عبدالله ناصری – می‌توان رخداد مبارکی مانند کسب دو جایزه سینماگران ایرانی در جشنواره بین‌المللی کن را تحت‌تأثیر وجهه بین‌المللی ایجادشده درباره کشورمان دانست؛ تأثیر برخی رویدادهای سیاسی که نمی‌توان آنها را نادیده انگاشت. می‌توان این پیروزی را جلوه‌ای از دیپلماسی عمومی ایران در دنیا به حساب آورد. امروز دیپلماسی عمومی بسیار بیشتر از دیپلماسی رسمی در جایگاه بین‌المللی اثرگذار است؛ به این معنا که سفرای فرهنگی در عرصه بین‌الملل شناخته‌شده‌تر هستند و موفق‌تر از دستگاه‌های سیاسی عمل می‌کنند. امروز یکی از تحلیل‌های جدی که درباره این رویداد مبارک ارائه می‌شود، این است که جوایزی نظیر کن بن‌مایه‌های سیاسی دارند. این دیدگاه به‌هیچ‌وجه انکارپذیر نیست. برخی از مهم‌ترین جوایز بین‌المللی دنیا زمینه‌های سیاسی دارند و معمولا در انتخاب برندگان جایزه نوبل و اسکار نیز چنین تحلیل‌هایی ارائه می‌شود. واقعیت این است که شخصیت سیاسی و اجتماعی هنرمندان برای دست‌اندرکاران یک جشنواره بین‌المللی همیشه مهم بوده است. برای مثال درباره شخص «اصغر فرهادی»، می‌توان گفت که او در عرصه اتفاقات سیاسی مهم و اثرگذار همواره در کنار مردم بوده است. مسلما اگر تلقی داوران و دست‌اندرکاران کن این بود که فرهادی یا «شهاب حسینی»، هنرمندانی هستند که در برابر بخش عظیمی از مردم کشورشان و حقوق شهروندی ایستاده‌اند، ممکن بود به آنها توجه لازم را نداشته باشند؛ اما به دو دلیل نباید درباره این پیش‌زمینه‌های سیاسی چندان نگران بود یا مخالفان این جوایز نباید این دلایل سیاسی را دست‌آویز قرار دهند و به خود غره شوند و بخواهند مسیر خرسندی جامعه را تغییر دهند. دلیل نخست خوشحالی‌مان این است که همان‌طور که گفته شد، درخشیدن ایران در یک جشنواره طراز اول بین‌المللی، بر دیپلماسی عمومی کشورمان اثرگذار است. دوم اینکه در سطح ملی نیز این اتفاق باعث امیدواری و خوشحالی جامعه ایرانی شده است. جامعه انسانی همواره دنبال تکریم و پذیرش است. شاید در این زمینه بد نباشد که به خود برجام هم اشاره شود. درباره توافق هسته‌ای ایران و شش قدرت جهانی، نخبگان جامعه مطلع بودند که تصویب و اجرای برجام، تأثیرات کوتاه‌مدت و فوری نخواهد داشت؛ اما پس از این رویداد بود که فضایی ایجاد شد که ایران برخلاف روندی که در طول هشت سال پیش از آن وجود داشت، از تکریم و پذیرش جامعه بین‌المللی برخوردار شد. این خود باعث نوعی غرور و افتخار ملی است و جامعه به این خاطر که تحقیرشده نیست، به خود می‌بالد. این اتفاق کمی نیست. اکنون نیز کسب این جوایز تأثیرات مشابهی در جامعه داشته است و می‌توان از فضای جدیدی که در فضای فرهنگی و سیاسی باز شده، استفاده کرد. وجدی ناشی از این رویداد فرهنگی و امیدواری ایجادشده را می‌توان در جهت‌های کاربردی و مهم استفاده کرد و امیدوارم پس از این رویداد مسئولان فرهنگی و هنری کشور به خود بیایند و در این حوزه بیش‌ازپیش سرمایه‌گذاری کنند.
منبع: روزنامه شرق