به گزارش سینماسینما، نشست فیلم‌ سینمایی «داش آکل» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی محمد عرب دوم مهرماه با حضور کارگردان، فیلمبردار و نویسنده این اثر در سینما «ایران» برگزار شد.

در ابتدای نشست محمد عرب کارگردان فیلم سینمایی «داش آکل» با انتقاد از همراهی نکردن برخی از بازیگران این فیلم سینمایی گفت: متاسفانه بازیگران فیلم سینمایی ما به هیچ عنوان با ما همراهی نداشتند و برای شرکت در اکران‌های مردمی و نشست خبری حضور پیدا نکردند.

او ادامه داد: متاسفانه بازیگران برای تبلیغات فیلم و حضور در اکران‌ها از ما تقاضای پول کردند یا حتی می‌گفتند که استراتژی ما نیست تا در این مراسم حضور پیدا کنیم. صداوسیما هم گفت که چون اسم فیلم طاغوتی است، تنها ۶۵ تیزر تلویزیونی به شما می‌دهیم در صورتی که فیلم کاملا اجتماعی است و در بخش خصوصی و با وام از فارابی ساخته شده است.

محمد عرب گفت: بر خلاف مقررات بازیگرانی داشتیم که تا پیامک واریز پول برایشان نمی‌آمد سر صحنه حضور پیدا نمی‌کردند. می‌گویند که سینما مافیا دارد اما من می‌گویم سینما مافیا ندارد، تنها به علت دسته بندی شدن، سینما به این روز افتاده است و برخی فکر می‌کنند چون دستی در سینما دارند باید همه کارها را هم انجام بدهند، فیلم فقط سلبریتی نیست بلکه عوامل فنی هم مهم هستند.

عرب اضافه کرد: فیلم ما سه هفته است که اکران شده و همچنان نمایش آن ادامه دارد، نسبت استقبال از فیلم ما با توجه به فصل اکرانش به هیچ عنوان رضایت بخش نبود اما خوشبختانه چند وقتی است که اوضاع کمی بهتر شده است. متاسفانه سینمای ما و همچنین رسانه‌ها ذائقه مردم را به سمت خاصی برده است که مردم فیلم‌های هنری را دیگر نمی‌پسندند.

این کارگردان با بیان اینکه “اسم این فیلم در ابتدا «آتش و قداره» بود و به دلایلی به «داش آکل» تغییر نام داد” گفت: ما به هیچ وجه نگاهی به فیلم «داش آکل»ی که قبل از انقلاب توسط اقای کیمیایی ساخته شد، نداشتیم.  “داش” هم به معنای داداش و “آکل” هم به معنی جوانمرد است. ما ورژن دیگری از داستان صادق هدایت را ساختیم. به هرحال در کشور ما مرسوم نیست که از فیلمی نوستالژیک نسخه جدیدی ساخته شود.

عرب درباره انتخاب بازیگران و فیلمنامه اظهار کرد: گاهی تغییراتی در فیلمنامه به وجود آمد اما با نظر نویسنده این اتفاق می‌افتاد. من سال‌هاست که بازیگری تدریس می‌کنم. به همین خاطر می‌توانم بگویم که بازیگران طنز هم می‌توانند طنز بازی کنند و هم جدی. اما برای یک بازیگر جدی کمی سخت است که فیلم کمدی بازی کند. مهران غفوریان بهترین کسی بود که می‌توانست نقش کاکا رستم را ایفا کند، چون فیزیک بدنی او بسیار مناسب بود و بسیار جدی در کار حاضر شد. به نظرم ظلم است که وقتی یک نفر، یک نقش و ژانر را ایفا می‌کند، تا آخر عمرش همان نقش به او پیشنهاد می‌شود بنابراین اگر  چندین بار دیگر هم فیلم «داش آکل» را بسازم، نقش کاکا رستم را به او می‌دهم.

کارگردان این فیلم سینمایی اضافه کرد: ما هم در ابتدا از انتخاب بازیگرانی مثل غفوریان احساس خطر می‌کردیم اما بعد دیدیم که همه بازیگران به خوبی از پس بازی ها برآمدند، درباره خیلی از بازیگران دیگر هم این دافعه وجود دارد.

او در بخش دیگری از این نشست گفت: برخی می‌گویند که فیلم ما نفروخت اما هنوز فروش فیلم ادامه دارد. یکی از دلایلی که فیلم ما فروش آهسته‌ای دارد این است که تیزرهای کمی در اختیار ما قرار داشت. بخش دیگر این است که فیلم‌های پرفروشی در کنار ما اکران شدند و سانس کمی در اختیار ما بود. سعی ما این است که بگوییم برخلاف تصور «داش آکل» طاغوتی نیست.

عرب با اشاره به اینکه “سعی می‌کنیم با وجود اکران فیلم‌های جدید همچنان ۲۰ سینما را برای اکران داشته باشیم” ادامه داد: ما حدود ۲و نیم میلیارد تومان هزینه ساخت این فیلم کردیم و بر اساس اصول عرفی کار کردیم.

در ادامه حسن پویا مدیر فیلمبرداری این فیلم در سخنانی گفت: فیلم سینمایی «داش آکل» از جمله فیلم‌هایی بود که من از صمیم قلب آن را دوست دارم. من با سینماگران کشورهای مختلفی کار کرده‌ام اما حیف است که شما برخی بازیگران را سوپر استار سینما کرده‌اید اما چهار کلمه هم نمی‌توانند حرف سینمایی بزنند.

او اضافه کرد: من ۱۷ با ۱۸ سال است که خودم به سینما نرفته‌ام یکی از علل آن این است که مدتی پیش دخترم یک فیلم ایرانی را در خانه گذاشته بود اما نتوانستم آن را ببینم، گفتم خجالت می‌کشم بگویم که در این سینما فعالیت می‌کنم. کلماتی در آن فیلم استفاده می‌شد که من بسیار خجالت می‌کشیدم با خانواده آن را نگاه کنم.

این فیلمبردار همچنین درباره نحوه کارش و فروش این فیلم گفت: این فیلم هنوز خرج خودش را هم در نیاورده است. نمی‌دانم شاید باید ما هم برویم فیلم زیر کمری بسازیم که فروش داشته باشیم! من براساس حس بازیگرم، پلان می‌چینم. مهم انتقال حس بازیگر به بیننده است. من همیشه با کارگردان درباره دکوپاژی که کرده است صحبت می‌کنم زیرا باید تصورات کارگردان را از پلان ها دریافت کنم. آقای غفوریان چند مرتبه سر این فیلم گفت تو درسهای بسیاری به من آموختی. من همیشه به دستیارانم می‌گویم که بازیگر را محدود نکنید ولی اگر بازیگر خوب بازی نکند، به هم می‌ریزم.

سپس منصور براهیمی نویسنده فیلم سینمایی «داش آکل» نیز اظهار کرد: داستان «داش آکل» را من از کتاب صادق هدایت برداشت کردم. اتفاقی که در این داستان می‌افتد این است که بعد از مرگ داش آکل، جای او به لونپنیسم‌ها داده شد. متاسفانه سینمای کشور ما قصه گو نیست. این در حالی است که سینمای ما سرآمد کشورهای داستان گو در منطقه بوده است. تمام تلاشم را  کردم تا فیلمی قصه گو بنویسم در این راه از سمک عیار و جوانمردی ها و قصه‌های قدیمی استفاده کردم و احساس کردم باید سینمای ایران بار دیگر به همان جایگاه خودش برگردد.

او گفت: دنیای من با صادق هدایت فاصله جدی دارد؛ اما این به آن معنا نیست که نباید از کتاب آن برداشتی داشته باشیم. از روزهایی که من این فیلمنامه را نوشتم، سالهای زیادی می‌گذرد، آن زمان محمود پاک نیت جوان و من تصورم از داش آکل در زمانی که این اثر را می‌نوشتم محمود پاک نیت بود و دلم میخواست در فضای شیراز و با همان لهجه بازی شود. در ابتدا هم خیلی با اغراق نوشته بودم و بعد از چند بار خواندن توسط شیرازی‌ها آن را مقداری تعدیل کردم.