کیوان کثیریان
نام مه‌لقا ملاح، مهناز آرین‌فرد، اسکندر فیروز، لیلی ارشد، سرور منشی‌زاده و مریم مرعشی را چندبار در عمرتان شنیده‌اید؟ اینها در زمره آدم‌های بزرگ و مؤثر این مرزوبوم‌اند. در این سرزمین هنوز هستند مردمانی که حتی در تلخ‌ترین و سخت‌ترین شرایط، به‌جای غرزدن، گلایه‌کردن یا عافیت‌اندیشی، غمخوارانه همت می‌کنند، آستین بالا می‌زنند و تمام تلاششان را می‌کنند تا باری، حتی کوچک، از دوش هم‌نوعانشان بردارند یا برای تغییر مثبت محیط اطرافشان تلاش کنند.
عملگرایی عاشقانه، عشق به انسان فارغ از مذهب و نژاد، عشق به طبیعت، عشق به زنان و کودکان و سالمندان سرزمین مادری، کمک به هم‌نوعان بیمار و زمین‌خورده، فصل مشترک این آدم‌هاست. آنها معمولا امکان فراهم‌کردن زندگی بهتری را برای خود دارند ولی خود را وقف خدمت به این مملکت و آدم‌هایش کرده‌اند، بی‌هیچ‌گونه چشمداشتی. تمام هم‌وغمشان را به کار می‌گیرند تا با تمام مشکلات و موانع و محدودیت‌ها، ایران و جهان جای قابل‌تحملی برای زندگی شود. گاه بدون ادعا و نمایش و ریا آن‌قدر کارهای بزرگی می‌کنند که جز کارستان و شاهکار نامی نمی‌شود بر آن نهاد. اینها غیرت و احساسات و آدمیت آدم را بدجوری به چالش می‌کشند.
رخشان بنی‌اعتماد که بی‌تردید خود، یکی از همین انسان‌هاست، درباره چند نفر از آنان و فعالیت‌هایشان فیلم ساخته. افکار بلند و نگاه مادرانه او به مردم سرزمینش همواره ستودنی است. او آن‌قدر به وظیفه انسانی و نقش اجتماعی خود آگاه است که همواره بیش از آنکه صرفا یک فیلم‌ساز باشد، در قامت یک فعال اجتماعی اثرگذار ظاهر شده و الحق که موقع‌شناسی و نکته‌سنجی بی‌نظیری دارد. او در ۱۰ سال اخیر تنها یک فیلم بلند ساخته که همان را هم با حاشیه‌ها و جنجال‌های گوناگون مواجه کرده‌اند. اما بنی‌اعتماد هرگز در این سالیان دست روی دست نگذاشته و حالا که شرایط فیلم‌سازی در سینمای داستانی برایش فراهم نیست، تلاش کرده با ساخت مستند، اسناد مهمی از فعالیت آدم‌های اثرگذار و گمنام حوزه‌های مختلف را ثبت کند.
مستندهای سال‌های اخیر بنی‌اعتماد از این منظر، تکان‌دهنده و باارزش است. مستندهای حیاط خلوت خانه خورشید، همه درختان من، فردا می‌بینمت الینا و یک ساعت از یک عمر، در ادامه مسیر فیلم‌سازی بنی‌اعتماد و در امتداد نگاه اصلاح‌گرایانه، غمخوارانه و به‌شدت امیدوارانه اوست. بنی‌اعتماد با ساخت این مستندها درباره فعالیت هرکدام از این فعالان اجتماعی، با شناساندن خدماتشان، گامی بلند در راه گسترش و نشر فرهنگ کمک به هم‌نوع و احترام به محیط زندگی برداشته است که شاید درحال‌حاضر قدر دانسته نشود ولی بی‌تردید این کار درخشان در تاریخ فرهنگ این سرزمین ثبت خواهد ماند. ای‌کاش مستندهای او در تیراژ بالا به نمایش درآیند و دیده شوند تا بتوانند آن‌گونه که لازم است در گستره وسیع، اثر بگذارند. حالا بنی‌اعتماد یک فیلم درخشان و تکان‌دهنده دیگر درباره یک انسان بزرگ و کار ارزشمندش ساخته است. «آی آدم‌ها» درباره «زنجیره امید» است. این دو نام را به خاطر بسپارید.
منبع: شرق