سینماسینما، کیوان کثیریان:

حسین انتظامی اگر بخواهد به اقدامات اساسی در سینما بپردازد  کار سختی در پیش دارد. شعار اصلی او که شفافیت در همه عرصه ها و ساحات و چابک سازی سیستم دولتی سینماست، منافع عده‌ای را به خطر می‌اندازد و باید منتظر مقاومت‌ها واکنش‌ها و کارشکنی‌ها باشد.
در چند مورد ریز و درشت که مواردی از کشوی میزها به درآمد و اعلام عمومی شد، عده‌ای برآشفتند اما نظر اکثریت، موافق بود و افکار عمومی سینما با این شفافیت‌ها همراه شد.
اما اولین اقدام جدی انتظامی که دستور ادغام موسسه رسانه‌های تصویری در موسسات دیگر بود، حواس‌ها را جمع کرد. این، خبر از عزم جدی برای چابک سازی دستگاه عریض و طویل سازمان سینمایی می‌دهد. سازمانی که در دوره جواد شمقدری تشکیل شد و به ناگاه فربه و ناکارآمد شد. حالا گویا انتظامی به این مشکل پی برده و تصمیم به کاهش تصدی‌گری دولت از طریق کوچک سازی سازمانش کرده که خوب میدانیم بسیار نیاز به اصلاح از ریشه دارد. این اقدام مثبت ارزیابی می‌شود و امیدها را میان اهالی سینما احیا می‌کند. امید که این کوچک‌سازی مستمر باشد و سایر موسسات تابعه سازمان سینمایی را هم شامل شود.
نکته مهم این ماجرا این است که مدیری چون مهدی یزدانی داوطلب این ادغام شده و برنامه ارائه کرده که این جای تقدیر دارد، آنهم در زمانه ای که مدیران، دو دستی میزهایشان را چسبیده‌اند.
دیگر اینکه شوراهای گوناگون که معلوم نیست دقیقا وظایفشان چیست، دست و پای سینما را بسته‌اند؛ شوراهایی که یواشکی وجود دارند و هیچگاه اسامی اعضایشان اعلام عمومی نشده‌ و حتی در صورت علنی شدن نامشان، ماجرا را تکذیب کرده‌اند!
معلوم نیست اگر کار درستی دارد انجام می‌شود چرا یواشکی؟ و اگر کار پنهانی دارد صورت می‌گیرد، اصلا چرا؟
شورای محتوا، شورای تولید، شورای تصویب فیلمنامه و… هرگز رسما خبر تشکیل و تاسیسشان رسانه‌ای نشد.
گویا جلساتی هم گوشه و کنار تشکیل می‌شود که معلوم نیست با چه دستور کاری، با چه هدفی و بر چه اساسی پامی‌گیرند و آیا اصلا رئیس سازمان از تشکیلشان خبر دارد یا نه. نام این جمع‌ها که جلسه دارند، چیست؟ از چه کسی حکم گرفته اند؟ آیا بابت حکمی که ما ندیدیم، حقوق هم دریافت می‌کنند؟ اصلا خروجی این جلسات چیست؟ اینها سوالاتی است که پاسخ به آن می‌تواند روشن کند که در گوشه و کنار سازمان سینمایی چه خبر است.
تشکیل شوراهای تصویب فیلمنامه فارابی متشکل از هنرمندان هم از آن دست اقداماتی است که هرگز تایید نشد. درحالی که فهرست موجود، خبر از عضویت چندین سینماگر در این شوراها می‌دهد که رسما حقوق دریافت می‌کنند.
حالا انتظامی مانده‌است و سازمان عریض و طویلی که نیاز به تعدیل و کوچک شدن دارد و طبعا مقاومت‌هایی به دنبال خواهد داشت.
و حالا انتظامی مانده است و وعده شفاف کردن همه چیز؛ اتفاقی که از همین حالا خواب را به چشم برخی حرام کرده است.
اصلا کاش ابتدا ریز هزینه‌های جشنواره جهانی و ملی چند سال گذشته را منتشر کنند تا قضاوت، ساده‌تر باشد.
ادامه این سیاست‌ها همت، قاطعیت و شجاعتی می‌خواهد که گمانم انتظامی، دارد و بی‌شک حمایت دلسوزان سینما نیز همراه او خواهد بود.