سینماسینما، علی پاکزاد – فرنوش صمدی کارگردان سینما گفت: «بخشی از روایت من در فیلم «نگاه» این است که این اتوبوس یک جامعه است و یک فرد آگاه در آن اتوبوس حضور دارد و قصد می کند که ریسک کند و یک عملی را بر خلاف عرف جامعه انجام دهد. این داستان خیلی شبیه زندگی است.»
به گزارش سینماسینما، فیلم کوتاه «نگاه» ساخته فرنوش صمدی از سوی وب‌سایت Cineuropa به عنوان یکی از پنج فیلم کوتاه برتر اروپا در سال گذشته میلادی انتخاب شد. فیلم کوتاه «نگاه» به کارگردانی فرنوش صمدی و تهیه کنندگی پوریا حیدری تابستان امسال در جشنواره لوکارنو رونمایی شد. مرضیه وفامهر و بابک کریمی در این فیلم نقش آفرینی کرده‌اند.
فرنوش صمدی کارگردان فیلم «نگاه» درباره داستان این فیلم گفت: «نکته جالب درباره این فیلم این است که داستان و روایت آن برای شخص من کاملا واقعی است و اتفاق افتاده. یعنی فیلم «نگاه» بر اساس یک رویداد واقعی و طبیعی ساخته شده است. به این دلیل می گویم واقعی و طبیعی زیرا یکی از شب‌ها که از سر صحنه فیلم علی عسگری برمی‌گشتم با صحنه ای روبرو شدم که هم برایم جالب بود و هم همراه با استرس و ترس . داخل اتوبوس یک جوانی سعی می کرد که از فردی دزدی کند، اما موفق به این کار نشد. همین موضوع و اتفاقاتی که افتاد ناخوداگاه من را هم دچار ترس کرد. زیرا همیشه که از اتوبوس پیاده می شوم یک مسیر قابل توجهی را پیاده می روم تا به خانه برسم و همواره نیز پشت سرم را نگاه می کنم و تند تند قدم بر می‌دارم.»
او ادامه داد: «این موضوع در جامعه ما و بسیاری از کشورهای دیگر هم وجود دارد. این اتفاق فقط برای خانمها نیست بلکه من دوستانی دارم که آنها نیز بابت این موضوع بارها اذیت شده اند و خاطره خوبی از این معضل ندارند. به هر حال در جامعه می‌بینیم که در بسیاری از مواقع معضل خفت‌گیری برای آقایان هم رخ می‌دهد. یعنی روایت سعی بر دزدی در اتوبوس را از سوی چند تن از دوستان دیگر هم شنیده‌ام. بابک کریمی هم درباره این موضوع برای من ویدیوهایی فرستاد و با او هم موضوع فیلم را در میان گذاشتم. البته علاقه من به سینمای «هیچکاک» و به وجود آوردن ترس و در عین حال همذات‌پنداری مخاطب با نقش اول فیلم برایم مهم و جالب بود. صحبت کردیم و تصمیم گرفتیم که ترس در فیلم «نگاه» ملموس باشد و مخاطب را جذب کند.»
کارگردان فیلم «نگاه» درباره انتخاب بازیگر این فیلم گفت: «با مرضیه وفامهر در جشنواره فیلم کوتاه تهران سال گذشته آشنا شدم. البته خانم وفامهر فیلم «سکوت» را دیده بودند و مثل اینکه این فیلم را دوست داشت. زمانی که با مرضیه وفامهر صحبت کردم متوجه شدم که تا چه حد این شخصیت می‌تواند در «نگاه» تاثیر خوبی داشته باشد و بیانگر همان چیزی باشد که داستان ما روایت می‌کند. بابک کریمی و مرضیه وفامهر بعد از خواندن فیلمنامه پذیرفتند که حضور داشته باشند و شرایط ساخت و تولید فیلم فراهم شد.»
صمدی درباره قسمت‌هایی از داستان فیلم گفت: «قسمت دیگری از روایت من این است که این اتوبوس یک جامعه است و یک فرد آگاه در آن اتوبوس حضور دارد و قصد می‌کند ریسک کند و یک عملی را بر خلاف عرف جامعه انجام دهد. این داستان خیلی شبیه زندگی است. اگر خودم داخل آن اتوبوس بودم و می دانستم که قرار است توسط کسی بعد از پیاده شدن تهدید شوم و تعقیبم کند باز هم از اتوبوس خارج می‌شدم و به راهم ادامه می دادم و در آن زمان عکس‌العمل متناسب با شرایط را انجام می‌دادم. اکنون بسیاری از زنان ما در جامعه دارای استقلال هستند و تاثیرگذاری آنها در جامعه غیرقابل انکار است.»
کارگردان فیلم «سکوت» درباره موضوع زنان گفت: «قطعا موضوع زنان و بحث آسیب های اجتماعی جزو دغدغه های من در فیلم سازی است. البته شدیدا با تفکیک زنان و آقایان مخالف هستم. یعنی اگر قرار است در جامعه ۲۰ فیلم حضور داشته باشد حتما نباید ۱۰ فیلم برای خانمها باشد قطعا کیفیت اثر هنری بر هر استدلالی غلبه می کند و باید این گونه نگاه شود. زنان باید رقابت کنند و بجنگند اگر توانستند که قطعا نتیجه آن را می بینند. اما با دلسوزی برای زنان هیچ مشکلی حل نمی شود. به هیچ وجه این گونه فکر نکرده ام که در فیلمسازی جوامع مختلف و تفاوت های آنها را به تصویر بکشم فکر می کنم کمی این عقده کلیشه وار است. در ابتدا تمایل دارم که خلاء های خودم را پر کنم. به هر حال به عنوان یک انسان اتوبوس تهران یا پاریس یا شهر دیگری برای من فرقی ندارد. شاید ۱۰ شب هر جایی که از اتوبوس پیاده شوم کمی ترس همراه من باشد. مهم این است که در فیلم بتوانیم با یک زبان بین المللی ارتباط برقرار کنیم. که هر کسی که فیلم را دید بتواند کمی همذات‌پنداری کند.»
فرنوش صمدی درباره حضور در جشنواره های خارجی گفت: «حضور در جشنواره های بین المللی بسیار مهم است. اما قطعا تمام تلاش من برای فیلمسازی این نیست که حتما در جشنواره های مختلفی این فیلم دیده شود. به دنبال این نیستم که حتما روی موضوعات داغ جامعه حرکت کنم. مایلم هر چیزی که متناسب با روحیات و شرایط اطراف من و جامعه من رخ دهد با نگاهی متفاوت مورد توجه قرار دهم. به زودی هم یک فیلم بلند در ایران خواهم ساخت. اما متاسفانه اینجا توجه نمی شود و برای خودم هم سئوال است که چرا نمی‌بینند و اهمیت نمی دهند. موضوعاتی در سینما وجود دارد که هیچ ارتباطی با سینما ندارد. اما خوشحال هستم که بدون لابی فیلمم را نمایش می دهم. فیلم من خارج از کشور دیده می شود و عادلانه هم داوری می شود. اما اینجا با این شرایط و اتفاقاتی که رخ می دهند در نوع خود عجیب و غریب هم هست. اما قطعا در آینده نیز اتفاقات خوبی برای من رخ خواهد داد.»