت.
الکس روکو شنبه عصر بر اثر سرطان در خانه خود در استودیو سیتی درگذشت. او ۷۹ ساله بود.
به گزارش هالیوود ریپورتر، علاقه‌مندان سینما روکو را بیش از همه با نقش مو گرین صاحب یک کازینو در لاس وگاس در فیلم «پدرخوانده» (۱۹۷۲) به کارگردانی فرانسیس فورد کوپولا می‌شناسند.
روکو که ایتالیایی‌تبار بود نزد لئونارد نیموی بازیگر فقید که او هم اهل بوستن بود آموزش بازیگری دید. نیموی که از لهجه غلیظ بوستونی روکو خوشش نمی‌آمد از او خواست در کلاس‌های آموزشی فن بیان شرکت کند.
روکو صدایی خشن داشت و بیشتر نقش شخصیت‌های سرسخت را بازی می‌کرد. او همچنین در مجموعه انیمیشن «سیمپسن‌ها» بجای راجر مایرز جونیر رئیس سیگاری استودیو سازنده «ایچی اند اسکراچی» حرف زد. روکو به تازگی در سریال «شهر جادویی» تولید شبکه استارز نیز نقش آرتور اونس پدر شخصیت جفری دین مورگان را بازی کرد.
او در فیلم «دیترویت ۹۰۰۰» (۱۹۷۳) به کارگردانی آرتور مارکس نقش یک کارآگاه دیترویتی را بازی کرد که با بی‌میلی با یک کارآگاه سیاه‌پوست (هری رودز) همراه می‌شود. او همچنین یکی از صداپیشه‌های فیلم انیمیشن «زندگی حشره‌ای» (۱۹۹۸) بود. روکو در ۲۰۱۲ در یک مصاحبه گفت: «برای آن فیلم یکی از بزرگ‌ترین جایزه‌های عمرم را گرفتم، چون در نقش یک مورچه فقط حدود هشت جمله گفتم و فکر کنم به خاطرش بیش از یک میلیون دلار پول گرفتم.»
روکو در ۱۹۹۰ برای بازی در نقش آل فلاس یک کارگزار آب‌زیر‌کاه هالیوودی در سریال «تدی زد معروف» تولید شبکه سی‌بی‌اس برند جایزه امی بهترین بازیگر مرد مکمل شد.
او در ۲۰۱۲ در مصاحبه‌ای درباره به دست آوردن نقش مو گرین تبهکار یهودی در «پدرخوانده» گفت: «بازی در «پدرخوانده» بدون تردید بزرگ‌ترین برگ برنده من بود. به معنی واقعی کلمه. وقتی نقش را به دست آوردم، پیش فرانسیس فورد کوپولا رفتم. آن روزها این‌طوری که بود که هر کس برای بازی در «پدرخوانده» پیش کوپولا می‌رفت، او می‌گفت اول کتاب (ماریو پوزو) را بخوان که البته من کتاب را خوانده بودم. و بعد بازیگران به او می‌گفتند کدام نقش را دوست دارند. خب، من یکی از نقش‌های ایتالیایی را انتخاب کرده بودم، شاید نقش ریچارد برایت (آل نری)، اما کوپولا گفت، من یهودی فیلمم را پیدا کردم! به او گفتم، اوه، نه، آقای کوپولا، من ایتالیایی هستم. نمی‌دانم چطور نقش یک یهودی را بازی کنم. و او گفت، اوه، خفه شو. (با خنده) او گفت ایتالیایی‌ها این کار را می‌کنند و انگشتانش را بالا آورد و یهودی‌ها این کار را می‌کنند و دستش را کاملاً باز کرد. این بهترین راهنمایی همه عمرم بود. از آن موقع تا حالا نقش یهودی‌ها را بازی می‌کنم!»
روکو با نام اصل الکساندر فردریکو پتریکونه جونیر در ۱۹۳۶ در کمبریج در ایالت ماساچوستس به دنیا آمد و در بخش «وینتر هیل» بوستن بزرگ شد. او مدتی را هم با گانگسترهای شهر گذراند. روکو در اوایل دهه ۱۹۶۰ یک سکه را بالا انداخت تا با شیر یا خط تصمیم بگیرد کجا برود (میامی یا لس آنجلس). لس آنجلس انتخاب شد.
او به وست هالیوود رفت و در ۱۹۶۵ با فیلم «Motorpsycho!» به کارگردانی رأس مایر وارد دنیای سینما شد. او در ۱۹۶۷ در چند اپیزود از سریال «بتمن» نقش یک وردست را بازی کرد. روکو سال‌ها بعد در انیمیشن «بتمن: سال یک» بجای کارمینه فالکونه تبهکار حرف زد.
روکو در ۲۰۱۱ در مصاحبه‌ای گفت ابایی ندارد که دائم نقش آدم‌های بد را بازی کند. او گفت: «بازی در نقش گانگسترها فوق‌العاده است. معمولاً لباس‌های شیک تن شما می‌کنند و شما اجازه دارید برای همه قلدری کنید. منظورم این است در خانه جرئت انجام چنین کاری را ندارم. همسرم با پشت دست من را می‌زند!»
روکو اغلب با آلن آرکین کار می‌کرد و در فیلم‌هایی چون و «فریبی و بین» (۱۹۷۴)، «Hearts of the West» تولید ۱۹۷۵ و «حراج اجناس آتش‌گرفته» (۱۹۷۷) با او همبازی بود. «کشتار روز سینت والنتاین» (۱۹۶۷)، «دوستان ادی کویل» (۱۹۷۳)، «بدلکار» (۱۹۸۰)، «Herbie Goes Bananas» تولید ۱۹۸۰، «پاپ باید رژیم بگیرد» (۱۹۹۱)، «شورتی را بگیرید» (۱۹۹۵)، «کاری که انجام می‌دهی!» (۱۹۹۶)، «برنامه‌ریز عروسی» (۲۰۰۱، در نقش پدر جنیفر لوپز) و «من را گناهکار بدان» (۲۰۰۶) به کارگردانی سیدنی پواتیه از دیگر فیلم‌های روکو است.