طاهره آشیانی در جام جم نوشت :

سریال «گرگ ها» ساخته داوود میرباقری را دیده اید؟ همان سریالی که ثریا قاسمی، سیاوش طهمورث، آتیلا پسیانی، علی نصیریان و … یکی از بهترین بازی های خود را در آن به نمایش گذاشتند.طهمورث در این سریال یک بدمن واقعی بود.آنقدر بد که بازی و منش اش از یاد نمی رود.او در این سریال در مقابل ثریا قاسمی چنان بازی کرد که انگار تصمیم داشت، خود را به عنوان یکی از ضدقهرمانان همیشگی آثار تلویزیونی ثبت کند.
این بازیگر کهنه کار و صاحب سبک نقش های منفی دیگری را هم به نام خود زده است؛ نقش مسئول خرید کارخانه در سریال زیر تیغ. طهمورث در فیلم « اجاره نشین ها» ساخته داریوش مهرجویی هم بازی کرده است.فیلمی که هنوز هم می توان آن را یکی از بهترین کمدی های سینمای ایران دانست با بازی درخشان زنده یاد عزت ا… انتظامی. طهمورث در اجاره نشین ها نقش مرد قصاب را بازی می کند، نقشش کوتاه است اما زیبا و بیاد ماندنی.
دیروز که پیکر عزت ا… انتظامی به خانه ابدی اش تشییع شد، با طهمورث هم صحبت شدم. او با ابراز تاسف از درگذشت آقای بازیگر درباره سابقه آشنایی و رفاقتش با زنده یاد انتظامی گفت:« آشنایی ما به سال های خیلی دور برمی گردد به زمانی که به اداره تئاتر رفت و آمد می کردم و استاد انتظامی را آنجا می دیدم.فروتن بود و اطلاعات و سوادش را از ما دریغ نمی کرد.بعد در فیلم گاو، دستیار آقای مهرجویی بودم و آقای انتظامی نقش اصلی را به عهده داشت، با رفتار و اخلاقش به ما درس می داد هرگز نگاهش از بالا به پایین نبود.در فیلم اجار ه نشین ها هم که با هم همبازی شدیم و هنوز هم از این همکاری احساس خوبی دارم. اما نکته ای را دوست دارم اینجا بگویم و این که هر نمدی برای دوختن کلاه مناسب نیست ! منظورم آدم هایی است که منتظرند، شخصیت بزرگی مثل عزت الله انتظامی فوت کند و آنها خودشان را به او بچسبانند و با تسلیت های بلند بالا و گریه زاری های من درآوردی خودشان را مطرح کنند.عزت ا… انتظامی خیلی بزرگ بود اما از بزرگی نام و شخصیت او چیزی نصیب دیگران نمی شود هر کسی باید زندگی و شخصیت خودش را بسازد»
درباره نامش می گوید:« خودم اسم سیاوش را انتخاب کردم، درکنار فامیلی ام که طهمورث است، خوشخوان است و غرور خوبی به آدم می دهد؛ دو تا از شخصیت های اسطوره ای و محبوب ایرانی» .
می گویند اسم ها به مرور بر شخصیت آدم ها تاثیر می گذارند و آدم ها شبیه اسمشان می شوند همچنان که شبیه نقش هایی می شوند که بازی می کنند، آدم های معمولی با نقاب هایی که به چهره می گذارند تا خود واقعی شان را مخفی کنند و بازیگران با نقش هایی که به عهده می گیرند؛ از طهمورث می پرسم نام سیاوش را انتخاب کردید تا زندگی اسطوره ای برای خود بسازید؟ می گوید:« بله ! هدف های خیلی بزرگی در سر داشتم دوست داشتم بهترین نقش های تئاتر، سینما و تلویزیون را بازی کنم.شانس این را داشتم که برخی از این نقش ها به من رسید اما هنوز نقش های زیادی مانده که باید بازی کنم. در چند سال اخیر که معادلات انتخاب بازیگر در سینما و تلویزیون بهم ریخته و دیگر کارگردانان و تهیه کننده ها به توانایی وسابقه بازیگر توجه نمی کنند و فقط یک نفر را می آورند مقابل دوربین که نقشی را بازی کند و برود، خیلی از نقش ها را می بینم و افسوس می خورم؛ اگر این نقش را من بازی می کردم چقدر عالی می شد! چرا این نقش به این خوبی را اینقدر بد بازی می کنند؟ اما چاره ای نیست، من نمی توانم به زور خودم را به کار یا اثری تحمیل کنم؟ فقط امیدوارم این دوره زودتر تمام شود و کارها به سامان برسد» .
سیاوش طهمورث ۷۲ ساله هنوز منتظر است که روزهای اوجش از راه برسد، هنوز منتظر است، اسطوره درونش، بازتاب بیرونی پیدا کند، او احساس پیری یا ناتوانی نمی کند، جریان زندگی رو به جلوست و او باید بهترین باشد؛ می گوید:
« بازیگری که پایان ندارد؛ هنوز هم می توانند نقشی برایم بنویسند که آن را عالی اجرا کنم.هنوز منتظرم بهترین نقش زندگی ام را بازی کنم، چرا باید عقب نشینی کرده یا اعلام بازنشستگی کنم؟ می دانم هنوز بهترین نقشم را بازی نکرده ام.چقدر نقش ها در ذهنم است، چقدر آرزوهای بزرگی در دل دارم که می دانم روزی به آنها خواهم رسید» .
طهمورث نقش های منفی را دوست دارد چون دستش را باز می گذارد که بهترین اجرای خود را به نمایش بگذارد.او درباره اجرای نقش های منفی می گوید:« به نظرم نقش مثبت و منفی به معنای تام کلمه وجود ندارد.هر آدمی در ذات خود هم خوبی دارد هم بدی ! مگر می شود یک آدم خوب یا بد محض باشد؟ در مقایسه و نسبت با دیگران یا پیرامون است که فرد بد یا خوب می شود.برخی از آدم های خوب نما هستند که درون پرتلاطم و سیاهی دارند، آنها در ظاهر همیشه خوب هستند اما در موقعیت هایی گیر می افتند و نمی توانند ذات تباه و سیاه خود را مخفی کنند برای همین است که یک آدم خوب غیر اصیل به یکباره تبدیل به آدم بدی می شود که از هر جنایتکاری، جانی تر است.بازیگر باید درون یک نقش را بشناسد تا بتواند آن را به درستی اجرا کند.اگر تحلیل شخصیت داشته باشد آن وقت است که نقش منفی را آنقدر خوب بازی می کند که به دل همه می نشیند و ماندگار می شود.»
طهمورث امسال هنوز در اثری بازی نکرده و این موضوع کمی تا قسمتی عصبانی اش کرده است.می گوید:« چرخ زندگی باید بچرخد، من بجز بازیگری کار دیگری بلد نیستم که وقتی بیکارم آن را انجام دهم و درآمد داشته باشم.بیکاری یعنی بی پولی و در این شرایط فعلی اصلا بیکاری خوب نیست.از طرفی من بازیگرم؛ حیاتم به نقش هایی که بازی می کنم وصل است.اگر بازی نکنم یعنی حیات ندارم، یعنی بیهوده زندگی می کنم.یک نقش خوب می تواند ماه ها حالم را خوب کند.بیکاری هم از نظر روحی آسیب می زند هم مالی ! یک زمانی در حوزه تئاتر کارهای خوبی روی صحنه می رفت اما الان نمایش ها خیلی ضعیف شده اند.جوان هایی آمده اند و در حال تجربه اندوزی هستند و برای نوآوری کارهایی روی صحنه می برند که من آنها را دوست ندارم و فکر هم نمی کنم بتوانند جریا ن سازی کنند یا به اثری ماندگار تبدیل شوند»
آنهایی که تئاتر های سیاوش طهمورث را روی صحنه تئاتر دیده اند، می دانند که بیان و بازی اش عالی است.وقت بازی از همه وجودش مایه می گذارد.او از بازیگرانی است که مقتضیات حضور مقابل دوربین سینما و تلویزیون را می شناسد و می داندکه هر دوی اینها با تئاتر تفاوت دارند. برای همین است که هرگز به او گفته نشد که مقابل دوربین، تئاتری و غلو شده بازی می کند.او منتظر یک نقش عالی است، این امید می تواند او را از روزهای سخت عبور دهد.