سینماسینما، محسن جعفری راد:

ناگهان درخت؛ سه ستاره با ارفاق!

فیلم دوم صفی یزدانیان با این که توقع مخاطب علاقه مند به  فیلم در دنیای تو ساعت چند است؟ – فیلم اولش-  را برآورده نمی کند،اما در کل جزو خوب های جشنواره تا روز سوم است. از نقاط قوتش می توان به فضاسازی بکر به خصوص در یک سوم ابتدایی و یک سوم انتهایی اشاره کرد.یا  استفاده دراماتیکی که از طبیعیت برای پیش برد داستان کرده و شخصیت پردازی طنازانه و چند بعدی قهرمان داستان یعنی فرهاد. اما فیلم نقاط ضعفی  هم دارد. از جمله ترکیب بازیگرانش که زیاد متناسب به نظر نمی رسد و شیمی رابطه پیمان معادی و مهناز افشار اصلا شکل نمی گیرد. معادی کم و بیش توانسته شخصیت کسی که منفعل است و  هیچ میلی به زندگی ندارد ، مقتدرانه عمل نمی کند و بیش تر شاعر مسلک و خیالاتی است را به خوبی ارائه کند اما انتخاب پارتنر او یعنی  افشار اشتباه فاحش فیلم است، چون فقط حضور فیزیکی صرف دارد. اما بخش جذاب بازیگری ، بازیگر نقش هما (مادر فرهاد) یعنی زهره عباسی (اگر اشتباه نکنم!)  است که شگفت انگیز بازی کرده و جانی تازه به یک سوم پایان فیلم می بخشد. اما مهمترین ضعف فیلم ناگهان درخت ساختمان سست فیلمنامه است. فیلم مقدمه چینی خوبی دارد،.اما در قسمت گره افکنی  انگار موتور فیلم خاموش می شود. در واقع نه گره افکنی داستان قوت لازم را دارد و نه گره گشایی. وقتی نقاط کشمکش فیلم به خوبی ایجاد نمی شود و  برخی از کنش ها و واکنش های قهرمان داستان حتی در مقایسه با جهان خود فیلم،متقاعدکننده نیست، از فیلم فقط یک شروع دل نشین می ماند و یک پایان خیال انگیز و این برای فیلم دوم صفی یزدانیان متقاعدکننده نیست. ناگهان درخت لحظات مفرح و خیال انگیزی دارد که به فضاهای فیلم اول یزدانیان هم شبیه است که جزو نقاط قوتش محسوب می شود اما برای روند صعودی کارنامه اش کافی نیست.

قصر شیرین؛ یک فیلم دل نشین از نوع تلخش!

رضا میرکریمی بعد از چند سال وقفه در فیلمسازی در فیلم جدیدش، سراغ زندگی شخصی با نام جلال با بازی حامد بهداد رفته که به جرم قتل غیر عمد سه سال از خانواده اش دور مانده و حالا که آزاد شده باید تغییر و تحولات زندگی را سرو سامان دهد.انتخاب لوکیشن و بکری آن یعنی شهر و اطراف یاسوج با طبیعت وحشی اش ،جزو امتیازات مثبت فیلم به شمار می رود و نوع شغل قهرمان داستان که ضرورت دراماتیک هم پیدا می کند. بازی های فیلم همگی به اندازه هستند اما در این میان، بازیگر نقش همسر دوم  یعنی  ژیلا شاهی  فوق العاده ظاهر شده که از حالا می توان نامش را به عنوان کاندید مسلم سیمرغ بازیگری نقش مکمل نام برد.

جسارت میرکریمی بعد از سالها فیلمسازی، تعریف داستان در قالب همسفر شدن چند شخصیت است که با هم فاصله سنی فراوانی دارند و هم از لحاظ  ذهنی و عاطفی متناسب نیستند ، اما همین فاصله ها ، هم خنده به لبان تماشاگر می نشاند و هم سرجایش چشمانش را خیس می کند. در واقع مهمترین ویژگی فیلم قصر شیرین، دل نشین بودن داستان آن است که اجرایی ساده و روان دارد. در تمام عناصر اجرایی، استانداردهای لازم رعایت شده اما مهارت میرکریمی بیشتر از همه در بازی ها، نمود عینی پیدا کرده.اینکه از کنترل انرژی حامد بهداد به خوبی برآمده، از شاهی بهترین بازی ممکن را گرفته، از بازیگران بومی استفاده جالب توجهی کرده و به خصوص دو کودک و نوجوان فیلم باورپذیر و ملموس ظاهر شده اند. اما تمام اینها برای اینکه به یک فیلم ماندگار تبدیل شود کافی نیست و فیلم در حد یک فیلم خوب باقی می ماند. چون پیام هایش تکراری است،شخصیت پردازی اش تکراری است، ماجرای پرفراز و فرود زندگی چند ساله قهرمان داستانش  نمونه های دیگری در سینمای ایران و جهان دارد و فیلم نمی تواند از عهده خلق یک جهان معنایی تازه برآید. درواقع از کارگردان فیلم های موفقی مثل زیر نور ماه یا خیلی دور ، خیلی نزدیک توقع نمی رود که مفاهیم تکراری با پیام های تکراری را منتها حالا در وضعیت جغرافیایی جدید ارائه کند بلکه توقع می رود سیر صعودی در کارنامه اش داشته باشد که نمودار کارنامه اش با فیلمی مثل امروز تنزل پیدا کرد و حالا البته  با قصر شیرین دوباره رو به صعود قرار می گیرد اما به کیفیت فیلم های عالی کارنامه اش مثل زیر نور ماه و خیلی دور، خیلی نزدیک، نمی رسد.