سینماسینما، پارسا شیروانی:

متن زیر داستان فیلم را لو می دهد ، اگر هنوز فیلم را ندیدید متن را نخوانید .

شعله ور جدیدترین فیلم حمید نعمت الله از ابتدا فیلم کنجکاوی برانگیزی بود . داستان مردی که احساس می کند عددی نشده است ؛ خلاصه داستان کوتاه اما در عین حال جذاب است و ظاهر قضیه می گوید کاراکتری داریم که جای کار زیادی دارد و حاصل کار می تواند یک انسان چند لایه و با ابعاد متفاوت باشد و کارگردان و نویسنده ای که قبلا نشان داده اند به خوبی از پس خلق کاراکترهای خاص و به یاد ماندنی بر می آیند (به ویژه در آرایش غلیظ) .
مجموعه نکات فیلم امیدوارمان میکند که راضی از سالن سینما بیرون خواهیم آمد ؛ پیش بینی ای که برای نگارنده تا حد زیادی درست از آب در آمد .

فیلم پنجم نعمت الله را می توان از بعضی لحاظ شبیه به فیلم قبلی اش (رگ خواب) دانست و به نوعی ورژن مردانه ی آن در نظر گرفت و همانطور که دنیای شخصی زنانه ی شخصیت اصلی رگ خواب برای گروهی از مخاطبان مرد فیلم چندان منطقی و باور پذیر نبود (از جمله برای نگارنده) انگیزه ها و درونیات کاراکتر اصلی شعله ور نیز برای گروهی از مخاطبان خانم فیلم غیر قابل باور و ناملموس خواهد بود.

شعله ور از حیث مضمون (اطرافیان یک انسان و اعمال آنها می توانند از انسانی بی آزار هیولایی خطرناک بسازند) تا حدودی یاد آور فیلم بسیار خوب پرویز ساخته ی مجید برزگر است ؛ این جا نیز به تدریج فشارهای مختلف روی یک انسان ، ویژگی های منفی درون او را ذره ذره فعال میکنند و عقده و حسادت درون او به تدریج بزرگ و بزرگتر می شود تا در نهایت او به کارهایی دست می زند که شاید در ابتدا دور از باور به نظر میرسیده است.
کاراکتر اصلی پرداخت بسیار خوبی دارد (هرچند کمی می توانست بهتر هم باشد) ، نمونه ی بسیار خوبی از یک کاراکتر خاکستری است . درست مثل انسان های واقعی در زندگی واقعی ، گاهی سفید است (زمانی که می خواهد پدری خوب باشد) و گاهی سیاه است (زمانی که حس میکند تحقیر شده است و دست به جنایت میزند) ؛ حتی زمانی که در قامت کاراکتری شرور دست به عمل میزند تماشاگر با او همذات پنداری میکند.