پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

سینماسینما ، علی پاکزاد – مهتاب کرامتی بر این باور است که مقوله اکران در ایران بسیار بی‌رحم است و گاهی فیلم‌ها براساس برنامه‌ریزی اکران زمین خوره‌اند.

به گزارش سینماسینما، مهتاب کرامتی بازیگر و تهیه‌کننده سینما امسال در جشنواره سی پنجم در فیلم «ماجان» به کارگردانی رحمان سیفی‌آزاد نقشی متفاوت ایفا کرد و همچنین مستند «صفر تا سکو» به تهیه‌کنندگی او در جشنواره حاضر شد؛ مستندی که سحر مصیبی آن را کارگردانی کرده است.

با توجه به فعالیت های اجتماعی که خارج از سینما در سال‌های اخیر داشتید. می توانیم مهتاب کرامتی را یک بازیگر دغدغه مند درباره مسائل اجتماعی بدانیم. تا چه حد علاقه‌مند هستید که معضلات اجتماعی را به عنوان یک بازیگر در سینما به تصویر بکشید؟

به موضوعات اجتماعی و مسائلی که در پیرامون ما رخ می دهد توجه زیادی دارم.  هیچ کدام از ما نمی توانیم نسبت به چنین مسائلی بی تفاوت باشیم . ترجیح می دهم که نقش هایی را بازی کنم که به مردم و زندگی آنها نزدیک باشد . اگر در فیلم «عصر یخبندان» حضور داشتم ، به این دلیل بود که اعتیاد بانوان را یکی از مهمترین معضلاتی می دانستم که باید به آن پرداخت می شد. فیلم «ماجان» نیز به همین ترتیب، خانواده هایی که نسبت به فرزندان معلول و بچه‌هایی که در بدو تولد ناقص به دنیا می‌آیند بی توجه هستند. پدر و مادرانی که فرزندانشان را طرد می‌کنند. این موضوع واقعا تلخ است . یکی از دوستان در جلسه نقد و بررسی فیلم «ماجان» اظهار داشت که ما در این فیلم سیاه نمایی کرده‌ایم؛ در صورتی که این گونه نیست ما سعی داشتیم که واقعیت‌های تلخ جامعه را به تصویر بکشیم . آقای سیفی آزاد کارگردان فیلم، تحقیقات زیادی درباره کودکان بد سرپرست و معلول انجام دادند. یکی از آن روزها با هم دیدار داشتیم دیدم که حال خوبی ندارد از او بابت شرایط سئوال کردم ، بعد از پاسخ او با خودم گفتم که چرا این سئوال را مطرح کرده ام ! او در یکی از روزهایی که برای تحقیق به یکی مراکز بهزیستی رفته بود در مسیر بازگشت متوجه می شود که کودکی را در سطل آشغال انداخته اند و گربها پای آن کودک را خورده بودند . به حدی این موضوع ناراحت کننده بود که تا مدتها ما در شوک بودیم . البته نمی توانیم این موضوعات را به تصویر بکشیم . سعی می کنیم که کمی مسائل این چنینی را در فیلمها شاعرانه تر به نشان دهیم.

به هر حال هر بازیگری در کنار دغدغه‌هایی که دارد، قطعا به پیشرفت شخصی و کسب جایزه نیز فکر می‌کند. مهتاب کرامتی تا چه میزان چنین مسائلی برایش اهمیت دارد؟ الویت امروز شما به عنوان بازیگر چیست؟

اگر روزی بگویم که جایزه برایم اهمیتی ندارد ؛ قطعا پاسخ درستی نداده ام. زمانی که در یک فیلم حضور دارم و آن اثر به نمایش گذاشته می‌شود؛  مهم خواهد بود  که فیلم، مورد توجه  مخاطبان قرار گیرد و آنها با نقش من ارتباط برقرار کنند. بزرگترین تایید برای یک بازیگر جوایزی است که در جشنواره ها دریافت می کند. هیچ بازیگری مایل نیست که نادیده گرفته شود.

شرایط جشنواره را چگونه دیدید؟

امسال به حدی فیلم ساخته شد بود که دیگر جشنواره فجر گنجایش حضور این تعداد اثر را نداشت. انتخاب و داوری این همه فیلم به شکل ایده آل وجود نداشت. ما باید به معنای واقعی یک کاخ جشنواره داشته باشیم. سالن میلاد به تنهایی برای جشنواره فیلم فجر کم است. همه فیلم‌ها در جشنواره باید به یک اندازه مورد احترام قرار گیرند. فیلم‌های مستند، امسال در سانس مناسبی نمایش داده نشدند و سینماگران این امکان را نداشتند که حضوری پر رنگ در سالن داشته باشند. این اتفاقات باعث می‌شود که بسیاری از فیلم سازان جوان غمگین شوند . شرینی جشن سینما را همه باید به یک اندازه بچشند.

به نکته خوبی اشاره کردید ، امسال آثاری بودند که نتوانستند در جشنواره حضور یابند. کارگردانانی فیلم‌هایشان بیرون ماند که از بزرگان سینمای ایران هستند . برای مثال کیانوش عیاری نتوانست فیلمش را راهی جشنواره کند نظرتان در این زمینه چیست؟

باعث تاسف فراوان است. حضور نداشتن کیانوش عیاری در جشنواره در نوع خود عجیب و غریب بود. عیاری یکی از بهترین فیلمسازان ایران است. فقط می توانم اظهار تاسف کنم. البته آقای عیاری را همه ما می شناسیم نوع فیلم سازی و پرداختی که به موضوع دارند را مطلع هستیم، اما فیلمسازان جوانی را می شناسم که بیرون ماندند و نتوانستند در جشنواره حضور پیدا کنند که این موضوع نیز بسیار دردناک است. مقوله اکران در ایران بسیار بی‌رحم است. بسیاری از فیلم‌های ما در سال‌های اخیر زمین خورده‌اند.

چطور وارد جریان تولید «صفر تا سکو» شدید؟ زندگی خواهران منصوری تا چه حد برای شما جذاب بود؟ آیا بعد از تهیه‌کنندگی به سراغ حوزه‌های دیگر سینما هم خواهید رفت؟

می‌خواهم تجربه‌گرایی را ادامه دهم، برای من این موضوع بیش از هر چیز دیگری اهمیت دارد. البته حضور دوستانم نیز این اجازه را می‌دهد که آثار قابل قبولی بسازیم . قطعا حضور خانم مصیبی ، علائی  و ابولقاسمی این اجازه را به ما داد که یک مستند فاخر تهیه کنیم. ساخت این مستند باعث شد تا برای برداشتن قدم‌های بعدی جسارت بیشتری داشته باشیم. به هر حال پرداختن به زندگی خواهران منصوری نیز در نوع خود جالب توجه بود چون آنها ورزشکاران محترم و پر تلاشی هستند. اکنون می توانم بگویم که مسیر را به درستی انتخاب کرده‌ایم و تصمیم خوبی گرفتیم. سینمای داستانی را هم دنبال خواهیم کرد. البته  فیلمی که تهیه کرده بودم به جشنواره راه پیدا نکرد. به سینما کلی‌تر نگاه می‌کنم. این موضوع که فیلم پارسال من نبوده یا اینکه فیلم امسالم حضور نداشته اهمیتی ندارد. زیرا باز هم با قدرت در حوزه های دیگر حضور پیدا می کنم و سعی دارم که آثار فاخری را ارائه دهم.