سینماسینما، محمد تقی زاده:
استاد دیالوگ نویسی در ایران و هچنین یکی از مهمترین خالقان قهرمان های ماندگار تاریخ سینمای ایران که در معرفی بازیگر نیز ید طولانی دارد، گویی در تعریف داستان در فیلم هایش با مشکل برخورده و فیلم های اخیر استاد و از جمله قابل اهلی شاهد این ادعا است.
دوستداران کیمیایی در سال های اخیر عادت کرده اند که انتظار یک فیلم کامل از استاد نداشته باشند و به تک سکانس ها و فضاها و بازی ها و دیالوگ های محدود و موثر اکتفا نمایند و خودشان را با اینها توجیه و راضی نمایند. قاتل اهلی جدیدترین فیلم مسعود کیمیایی شروع خوبی دارد و امید بازگشت دوباره را برایمان به ارمغان می آورد ولی پس از گذشت زمانی نه چندان بلند استاد انگاری فرمان کار ازدستش در رفته و آنقدر درگیر و جذب دیالوگ های پرطمطراق و اغراق گونه بازیگرانش میشود که به بیان عامیانه داستان فیلم رها می شود و به قول معروف هرچه پیش آید خوش آید : دیگر منطق روایی و تداوم اتفاقات و ریتم داستان و سرنوشت شخصیت ها به کنار گذاشته شده و تنها می توان به همان سکانس های جذاب و قهرمان ها و شخصیت های جذاب دلخوش کرد و بس.
عدالت اجتماعی و مبارزه با فسادهای اقتصادی که این روزها بحث داغ جامعه ایران است و البته دغدغه و موتیف همیشگی آثار استاد بوده و هست بهانه ای شده تا کیمیایی این بار به سراغ قصه یکی از مسئولان مذهبی و خالص نظام رود که به جهت مبارزات ضد سرمایه داری و فسادش ، زندگی خودش و خانواده اش دچار اختلال شده و بقول معروف برایش پاپوش درست کرده اند. به این بهانه استاد گذری هم داشته به رفاقت ها و مراد و مریدی های فیلم های سابقش ، با این تفاوت که قاتل اهلی بیش از فیلم های قبلی کیمیایی به موضوع مبارزه با فساد و اشاره به وضعیت کنونی اقتصاد و سیاست جامعه معاصر ایران پرداخته و نمونه های عینی و زیادی نیز برای این موضوعات مطرح کرده است.
حضور امیرجدیدی که به همراه حامد بهداد در فیلم قبلی( و نوید محمد زاده درآینده) انگ فیلم های کیمیایی هستند از جمله اتفاقات خوب فیلم است که نباید از آن گذشت . پرویز پور حسینی نیز به سبب ظاهر عارفانه اش که در چند مجموعه تلویریونی و فیلم از آن دیده ایم ، مانند همیشه از بهترین انتخابهای فیلم است .
درکل نباید انتظار بالایی از فیلم جدید کیمیایی داشته باشید ، هرچند از فیلم های اخیرش به ویژه محاکمه و حکم و رییس خیلی بهتر باشد..