به گزارش سینماسینما، بخش بینالملل جشنواره فیلم فجر که امسال برای دومین بار مستقل از بخش داخلی این رویداد بزرگ سینمایی از اول اردیبهشت شاهد برگزاری آن در پردیس سینمایی چارسو بودیم و امروز دوشنبه به کار خود پایان خواهد داد؛ این روزها محل آمدوشد چهرههایی نامآشنا از حوزه سینما و هنرهای تصویری و نمایشی بود که هر کدام با شکل و شمایل و ظاهری منحصر به خود در تالارها و راهروهای محل برگزاری جشنواره تردد میکنند.
به نظر میرسد به نسبت سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر که در کاخ جشنواره (برج میلاد) بهمنماه گذشته برگزار شد و حاشیههای زیادی در مورد نحوه پوشش و نامتجانس لباسها با فرهنگ ایرانی و اسلامی که بازیگران و برخی چهرههای جوان سینما خود را ملبس به آن ساخته بودند، جشنواره جهانی فیلم فجر کمتر دچار این ناهنجاری در وضعیت ظاهری بازیگران و عوامل سینمای ایران باشد که البته بخشی از این مسئله را باید به حساب شرایط فصلی گذاشت. بهمنماه به دلیل وضعیت نامساعد جوی و همچنین فضای باز برج میلاد، عموم مراجعین بالاپوشهای گرم و سنگینی برای خود اختیار کرده بودند در حالی که در این شرایط جوی، نوعاً لباسهای سبک و ساده مورد استفاده قرار میگیرد.
اما گذشته از جنس لباس، صحبت بر سر فرم و شکل ظاهری آنهاست که باید قبول داشت تجربه جشنواره سی و چهارم فجر در بهمنماه سال گذشته در برآورده شدن آن بر اساس جلوههای فرهنگی و باورهای بومی ایرانی چندان موفق نبود، اما خوشبختانه این مسئله تا اندازه زیادی در جشنواره جهانی فیلم فجر محقق شده است و حداقل اینکه بسیاری از بازیگران و عوامل سینمای ایرانی خود را ملزم به رعایت برخی موازین و چارچوبها در زمینه انتخاب لباس کردهاند.
یکی از عوامل در زمینه رعایت نسبی نوع پوشش این فصل از جشنواره فیلم فجر را به این شکل نیز میتوان تعبیر کرد که چون این جشنواره به شکل جهانی است و محل تضارب اندیشههای گوناگون از سوی بسیاری از فیلمسازان و سینماگران از سراسر دنیاست، شاید این امر شرکتکنندگان داخلی در این رویداد بزرگ سینمایی را نیز مجاب سازد که با حضور مؤثر خود در فضای برگزاری جشنواره آن هم با ظاهری آراسته و در عین حال ساده به نوعی معرف فرهنگ پوششی تمدن غنی ایرانی و البته تا اندازهای مبلغ فرهنگ اقوام ایرانی باشند.
خوشبختانه یکی از نمونههای مصداقی در این دوره از جشنواره فیلم فجر که معرف شایستهای از نوع پوشش اقوام شمال کشور و خطه ترکمنصحراست، فاطمه معتمدآریا بازیگر پیشکسوت و ارزنده کشورمان با خود همراه ساخت؛ پوششی ساده از لباسی شبیه به مانتو که تداعیگر روپوشی است که اقوام ترکمن چه مرد و چه زن در محافل و مجامع رسمی خود آن را به تن میکنند.
این بانوی بازیگر ایرانی قطعاً در انتخاب چنین پوششی مراد و منظوری داشته است و آن جلوه ساختن طرح و نقوش متنوع البسه ایرانی و همچنین رنگ و لعابی است که به آن شادابی و طراوت میدهد و در عین سادگی، چشمنواز و موقر است؛ تازه این گوشهای از فرهنگ ناب ایرانی در شکل و شمایل خاص پوششی است و ما با سر کشیدن به اقصی نقاط ایران این تنوع در شکل ظاهری و رنگ لباسها را بسته به باورهای بومی و اقلیم جغرافیایی میتوانیم شاهد باشیم.
بروز چنین رفتاری از سوی یک چهره شناخته شده عرصه فرهنگ و هنر که بسیاری از جوانان او و امثال او را الگوی خود حداقل در مبحث پوشش و وضعیت ظاهری خود قرار میدهند، مؤید این نکته است که میتواند ضمن رعایت تمام شئون اعتقادی و عرفی در کشور، ظاهری آراسته، متنوع و الوان داشت چیزی که حتی در میان کشورهای مدعی مد و پدیدآورندگان برندهای جهانی در زمینه لباس شاهد آن نیستیم.
منبع: هنرآنلاین