بهتاش صناعی‌ها و مریم مقدم کارگردانان «قصیده گاو سفید» به حواشی مربوط به نمایش این فیلم در جشنواره اورشلیم با انتشار پست هایی در اینستاگرام واکنش نشان دادند.
به گزارش سینماسینما صناعی ها نوشت:
امروز که برای شما می‌نویسم پانزده روز است که با این ویروس کشنده دست و پنجه نرم می‌کنم. روزهایی سخت که تجربه غریبی را پیش رویم قرار داد. باید بگویم که با کمی اقبال تا این لحظه زنده‌ام. بگذریم…
الان با حالی که خوش نیست میَخواهم موضوعی را با شما عزیزان و دوستانم و نیز دیگر رصد کنندگان بدغرض این صفحه در میان بگذارم. فیلم «قصیده گاو سفید» به جشنواره فیلم اورشلیم در اسرائیل دعوت شده و ما دیروز از این موضوع با خبر شدیم. تصمیمی که از دایره تصمیم‌گیری ما به عنوان کارگردانان و تهیه‌کننده محترم اثر خارج بوده و به پخش کنندگان بین‌المللی اثر مربوط می‌شود.
از دیروز ما و تهیه کننده فیلم تحت انواع فشارهای حاکمیتی و امنیتی قرار گرفته‌ایم که فیلم را از جشنواره فیلم اورشلیم خارج کنیم. همزمان انبوهی افراد یا شبه خبرگزاری‌های معلوم‌الحال به ما تاخته‌اند و انواع انگ‌ها را تدارک دیده‌اند. دوستان متوجه نیستند که سینما مانند ورزش نیست که یک نفر قرار باشد به روی تشک برود و به او بگوئیم کشتی نگیر یا باید ببازی! فارغ از اینکه میدان را خالی کردن چقدر نشانه قدرت است و در آمیختن وادی هنر به سیاست چقدر صحیح است(که این خود جای بحث دارد)، بکی باید برای این آقایان توضیح دهد که در سینما به جز کارگردان و یا تهیه کننده، افراد صاحب‌تصمیم و قدرتمند‌تری در عرصه پخش جهانی و ارائه یک فیلم حضور دارند که اگر بخواهیم یک اثر را به بازارهای جهانی وارد کنیم باید بخش مهمی از تصمیم‌سازی را به آنها واگذار کنیم. پخش کنندگان و فروشندگانی که در نقاط مختلف جهان فعالند و گاهی تعدادشان به بیش از بیست کمپانی معتبر در حوزه پخش یک فیلم می‌رسد که در مورد فیلم «قصیده گاو سفید» چنین است و این پخش‌کنندگان همواره بعد از گذشت زمان از اتخاذ و اجرایی کردن تصمیماتشان ما را در جریان آن قرار می‌دهند. وقتی آقای فرهادی با پخش‌کننده با نفوذ و قدرتمندی چون مِمِنتو وارد قرارداد می‌شود دیگر نمی‌تواند به او بگوید که در کجا می‌خواهم و در کجا نمی‌خواهم اکران کنی. بر همین اساس فیلم «جدایی…» می‌رود و در قالب اکرانی گسترده در سینماهای کشور اسرائیل نمایش داده می‌شود و اتفاقا هیچ‌کس هم در ایران اعتراضی نمی‌کند. این اتفاق برای بسیاری از فیلمهای آقای فرهادی بعد از «جدایی…» و برای فیلمهای دیگری از جناب کیارستمی و یا حتی مجید مجیدی هم رخ داده.(بگذریم که پناهی و رسول اف اکثر فیلم‌هایشان را بارها در آن جغرافیا و جشنواره‌هایش نمایش داده‌اند و همچنان هم در داخل مملکت مشغول فیلمسازی هستند!)
حال چطور است که این موضوع برای فیلم ما باید چنین تاوانی داشته باشد؟ چه تفاوتی بین فیلم ما و فیلم فرهادی و یا مجیدی است؟ غیر از این است که ما در همین حوزه هم دچار تبعیض هستیم؟ مگر غیر از این است که «قصیده گاو سفید» فیلمی است که با مجوز رسمی وزارت ارشاد ساخته شده؟ مگر غیر از این است که ما همواره فیلم‌هایمان را حتی با تحمل انبوهی تبعیض و نادیده گرفته شدن‌ها نخست در جشنواره‌های داخلی نمایش داده‌ایم و بعد راهی اکران های بین‌المللی شده؟
پس مشکل کجاست؟
به نظر می‌رسد که باز هم درگیر آن دو کلمه رنج‌آوریم.
«خودی» یا «ناخودی» مسئله این است.
مریم مقدم نیز در پست اینستاگرامی خود نوشت:
فیلم قصیده گاو سفید توسط فستیوال اورشلیم انتخاب شده و در بخش رقابتی نمایش خواهد داشت. از دیروز که خود ما هم این خبر را شنیدیم فشارهای امنیتی از یکسو و از سوئی دیگر لشگر بی نام و نشان مجازی بر سر ما آوار شده اند که؛ باید این فیلم را از این فستیوال در بیاورید. #بایدببازی
بماند که این امر اصلا در اختیار ما نیست.
سوال من اینست:
۱_آیا آقایان میدانند که در این جهان پر از زور و تبعیض ،پر از سیاهی و کینه و نفرت، هنر میتواند، یعنی حتی وظیفه دارد پیام آور خوبیها و زیبایی ها باشد؟ قرار است جایگاهی داشته باشه بدور از نفرت ها و جنگهای قبیله ای و دینی؟ که هنر قرار است انسان ها را بهم وصل کند؟ نزدیک کند؟ عاشق کند؟
اینهمه جنگ و دشمنی و نفاق کینه کاشتن به کجا رسید؟ مرگ انبوه مردم خودمان؟ فقر و بدبختی؟ بی کفایتی و دزدی صاحبان قدرت؟ هنری که تخم نفاق بپراکند هنر نیست. هنری که از سیاست های روز باج بگیرد هنر نیست. ماندنی نیست.
۲_ آیا همکارانی که مورد علاقه آقایان هستند ازین قانون مستثنی هستند؟ فیلمهای آقایان فرهادی و مجیدی بارها در اسرائیل اکران سراسری شده اند و البته این از نگاه من اتفاق خوبیست؛ که مردم جهان از راه سینما به هم نزدیک می‌شوند ولی آیا این درجه از استثنا گذاشتن بین خودی و ناخودی را جوابگو هستید؟
