اینکه کیانوش عیاری در آستانه ۶۵ سالگی دارد دست به کار فیلم تازه ای می شود، خبر مهمی است. بیشتر از این بابت که پس از ظلم آشکاری که به فیلم اخیرش-خانه پدری- شد و سیاست بازان و دلواپسان دروغین فیلم فوق العاده او را برای مبارزات کم ارزش جناحی شان قربانی کردند، عیاری دوباره قد راست کرده و کوتاه نیامده است.
مرد بااخلاق سینمای ایران که خودداری و بزرگواری اش در جریان غائله خانه پدری شگفت انگیز بود، سینما را از “الف” هشت میلیمتری در سینمای آزاد اهواز آغاز کرده و حالا به “یا”ی خانه پدری رسیده است؛ سینمایی پخته، متین و باهدف.
مرد آرام و کاربلد جنوبی، خیلی در سینما خوش شانس نبود.
بلایی که سر “آبادانی ها” آوردند و از حضور در جشنواره های معتبر جهانی بازش داشتند، مشکل بیهوده ای که برای “بیدارشو آرزو” تراشیدند و هرگز نگذاشتند به موقع و موثر به نمایش درآید، ماجراهای “سفره ایرانی” که موجب شده همچنان فیلم به نمایش درنیاید و سرآخر هم بریدن سر “خانه پدری” موجب شده که کیانوش عیاری تا امروز به قدر لیاقت و قابلیتش در سینما قدر نبیند.
مردی که با کارنامه ای درخشان، سرآمد شیوه ای واقعگرایانه و منحصر بفرد در سینمای ماست، تعهد اجتماعی در جای جای آثارش موج می زند. او از معدود فیلمسازان نسل خود است که هنوز جوان فکر می کند، پرانرژی و باانگیزه سراغ سینما می آید و سعی دارد به وضعیت اجتماعی اطرافش موضع داشته باشد.
عیاری با تک تک فیلم هایش یک اتفاق را رقم زده و در بسیاری از آنها پیشرو و جریان ساز بوده؛ “بودن یا نبودن” نخستین فیلمی است که به موضوع مهم و ملتهب پیوند قلب می پردازد، “آبادانی ها” از معدود اقتباس های سینمایی درست و دیدنی سینمای ایران است و “بیدار شو آرزو” نخستین فیلمی است که در خرابه های زلزله بم ساخته شده. فیلم برجسته ای مثل “آن سوی آتش” که از ماندگارهای تاریخ سینمای ایران است و فیلم های خوبی مثل “شبح کژدم”، “تنوره دیو”، “روز باشکوه” و “شاخ گاو” موجب شده عیاری را از سینماگران طراز اول و صاحب سبک ایرانی بدانیم و از معدود فیلمسازانی که فیلم بد در کارنامه اش ندارد!
تازه سریال های “هزاران چشم” و “روزگار قریب” که هنوز جزو درجه یک های تلویزیون به حساب می آیند را نباید فراموش کرد.
همه اینها باعث می شود خبر فیلم ساختن عیاری، خبر مهمی باشد. او فیلمسازی است که هنوز می شود برای تماشای فیلم جدیدش روزشماری کرد.
مرد بااخلاق سینمای ایران که خودداری و بزرگواری اش در جریان غائله خانه پدری شگفت انگیز بود، سینما را از “الف” هشت میلیمتری در سینمای آزاد اهواز آغاز کرده و حالا به “یا”ی خانه پدری رسیده است؛ سینمایی پخته، متین و باهدف.
مرد آرام و کاربلد جنوبی، خیلی در سینما خوش شانس نبود.
بلایی که سر “آبادانی ها” آوردند و از حضور در جشنواره های معتبر جهانی بازش داشتند، مشکل بیهوده ای که برای “بیدارشو آرزو” تراشیدند و هرگز نگذاشتند به موقع و موثر به نمایش درآید، ماجراهای “سفره ایرانی” که موجب شده همچنان فیلم به نمایش درنیاید و سرآخر هم بریدن سر “خانه پدری” موجب شده که کیانوش عیاری تا امروز به قدر لیاقت و قابلیتش در سینما قدر نبیند.
مردی که با کارنامه ای درخشان، سرآمد شیوه ای واقعگرایانه و منحصر بفرد در سینمای ماست، تعهد اجتماعی در جای جای آثارش موج می زند. او از معدود فیلمسازان نسل خود است که هنوز جوان فکر می کند، پرانرژی و باانگیزه سراغ سینما می آید و سعی دارد به وضعیت اجتماعی اطرافش موضع داشته باشد.
عیاری با تک تک فیلم هایش یک اتفاق را رقم زده و در بسیاری از آنها پیشرو و جریان ساز بوده؛ “بودن یا نبودن” نخستین فیلمی است که به موضوع مهم و ملتهب پیوند قلب می پردازد، “آبادانی ها” از معدود اقتباس های سینمایی درست و دیدنی سینمای ایران است و “بیدار شو آرزو” نخستین فیلمی است که در خرابه های زلزله بم ساخته شده. فیلم برجسته ای مثل “آن سوی آتش” که از ماندگارهای تاریخ سینمای ایران است و فیلم های خوبی مثل “شبح کژدم”، “تنوره دیو”، “روز باشکوه” و “شاخ گاو” موجب شده عیاری را از سینماگران طراز اول و صاحب سبک ایرانی بدانیم و از معدود فیلمسازانی که فیلم بد در کارنامه اش ندارد!
تازه سریال های “هزاران چشم” و “روزگار قریب” که هنوز جزو درجه یک های تلویزیون به حساب می آیند را نباید فراموش کرد.
همه اینها باعث می شود خبر فیلم ساختن عیاری، خبر مهمی باشد. او فیلمسازی است که هنوز می شود برای تماشای فیلم جدیدش روزشماری کرد.
روزنامه وقایع اتفاقیه ۳ دی ۹۴

برچسبها: کیوان کثیریان
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- یک یادداشت در هفت پرده
- آنها که «علت مرگ: نامعلوم» را توقیف کردند باید پاسخگو باشند!
- چند کلمه دربارهی فساد و فحشا و ابتذال و «کیک محبوب من»
- به بهانه تغییر رییس سازمان سینمایی/ باید مدیران را پاسخگو کنیم
- جشنواره اسپانیایی به «دوربین فرانسوی» جایزه طلایی داد
- «شامیر» به سیبری میرود
- بررسی مشکلات فیلمنامهنویسی درگفتوگوی کیوان کثیریان با شادمهر راستین و مهران کاشانی/ سانسور مشکل اساسی سینمای ایران
- سینمای مستقل و آینده سینمای ایران بررسی شد؛ سینمای مستقل آزادی، سلطه ناپذیری، عشق و ارزش زن را بازتاب میدهد
- ضرورت توجه به سینما مستقل در ایران بررسی میشود
- یادداشت کیوان کثیریان؛ کلی آیهی یأس و یک آرزو/ درباره انتخاب وزیر ارشاد دولت چهاردهم
- صدداستان ۳؛ انتشار ۳ داستان کوتاه با صدای طوفان مهردادیان
- فرهنگ کجای زندگی نامزدهای انتخابات است؟
- دیپلم افتخار جشنواره ارمنستانی برای «دوربین فرانسوی»
- یک خروجِ تاریخی، رهایی بخش و ناگزیر/ درباره سینما پس از شهریور ۱۴۰۱
- در برنامه خط فرضی مطرح شد؛ سیاست و جنسیت، دوایر ممنوعه اصلی در فیلمهای کمدی
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آقای نعمتالله، فیلمتان را به خانهها ببرید!
- با سانسورچی همراه نشویم، بر سرش فریاد بزنیم
- چهل و سومین جشنواره فیلم فجر؛ معرفی نامزدهای بخش مسابقه سینمای ایران
- چهره تلخ عشق یک سویه/ نگاهی به فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟»
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- سهم سینمای ایران از اکران در غرب؛ فقط فیلمهای زیرزمینی
- اعلام فیلمهای اکران نوروز ۱۴۰۳/ ۴ فیلم جشنواره فجر ۴۳ در نوبت اکران قرار گرفت
- ادای احترام به بزرگانی چون شما وظیفه ماست
- هفتاد و پنجمین جشنواره برلین با فیلم تام تیکور افتتاح شد
- سومین شب جشنواره موسیقی فجر / گزارش تصویری
- برلیناله ۲۰۲۵: رقابت آثار اجتماعی و مستقل در جشنوارهای برجسته
- نقدی بر پوشش یکجانبه خبرنگاران از جشنواره موسیقی فجر
- نفسهایی که به شماره افتاده/ راهکارهایی برای بقای سینمای مستقل
- از مراسم بزرگداشت، بینیازم/ انتقاد حسین علیزاده از جشنوارهی موسیقی فجر
- امیرحسین حاجیلو درگذشت
- یک یادداشت در هفت پرده
- فشار بر سریال تینا پاکروان ادامه دارد/ ساترا: «تاسیان» مجوز نمایش ندارد
- دومین شب جشنواره موسیقی فجر / گزارش تصویری
- دلافکار: اکبر زنجانپور تاریخ تئاتر ماست/ زنجانپور: «یوزفکا» بغضمان را باز کرد
- به تهیهکنندگی اسکورسیزی و اسپیلبرگ؛ خاویر باردم و ایمی آدامز با «تنگه وحشت» بازمیگردند
- سریال «صد سال تنهایی»؛ شاهکار مارکز به اثری خیرهکننده در تلویزیون تبدیل شده است
- معرفی داوران دومین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه عباس کیارستمی
- با صدای رخشان بنیاعتماد، لیلی گلستان، جهانگیر و باران کوثری؛ نسخه صوتی داستان «تیستو سبزانگشتی» منتشر میشود
- فرهیختگان ادعا کرد: شعبدهبازی در آرای مردمی؟/ ابهام در انتخاب فیلم برگزیده تماشاگران جشنواره فجر
- مرثیهها در فراقِ فروغ؛ نامت سپیده دمی است
- تهمینه میلانی داور جشنواره فیلم هند شد
- آیین گشایش چهلمین جشنواره موسیقی فجر / گزارش تصویری
- نخستین شب چهلمین جشنواره موسیقی فجر / گزارش تصویری
- حضور همراه اول در نمایشگاه کار ایران، فرصتی برای جذب استعدادهای جوان
- پیام حسن پورشیرازی به مصطفی زمانی؛ از تو آیین و رسم جوانمردی آموختم
- جمال و رومئو، ژولیت و شاه
- فیلمهایی در بستر نگاه گیشهای و ملودرامی غافلگیرکننده در سینمای ایران
- «آغوش باز» آنلاین اکران میشود
- جشنواره مجارستانی به «مرثیهای برای ایل» جایزه داد
- بستههای ویژه و عیدی همراه اول بهمناسبت نیمه شعبان