روزنامه هفت صبح نوشت : قسمت پایانی پامپ بیش از آنکه یک پایان معمولی باشد، به صحنه‌ای برای بازخوانی نسبت قدرت، طنز و ستاره‌بودن تبدیل شد؛ جایی که حضور مهران مدیری با همه حاشیه‌های ماه‌های اخیر، معنای برنامه را از یک گفت‌وگوی شوخ‌طبعانه به یک جدال نمادین تغییر داد.

این مواجهه، همزمان تصویر دو نسل از کمدی ایران را رو‌به‌روی هم نشاند: نسلی که سرمایه نمادین عظیم دارد و نسلی که تریبون تازه و پرتماشاگر در اختیار گرفته است.مدیری با سکوت‌های طولانی، وعده‌های تعلیقی و طعنه‌ها‌، زمین بازی را تغییر داد. امیرحسین قیاسی که معمولا موتور طنز برنامه است، در این قاب، از شمایل همیشگی فاصله گرفت و شوخی‌ها شکل نگرفتند.بخش دیگری از گفت‌وگو به مواجهه مدیری با واکنش‌های شبکه‌های اجتماعی اختصاص یافت. او فرصت خواندن کامنت‌های تند را یافت، اما نسبت به نامه‌ها و بیانیه‌های رسمی خانواده سازندگان یک ترانه خاطره‌انگیز، پاسخی شفاف ارائه نشد. در جایی دیگر، با تقلیل منتقدان به فحاشان و پاپاراتزی‌ها، پرسشی فروتنانه‌نما طرح شد: «مگر من چقدر مهم هستم؟»مدیری برای احیای برند شخصی‌اش، بیش از گذشته به چنین میدان‌هایی نیاز دارد؛ برنامه‌هایی با مخاطب گسترده و امکان گفت‌وگوی زنده. با این حال، این فرصت از دست رفت. او از برج عاج خود پایین نیامد؛ برجی که دیگر برای مخاطب نسل تازه جذابیتی ندارد. فاصله‌ای که طی سال‌های اخیر با تماشاگر شکل گرفته، با آخرین ساخته‌ها پر نشده و نشانه‌های دل‌زدگی مخاطب آشکار است.