جنس خوب، روی دست هیچ فروشنده ای نمی ماند.
فرهادی، علاوه بر اینکه این قانون نانوشته را خوب بلد است، یاد گرفته است که مواد کاملاً ایرانی را با مزاج انسان های بیشتری در این کره خاکی، سازگار و حتی گوارا کند.
ومن بجای کالبدشکافی قصه و نحوه ی اجرای فیلم، می خواهم به مهمترین حسی که در دل و جانم نشسته، اشاره کنم:
و آن اینکه فرهادی با این موقعیت فکری و تکنیکی نیازی به نیازمندی به آنسوی آب ها ندارد و این یعنی: برگ برنده ی روحی وملی برای یک هنرمند در گرداب فرو برنده ی اینترتینمنت جهانی.
شانس جایزه برای فیلم زیاد است.