اکران همزمان فیلم‌ها در هنر و تجربه و اکران عمومی واکنش‌های متفاوتی موجب شده است. امیرحسین علم‌الهدی دبیر شورای سیاستگذاری هنروتجربه با انتشار یادداشتی این اکران همزمان را مطابق با اهداف هنروتجربه دانست و این گروه را جایی برای نمایش فیلم‌هایی با رویکرد هنری و تجربی، بدون توجه به میزان استقبال و اقبال عمومی به آن خواند. در مقابل این طرح منتقدینی هم دارد که معتقدند سانس‌های محدود هنروتجربه باید در اختیار فیلم‌سازانی باشد که امکان کمی برای دیده شدن فیلم‌هایشان دارند.
به گزارش سینما سینما ،در این زمینه از پیمان حقانی کارگردان جوانی که سال گذشته از او فیلم «سیصد و شونزده» در این گروه اکران شد پرسیدیم نمایش فیلم‌هایی واجد ارزشی که در گروه‌های دیگری اکران شده‌اند حتی به صورت محدود برای هنروتجربه و فیلم‌سازانی که در آن فیلم دارند مفید یا مضر است؟ : «نمایش این فیلم‌ها در هنروتجربه، اکران این گروه را پررونق می‌کند و به خود خود چیز بدی نیست. این نمایش همزمان هم می‌تواند خطرناک باشد و هم می‌تواند مفید باشد. خطرش این است که اکران در هنرو تجربه تبدیل به روند اکران عمومی شود و هر فیلمی که زورش می‌رسد، فضاهای کوچک‌تر را هم اشغال کند و فیلم‌های کم سروصدا نادیده گرفته شوند. ولی اگر این فیلم‌ها به دقت انتخاب شوند و به معنی دقیق کلمه تجربی یا هنری باشند، به نقش هنروتجربه در سینما کمک هم می‌کنند.»
پیمان حقانی در ادامه به خبرنگار سایت هنروتجربه گفت : «اکران این فیلم‌ها در هنروتجربه باید مورد علاقه سازندگان آن‌ها هم باشد و چیزی هم به این گروه اضافه کند. اما اگر فیلم آقای فرهادی به هنروتجربه بیاید و حرفی از هنروتجربه در بین نباشد و فقط چند صندلی محدود به صندلی‌های نامحدود این فیلم اضافه شود، فایده‌ای ندارد.»
کارگردان فیلم «مردی که گیلاس‌هایش را خورد» هم‌چنین افزود: «فیلم من هم در این گروه اکران شد و تعداد سانس‌ها اینقدر کم بود که همه معترض بودیم. با توجه به این تعداد سانس، فروش فیلم‌ها خیلی کم است . من فکر می‌کنم هنروتجربه باید حجم فیلم‌های اکران‌شده را کمتر و از این طریق تعداد سانس‌ها را بیشتر کند. حالا از گوشه و کنار می‌شنویم با ۲۰ میلیون یا ۳۰ میلیون برای اکران در هنروتجربه فیلم می‌سازند. دستمزد نمی‌دهند تا ساخت فیلم با این رقم ممکن شود. در حالی که این رقم این روزها برای فیلم‌های مستند هم کم است. در حالی که اِشِل فیلم‌ها را باید ببریم بالا. دخل و خرج باید جور باشد تا روند فیلم‌سازی ادامه پیدا کند.»
حقانی اضافه کرد: «حدود ۷۰ یا ۸۰ درصد از این فیلم‌ها را بخش خصوصی می‌سازد. وقتی فیلم از نظر اقتصادی دخل و خرج نداشته باشد، بخش خصوصی نمی‌تواند به مشارکت خود ادامه دهد. خیلی‌ها به من گفتند فیلم‌ام یا ایده فیلم‌ام خوب بوده اما از نظر صنعت سینما این فیلم مخارجش را برنگرداند پس شکست خورده است. اعتبار هنری صرف، باعث ادامه فیلم‌سازی نمی‌شود.»
پیمان حقانی درباره روند گروه هنروتجربه در سال دوم فعالیت آن گفت: «هنروتجربه احتیاج به تغییراتی در سیاستگذاری دارد. شور و شوق سال اول افول کرده و دائماً باید ایده‌های جدیدی تعریف شود، این یک ضرورت است. خیلی از اطرافیان ما، از تماشاگران عادی سینما، رفته‌اند و فیلم‌های بدی در هنروتجربه دیده‌اند و اعتماد آن‌ها کم شده است. این گروه به دقت بیشتر در انتخاب فیلم‌ها، اکران فیلم‌های خارجی و نمایش فیلم‌های پرهیاهوتر احتیاج دارد. فیلمی مثل «فروشنده» می‌تواند هنروتجربه را احیا کند.»
حقانی در پایان اضافه کرد: «هر سیستمی باید جواب خودش را بدهد. اگر ۱۰۰ فیلم اکران کردیم و ۹۰ فیلم هزینه‌هایش را جبران نکرد، یعنی یک جای کار می‌لنگد. یا باید در سیاستگذاری تغییری به وجود آورد و فیلمی که شکست می‌خورد را به نمایش درنیاورد یا این‌که سیستم را اصلاح کرد. این دقیقا کاری است که سینمای مستقل آمریکا انجام می‌دهد و هم سینمای هنرمندانه و باآبرویی است و هم دخل و خرج می‌کند و اساساً سودآور است. در سینمای آمریکا از بتمن و سوپرمن ساخته می‌شود تا فیلم‌های جارموش و همه هم از نظر اقتصادی توجیه دارند.»
سایت هنر وتجربه