جلسه نقد و بررسی مستند «قهرمان آخر» عصر روز شنبه ۱۷تیر ماه با حضور جواد طوسی(کارگردان) در سالن شماره پنج سینما هویزه مشهد برگزار شد.

به گزارش سینماسینما ،این مستند روایتی از سینمای مسعود کیمیایی است. سالن شماره سینما هویزه در این جلسه مملو از مشتاقان و البته منتقدان سینمای کیمیایی بود که باعث شد جلسه نقد و بریسی به درازا کشیده شود و تقریبا اغلب حاضران نظرات خود را مطرح کردند.

قبل از من چند فیلم دیگر هم ساخته شده بود
طوسی در ابتدا درباره چرایی ساخت این مستند صحبت کرد:« زمانی من به صرافت ساخت این فیلم افتادم سه فیلم درباره کیمیایی ساخته شده بودند که گفت‌وگو محور بودند و سعی داشتند از طریق افراد مختلف به دنیا و آثار کیمیایی راه پیدا کنند ، اما من می‌خواستم خلاف عادت عمل کنم.»
او ادامه داد:« البته این‌گونه هم نبوده که من همین طوری جلو رفته و از دل انبوه‌ی متریال فیلمی ساخته باشم. طرح داشتم و می‌دانستم چه کار می‌خواهم بکنم. مثلا همین حضور و پرسه زنی کاملا یک نگاه کنایه‌آمیز است. از طرف دیگر سعی کردم از دل میزانسن‌ها بتوانم وصف حال سینمای متاخر و معاصر مسعود کیمیایی را نشان دهم.»
طوسی در پاسخ به این سوال که چرا مسعود کیمیایی دائم در حال گفتگو، راه می‌رود و لوکیشن عوض می‌کند، گفت: «این اتفاق از قبل با صحبت‌هایی شفاهی که با آقای کیمیایی داشتم رخ داد .می‌خواستم به نوعی وصف حال کیمیایی باشد. یک نکته دیگر هم این‌که سخت می‌شود به خلوت فیلم‌سازی‌هایی از نسل کیمیایی و تقوایی و مهرجویی راه یافت ، به همین خاطر زمان فیلم برداری کار طول کشید.»

قرار بود بازیگری سرفصل مهمی از این فیلم باشد
طوسی هم‌چنین درباره این‌که چرا از مهم‌ترین بازیگر فیلم‌های کیمیایی با این که قسمتهای زیادی از بازی‌اش در این مستند دیده می‌شود، صحبتی نشد، گفت: «ما خیلی رایزنی کردیم که یکی از سرفصل‌هایی فیلم‌مان بهروز وثوقی باشد ولی واقعیتش این بود که نمی‌شد درباره او مفصل صحبت کرد نمی‌خواست حرف بریده و کوتاه هم بزنیم. به هر حال منم قبول دارم که فیلم از این جهت دارای نقص است اما خب با هر طریقی که شد اجازه نمایش گرفت. در صورتی که دوستان می‌خواستند همه بخش‌های مربوط به بازی آقای وثوقی را بردارند. ولی من تاکید داشتم که این کار یک اثر مستند است و شما اگر با شخص مشکل دارید نمی‌توانید تاریخ را کتمان کنید. البته که نه فقط ایشان که باید با خیلی از بازیگران شاخص فیلم‌های آقای کیمیایی می‌پرداختیم که متاسفانه نشد.»

به ما اَنگ«دگماتیزم» می‌زنند
این منتقد سینما در ادامه به حضور پررنگ موسیقی و میزان تصاویر ضبط شده فیلم هم اشاره کرد:« ما حدود یازد ساعت متریال داشتیم. من سعی داشتم در کنار فضای مستند جذابیت‌های دیگر هم قصه کار اضافه کنم. مثل موسیقی که یکی از علایق جدی کیمیایی است. از طرف دیگر، استیلزه کردن بخش‌هایی از فیلم که به نوعی پرتاپ شدن در یک نوستالژی است. همه این نشانه‌ها، می‌خواهد از دوره فیلم‌سازی بگوید که روزگاری جذابیت‌های زیاد داشته است.»
وی در پاسخ به این سوال که چرا در انتهای فیلم صحبت‌های کیمیایی درباره مردم و عدالت کمی درشت و غلوشده و در مقابل بخش‌های زیبای اول فیلم نچسب به نظر می‌رسد، گفت: «خود مسعود کیمیایی از طریق آثارش یک تعلق خاطر به مردم دارد. متاسفانه،در جامعه ایدئولوژیک ما این حرفها به یک پوپولیزم عوامانه تعبیر می‌شود که خیلی‌ها از شنیدنش کهیر می‌زنند. اما کیمیایی از طریق آثارش این موضوع را نشان داده است. ببنید! ما الان در یک شرایط برزخ تاریخی هستیم. به زعم برخی‌ها، بعضی از واژگان به آرشیو تاریخی پیوسته‌اند. همین حالا اگر کسی از آرمان و آرمان‌گرایی حرف بزند بلافاصله می‌خواهند او را به مبانی ایدئولوژیک بچسبانند. من فکر می‌کنم در کشوری که هنوز اقتصادیش به سر منزل مقصود دست نیافته این وازه ها نخ نما نشده و هنوز کارکرد خودشان را دارند. من بعضی از فیلم‌نامه‌های ساخته نشده کیمیایی را خوانده‌ام که «عدالت» در آن‌ها نقش پررنگی دارد. »
طوسی همچنین در پاسخ به این سوال که چرا بعضی‌ها به خاطر دوست داشتن فیلم‌های کیمیایی ملامت می‌شوند، گفت: «بله حق با شماست. شخص من که دیگر به این قضیه مشهور شده‌ام، اَنگ دگماتیزم می‌زنند. در صورتی که به قول شما در آن تاریخ زیست نکرده‌اند. مگر می‌شود نگاه غیر جامعه‌شناسانه و مردم‌شناسانه به فیلم‌های کیمیایی داشته باشیم.»