سینماسینما، علی پاکزاد – حمیدرضا نعیمی کارگردان تئاتر گفت: «نمایش «شوایک سرباز ساده دل» و «شرق دور شرق نزدیک» دو تجربه کاملا متفاوت است که به هیچ وجه نقاط مشترکی در این دو نمایش دیده نمی شود.»
به گزارش سینماسینما، حمیدرضا نعیمی این روزها در تالار وحدت نمایش «شوایک سرباز ساده دل» را به روی صحنه می‌برد. این نمایش نزدیک به هفتاد بازیگر دارد. نمایش «شوایک، سرباز ساده دل» به کارگردانی حمیدرضا نعیمی و بازی فرهاد آئیش، حامد کمیلی، امیرحسین رستمی، مهران رنج است. «شوایک، سرباز ساده دل» اقتباس آزاد حمیدرضا نعیمی از رمانی به همین نام، اثر یاروسلاو هاشک؛ که روایتگر مردی به نام شوایک است که به جنگ جهانی اول اعزام می شود.
نعیمی کارگردان تئاتر درباره فعالیت در این حوزه گفت: «برای آماده‌سازی نمایش «شوایک سرباز ساده دل» مدت زمان قابل توجهی را به تمرین پرداختیم. برای این اجرا شرایط به مراتب راحت‌تری را نسبت به «شرق دور شرق نزدیک» تجربه کردم. به این دلیل که آشنایی قابل توجهی با این کار داشتم، اما «شرق دور شرق نزدیک» یک کار ناشناخته و جدید محسوب می‌شد. اجرای «شوایک…» چیز جدیدی نداشت یعنی ما آزمایش خاصی را انجام نمی‌دادیم. روی متن کار کرده بودیم و تمام ایده‌هایی که مد نظرم بود را پیاده کردم. ما یک دفترچه کارگردانی داریم و بر اساس آن بسیاری از موضوعات را در حین کار جلو می‌بریم با وجود این دفترچه من بسیاری از تصاویر را در ذهن داشتم. بسیاری از میزانسن‌ها یا تابلوها در پلاتو نمی توانست شکل بگیرد. بیشتر کار ما کشف روابط بین افراد بود. بازیگران باید در زمان تمرین با حال و هوای اجرای اصلی و جزئیاتی که وجود دارد آشنا باشند، اما خب این اتفاق در اینجا کمتر رخ می‌دهد.»
او ادامه داد: «البته ناآشنایی گروه با سالن تمرین و اتفاقاتی که قرار است رخ دهد در تئاتر ما وحشتناک است. شما زمانی که به کشورهای پیشرفته در حوزه تئاتر سفر کنید با نکات قابل توجهی آشنا می‌شوید. تئاتری‌ها در یک جا خارج از سالن اصلی، اما شبیه به همان سالن تمرین می‌کنند و امکانات قابل توجهی هم دارند. حتی از دکوری استفاده می‌کنند که شبیه و نزدیک به سالن نمایش اصلی است. طی سفری که به آلمان داشتم با یک گروه تئاتر همراه شدم و با آنها شب قبل از اجرای اصلی به یکی از جنگل های آلمان رفتیم. جالب است که در آن جا یک سوله بسیار بزرگ و مجهز بود که فقط مخصوص گروههای تئاتری بود که برای تمرین به آنجا می آمدند. یک تالار بسیار بزرگ و عظیم بود که از هر نظر فوق العاده بود. شاید تالار وحدت ما در مقایسه با چنین سوله ای بسیار پایین تر باشد. امکانات در تئاتر بسیار حائز اهمیت است.»
کارگردان «شوایک سرباز ساده دل» درباره جزیئات این نمایش و نمایش «شرق دور شرق نزدیک» گفت: «قطعا بعد از هر اجرا یا نمایش مهمترین چیز برای یک کارگردان این است که نظرات کسانی را جویا شود که تئاتر را می شناسند و به این موضوع عمیقا فکر می کنند. اکنون که درباره «شرق دور شرق نزدیک» نقد هایی را می شنوم یا می خوانم بهتر از گذشته شرایط این نمایش را درک می کنم. به این دلیل که اکنون رابطه حسی من با اثر قطع شده است و راحت ترمی توانم بخشی از موضوعات را در این باره درک کنم. کسانی بودند که نمایش «شرق دور شرق نزدیک» را خیلی دوست داشتند و به طبع کسانی بودند که به هیچ وجه با این نمایش ارتباط برقرار نکردند. به هر حال از ابتدا هم گفتم که این نمایش یک تجربه جدید برای ما بود وبه سمت تجربه گرایی در این باره حرکت کردیم. قصد داشتیم در این نمایش تصویر سازی به معنای واقعی در ذهن تماشاگر شکل بگیرد. تاثیر کلمه روی کاراکتر و تاثیر آن بر روی مخاطب بسیار مهم بود. برای مثال در جایی حامد بهداد می گوید«می خواهی من برایت برقصم» بسیار مهم است که بار معنایی این جمله برای مخاطب شکل بگیرد و او رقص خودش را در ذهن داشته باشد. کار کارگاهی و تجربی کاملا شخصی است. کارهای تجربی و خاص در صدد محک زدن یک موقعیت خاص هستند. «شرق دور شرق نزدیک» کاملا تجربه ای شخصی است. تماشاگران «سقراط»، «شوایک سرباز ساده دل» همه از یک جنس هستند و این دو نمایش جزو کارهایی هستند که من با آنها آشنایی کامل دارم. در تمام دنیا حتی کشور ما تئاتر یا سینمای قصه‌گو جایگاه خود را دارد و بسیار هم دشوار است.»
نعیمی در پایان اضافه کرد: «نمایش «شرق دور شرق نزدیک» با پنج نفر پنج ماه تمرین داشت. اما نمایش «شوایک» با هفتاد نفر چیزی در حدود سه یا چهار ماه زمان برد. تنها چیزی که باعث پیشرفت تئاتر، سینما و ادبیات ما می شود . این است که نظر مخالف با دقت بیشتری نگاه کرد این نوع از نظرات فقط مبنی بر تخریب نیست گاهی نظرات مخالف باعث می شود که چیزهایی را ببینیم که تا آن لحظه به آن نگاه نکرده بودیم. ما باید منتظر تحلیل‌ها و نظرات مختلف باشیم. »