سینماسینما، محمد حقیقت-پاریس: سی‌وهشتمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلمهای پلیسی از امروز چهارشنبه ۲۶ می (۵ خرداد) در فرانسه به‌شکل آنلاین، آغاز به‌کار می‌کند. این جشنواره معروف، قبلا در شهر، کنیاک و سپس در شهر بون برگزار می‌شد و قرار است از سال آینده درشهر ریمس برپا شود. امسال ۹ فیلم از کشورهای گوناگون برای بخش مسابقه انتخاب شده‌اند که دو فیلم آن، از محصولات سینمای ایران است؛ متری شیش و نیم (سعید روستائی) و کشتارگاه (عباس امینی) که هر دو از فیلمهای قدرتمند سینمای ایران هستند.
رئیس هیات داوران این دوره از جشنواره، ژاک وبر، بازیگر و کارگردان بنام فرانسوی است که در کنار دیگر داوران از جمله خانم نگار جوادی، نویسنده ایرانی مقیم فرانسه قرار است در پایان جشنواره، ۳۰ ماه می، جوایز را بین برندگان تقسیم کنند. جدا از این، تماشاگران نیز از طریق آنلاین، فیلم برگزیده خود را انتخاب خواهند کرد. فیلمهای دیگر بخش مسابقه از آلمان، فرانسه، کره جنوبی، ایتالیا، رومانی، آمریکا/ فیلیپین هستند.
فیلم کشتارگاه، به‌دلیل شرایط کرونا در ایران به پرده سینماها نیامد اما به شکل آنلاین نمایش داده شد.
عباس امینی از کارگردانان تازه نفس و بااستعداد (متولد ۱۳۶۱ در آبادان) است که قبلا با فیلمهای خود از جمله، والدراما و هندی وهرمز، در جشنواره برلین و غیره با موفقیت‌های خوبی روبرو بوده است. وی در آخرین اثرش، کشتارگاه، به پختگی فیلمهای حرفه‌ای و همه‌پسند دست یافته که آینده بسیار خوبی برایش پیش‌بینی می‌شود. نگاهش به پیرامون خود و مسایل اجتماعی، دقیق و متعهدانه است. به‌مناسبت راه یافتن فیلم آخرش به مسابقه فیلمهای پلیسی، با او گفتگوئی تلفنی از راه دور انجام دادیم که خلاصه آن‌را می‌خوانید.
درجشنواره فیلمهای پلیسی از بین ۹ فیلم مسابقه بین المللی، دو فیلم از ایران انتخاب شده و این نکته جالبی است، دوست داشتم نظر شما را در این رابطه بدانم.
شخصا با این جشنواره آشنائی نداشتم. البته حضور سینمای ایران درجشنوارها در دنیا با بیش از یک فیلم، چیز تازه ای نیست. فستیوال‌ها به این مسئله عادت دارند. ما فیلمسازان خوبی داریم و همین توجیه کننده این مورد است.
با توجه به فیلمهای قبلی شما، که نحوه میزانسن، در آنها به‌نظر ساده‌تر می آمد، درکشتارگاه، حرفه‌ای‌تر عمل شده و به‌سوی جذب تماشاگر وسیع‌تری رفته‌اید، اینطور نیست؟
برای خودم تفاوتی وجود ندارد، بستگی به موضوعی که انتخاب کرده‌ام داشته است. در اینجا با بازیگران حرفه‌ای کار کرده ام چون به آنها نیاز داشتم، نابازیگر نمی‌توانست این نقش ها رابازی کند.
عنوان این فیلم، کشتارگاه است. رابطه «دلار» و «کشتارگاه» را چطور می‌بینید؟ چون‌که هسته اصلی فیلمتان، درباره قوی‌ترین و مطرح‌ترین پول جهان است. آیا هرجا که دلارهست، کشتاری هم می‌تواند حضور داشته باشد؟
کمی سخت است که در این باره توضیح بدهم. من تحقیقاتی کردم که بدانم یک سری پول‌هائی که حساب و کتاب ندارند چگونه به مملکت وارد می‌شوند و از آن خارج می‌شوند. روابط مشخص و منظمی بین ایران و خارج آن، وجود ندارد. یکی از مواردی که عده ای به این پول دست می یابند، صادرات گوشت و گوسفندهائی است که به آن طرف مرز می‌روند و با چمدانی پر از دلار به ایران برمی‌گردد. کشتارگاه و لوکیشن آن به این موضوع ربط پیدا می‌کرد. از این لوکشین من استفاده تصویری هم کردم که نمادی از شرایط امروز جامعه ایران است. در این میان افراد برای به دست آوردن دلار همدیگر را از بین می‌برند.
دریک سال اخیر تقریبا تمام جشنواره‌ها به‌شکل آنلاین برپا شده‌اند و همین جشنواره پلیسی هم همین‌طوراست، آیا این فرم نمایش آثار، ضرری به کیفیت فیلم‌ها و خوب دیده شدن آنها نمی‌زند؟
خود من چندان از اکران آنلاین راضی نیستم. وقتی فیلمی را بادقت بسیار و با دلسوزی می‌سازیم و به همه جزئیات آن با دقت پرداخته می‌شود، آن‌را برای سالن سینما ساخته ایم و نیاز به تمرکز تماشاگر داریم. ما منتظر دیدن عکس‌العمل تماشاگر در سالن هستیم، اما متاسفانه فعلا که این شکلی است. امیدوارم امسال آخرین سالی باشد که جشنواره ها به‌شکل آنلاین برگزار می‌شوند.
درباره برنامه‌های آینده‌تان می‌توانید صحبتی بکنید، به امید آن‌که در سالن‌های سینما نشان داده شود؟
دردوران کرونا فرصتی پیش آمد و فیلمنامه‌ای نوشتم و درضمن فیلمنامه دیگری هم از قبل داشتم که داستان هر دوی آنها در جنوب می‌گذرد؛ حال باید دید چه پیش خواهد آمد.
با آرزوی موفقیت در جشنواره فیلمهای پلیسی و همچنین شروع کارهای بعدی.