مصطفی جلالی فخر، منتقد و نویسنده سینمایی می‌گوید: «قطعا راه‌اندازی گروه هنر و تجربه برای نمایش فیلم‌هایی که رویکرد تجربی دارند لازم و ضروری است و راه‌اندازی چنین گروه‌هایی در برخی کشورهای دنیا اتفاق افتاده است.»
به گزارش سینماسینما ،او یکی از دلایل موفقیت این گروه را در استمرار فعالیت‌شان می‌داند: «طرح‌هایی از این جنس سالیان متمادی و گذشته اجرا شد که همه آنها عمر کوتاهی داشتند و آنها عملا در اجرای برنامه‌های خود ناموفق بودند اما این گروه سال‌هاست که توانسته فعالیت خود را پی بگیرد جای خود را در میان مخاطبان و حتی جشنواره‌ها باز کنند.»
نکته مهمی که باید به آن اهمیت داد موفقیت هنر و تجربه تا جایی است که گاهی بعضی فیلمسازان از نقطه صفر تولید برای نمایش فیلم‌شان در این گروه سینمایی برنامه‌ریزی می‌کنند. موفقیتی که به نظر می‌رسد کمتر مورد توجه مسوولان سینمایی قرارگرفته باشد. این منتقد نکات مثبت دیگر این تیم را در این می‌داند که باوجود تمام کارشکنی‌ها و هجمه‌هایی که به آن وارد می‌شود و حتی با تغییر مدیریت‌ها؛ آنها مقاومت کرده ودوام آوردند وچه بسا روبه‌جلو هم حرکت می‌کنند.
همان‌طوری که در ابتدای بحث مطرح شد انتقاداتی به این گروه سینمایی وارد است امری که جلالی فخر هم به آن تاکید دارد: «طبعا به نحوه انتخاب فیلم‌ها برای نمایش در این گروه نقدهایی وارد است؛ کما اینکه تنها ۳۰ درصد فیلم‌های متقاضی صلاحیت پخش در گروه هنر و تجربه را کسب کرده‌اند و تصمیم‌گیری تعداد افرادی که در این شورا حضور دارند قطعا در انتخاب این تعداد فیلم‌ها دخیل است. اگر شورای سیاستگذاری گروه هنر و تجربه از افراد دیگری تشکیل می‌شد آنها بر اساس سلیقه خود فیلم‌های دیگری را انتخاب می‌کردند. اینها نمونه و مصادیق سلیقه است که همواره وجود داشته است.»
جلالی فخر هجمه‌هایی که به این گروه سینمایی وارد می‌شود را حاصل حسادت می‌داند: «متاسفانه یکی از خصوصیات شایع، مهم و تاثیرگذار در مملکت ما، حسادت است و اگر گروه یا آدم‌هایی در هر زمینه‌ای موفق شوند مورد حسادت قرار می‌گیرند.»
این منتقد در ادامه صحبتش به وجود مافیای پخش در سینما اشاره می‌کند: «به‌واسطه قدرت مالی و اجرایی که مافیا دارند به‌راحتی می‌توانند از کنار تعدادی از فیلم‌ها بگذرند. آنها برای‌شان سخت است که سالن‌های هرچند کوچک سینما در اختیار تعدادی از فیلم‌ها قرار گیرد. مافیای پخش خواهان این نکته هستند که همین اندک سالن‌ها را هم به سیطره فیلم‌هایی نظیر آینه بغل درآورند تا پول بیشتری از اکران نصیب‌شان شود. چنین هجمه‌هایی را به گروه هنر و تجربه وارد می‌کنند چون می‌دانند این گروه موفق عمل می‌کند.»
از دیدگاه جلالی فخر پشت همه این انتقادهایی که به گروه هنر و تجربه یا جشنواره جهانی می‌شود خیرخواهی نیست بلکه عده‌ای قصدشان تسخیر و تخریب است و می‌خواهند عده‌ای را که توانایی اجرایی و فهم و شعور کارشان رادارند کنار بگذارند: «به‌هیچ‌عنوان من مدافع بلامنازع این گروه سینمایی نیستم اما این حرف را که می‌گویند گروه هنر و تجربه به ملک شخصی افراد تبدیل‌شده قبول ندارم چون مدعیان این اتهام مصادیق شفافی در این زمینه ارایه ندادند. اگر عده‌ای از فیلمسازان معتقدند که فیلم‌شان فیلم خوبی بوده که اجازه نمایش در این گروه را نداشته امکان نمایش خصوصی را برای منتقدان فراهم کند. ما منتقدان اگر بدانیم حق با اوست قطعا به این گروه نقد می‌کنیم تا انحصاری عمل نکنند اتهامات کلی و بدون مدرک به عملکرد این گروه را وارد نمی‌دانم.»
این منتقد نگرانی خود را از بر هم خوردن گروه هنر و تجربه اینگونه ابراز می‌کند: «بیشتر نگران این هستم که با تغییر مدیریت‌ها کم‌کم تصمیم بر این باشد که بدون جنجال بخواهند به فعالیت این گروه پایان دهند. اما من همچنان سوالی از مسوولان دارم که اگر گروه هنرو تجربه نبود سرانجام فیلم‌هایی چون «ماهی وگربه» و «پرویز» یا «کوپال» چه می‌شد؟ آیا این فیلم‌ها می‌توانستند در مقابل فیلم‌های سخیفی چون «آینه‌بغل»، «اکسیدان» یا «تگزاس» مجال دیده شدن داشته باشند؟ فیلم‌های هنر و تجربه را همچون ماهی‌های قرمز کوچکی می‌دانم که در صورت فقدان حمایت کافی توسط کوسه‌های بی‌رحم بلعیده می‌شوند. امیدوارم تصمیم مدیران سینمایی به سمتی نرود که درنهایت با تعطیلی گروه هنر و تجربه مواجه باشیم.»
منبع : اعتماد