جابر قاسمعلی- سینمای ایران در طول سالهای پس از انقلاب ، آنقدر بی مهری دیده که اکنون بسیار کم‌توقع تر از این حرفهاست که انتظار پیام تسلیت ، از سوی عالی ترین مقام اجرایی کشور _و البته تنی چند دیگر از بزرگان _ برای درگذشت یک سینماگر برجسته را داشته باشد . با این همه دستشان مریزاد ….
از نسل دایناسورهای سینمای ایران ، عباس کیارستمی نیز رفت اما خدا را شکر نسل دایناسورهای سینمای ایران هنوز به تمامی منقرض نشده است ; بهرام بیضایی ، مسافران اش را در غربت به تماشا می برد ، ناصر تقوایی نشسته در کنج خانه ی کوچک اش ، ناخدا خورشیدهایش را در میانه ی امواج متلاطم رویایش رها می سازد ، واروژ کریم مسیحی را در تردید پرده آخرش رها کرده اند و دیگرانی که اعتبار سالیان خود را در چنبره مار خوش خط و خال سرمایه به بازی گرفته اند …
دایناسورهای ما در انفجار شهاب سنگی نابهنگام با زمین ، منقرض نمی شوند . بی مهری ، بی کاری ، بی توجهی و قدرنشناسی آنها را زودتر از پای در می آورد …
هنوز چند دایناسور ، باقی مانده اند ; برای آنها که نمی خواهید پیام تسلیت بفرستید !!؟