دیزالو این هفته را با حال و هوای جشنواره فیلم فجر آغاز می‌کنیم. امسال هم مثل هر سال قبل از خود جشنواره، حواشی مربوط به راهیابی فیلم‌ها به فهرست نهایی آغاز شده است. مثلا آقای ده‌نمکی فیلم جدیدش را از جشنواره بیرون کشید و گفت: «بعضی کارها از جنس رقابت نیستند. فیلمی که از زمان خودش جلوتر باشد، در چنین فضاهای رقابتی دیده نمی‌شود». پس از این اظهارنظر همه ما از این افتادگی آقای ده‌نمکی دچار افتادگی فک شدیم. وودی آلن و اسپیلبرگ هم ضمن گفتن «کمی آهسته‌تر استاد، کمی آهسته‌تر رد شو!» از استاد ده‌نمکی خواستند یک جوری از زمان جلوتر نرود که هیچ کس نتواند بهش برسد. در کل به نظر ما بهتر است آقای ده‌نمکی کمی پایشان را روی پدال گاز شل‌تر کنند تا بقیه سینمای جهان هم بتوانند به ایشان کمی نزدیک شوند.
اما حواشی انتخاب جشنواره، به همین موضوع ختم نمی‌شود و امسال فیلمی در بخش نگاه نو انتخاب شده که پیش از این هم نسخه‌ای از آن در دوره‌های قبل ارائه و بازبینی شده بود. منتها این دوره نام خودش را عوض کرده و دوباره شرکت کرده است. کلا یک سری فیلم رد شده داریم که هر سال اسم‌شان را عوض می‌کنند و شرکت می‌کنند. گفته می‌شود این فیلم که امسال در بخش «نگاه نو» انتخاب شده است، از داوران دوره قبل امضا جمع کرده و آن‌ها تعهد داده‌اند این فیلم را قبلا ندیده‌اند و سال گذشته موقع پخشش، یک لحظه خواب‌شان برده است. به نظرم باید برای یک سری از فیلم‌ها هم به علت پشتکار و ول‌نکن بودن یک سیمرغی در نظر بگیرند بلکه سیمرغ را بگیرند ول کنند بروند.
از جشنواره فجر که بگذریم یک اتفاق جنجالی هم در شبکه محلی کیش افتاد که به شدت بحث‌برانگیز شد. در این اتفاق عجیب این بار آقای جکی چان به جای این که به روال سابق کونگ‌فو و هنرهای رزمی را برای ما به نمایش بگذارد، کارهای عجیب دیگری انجام داد. مدیران شبکه هم حداقل نکردند یک زیرنویسی چیزی بگذارند برای ما شفاف‌سازی شود قضیه از چه قرار است؟به نظر می‌رسد این مدیران پخش‌کننده، چوب اعتماد بیش از حدشان به آقای جکی چان را خوردند و البته برخلاف روال همیشگیِ پس از حوادث به سرعت برکنار شدند. به هرحال این تجربه‌ای شد که دیگر به هیچ‌کس اعتماد نکنیم. آن از ماجرای عموی سوباسا و این هم از جکی چان. من حتی باور نمی‌کنم «ای کیو سان» هم آن‌قدر بچه سر به راهی بوده باشد و یک روزی ذات پلیدش بر ما هویدا خواهد شد، پسرک کچل!