سینماسینما، میثم محمدی:
فیلم سینمایی (اِو) یک تجربه قابل تامل در جشنواره سی و پنجم فیلم فجر است. اثری دشوار به لحاظ فرم و گسترده به لحاظ مضمون که البته خرده روایت ها و کنکاش‌های میان انسان هایی که در این خانه در رفت و آمد هستند و قرار است جهان داستانی اثر را برپا کنند، در یک فراز و فرود میان سطح و عمق معنایی قرار دارد.
در واقع روایت و جهان داستانی این اثر سینمایی به کنش و واکنش‌های کاراکترها گره خورده و از این رو در فرم توانسته تکه های پازل جسورانه خود را به خوبی کنار هم قرار دهد تا متوجه شویم که کارگردان آگاهانه از قرار دادن سوژه‌ها در نماهای باز گریخته و متمرکز بر کاراکترهای خود در نماهای بسته دنیای بی تعهد، غافلگیرکننده، تلخ و گاهی ابزورد از انسانهای منتخب داستان را ترسیم کند.
بنابراین شاید نام فیلم (خانه) می توانست از تمرکز بر یک لوکیشن که بطور طبیعی انتظاراتی را در مخاطب ایجاد کند، تغییر یابد و از دهها انسانی که هر یک در یک جایگاهی نقش ایفا می کردند، یکی چراغ پیروی در داستان می‌شد که شاید منطقی‌ترین آن می توانست «دختر» باشد. دختری که از ابتدا شاه کلیدهای روایت را در دست دارد. البته در گام بعدی کالبد بی‌جان پدر در خانه، مکملی است که هیچ کارکرد فیزیکی ندارد و با حذف این سویه، تنها بهانه‌ای است برای شکل گیری و جوانه زدن و رشد کردن شاخ و برگ‌های مضمونی اثر که هر یک از انسانهای حاضر مضمونی را نمایندگی می کنند و نقطه اشتراک آنها با یکدیگر هم نادیده گرفتن جنازه بی‌جان پدری است که در خانه‌اش روی زمین مانده و دیگران هر یک هوایی دور و بعید از آن دارند و هر کدام برای مقصودی دیگر گرد او نشسته‌اند. در این بین پررنگ کردن خواهرزاده پیرمرد فقید، ضلعی دیگر از این برمودای تراژیک غیرانسانی را تشکیل می‌دهد. هرمی که بی تردید دختر در راس آن قرار دارد. با این اوصاف باید به کارگردان اثر حق داد که در تجربه‌ای پیچیده در میزانسن و حبس کاراکترها در سلولهای انفرادی که با نماهای عمدتا بسته ساخته شده است، بیشتر بر پلشتی‌ها و زشتی‌های موجود متمرکز شود. علاوه بر اینها باید گفت بی تردید مخاطبانی که با ویژگی های بوم شناختی آذری زبان‌ها و تکلم آنها قرابت دارند، درصد قابل توجهی نسبت به دیگر مخاطبان از اثر مورد نظر لذت خواهند برد. (اِو) فیلمی شایسته احترام و قابل تامل است که با وجود کاستی‌هایی که در یکدست کردن ظرف محتوایی اثر در جهان‌بینی مورد نظر فیلم به چشم می خورد، نمره قابل قبولی دریافت می‌کند.