نشست نمایش و نقد و بررسی مستند داستانی «دوربین فرانسوی» ساخته اردوان زینی‌سوق با حضور اهالی سینما و علاقه‌مندان و با گرامیداشت یاد بیتا فرهی برگزار شد.
به گزارش سینماسینما، کیوان کثیریان، منتقد و کارشناس سینما در این نشست گفت: با فیلم سالم و سرحالی روبرو هستیم که بدون ادعا و اداهای خاص و به واسطه یک خبر و یک اتفاق واقعی، موضوعات اجتماعی مختلفی را در معرض نمایش می‌گذارد و درواقع بخشی از سیاست و جامعه و فرهنگ ایران را به نقد می‌کشد.
کثیریان افزود: رویداد یکی است: به سرقت رفتن دوربین عکاسی سایکل‌توریست‌های فرانسوی در شهر فیروزآباد (فارس) اما «راشومون»وار ما پای برداشت‌های مختلفی می‌نشینیم و مانند اعضای هیات منصفه در نهایت می‌توانیم تصمیم بگیریم روایت درست کدام است. البته کارگردان برای قضاوت بهتر ما، از تکنیک‌هایی چون انتخاب گفتگوها، تدوین و چینش تصاویر و سکانس‌ها نیز حداکثر استفاده را برده است.
وحید ضرابی‌نسب، نویسنده و فعال سینما نیز در این نشست، ضمن اشاره به حلقه مفقوده‌ای به‌نام «زبان تصویری» در سینمای مستند ایران گفت: از مستند به اشتباه «روایت صرف واقعیت» برداشت می‌شود و این موضوع باعث شده «زبان تصویر» در این آثار نه به‌درستی شکل نگیرد و نه به مخاطب منتقل شود. باید دانست مستند هم نوعی سینماست و باوجود اینکه «دخالت» و «قضاوت» کارگردان کمتر است، اما نیاز به زبان بصری دارد و این وظیفه خالق آن است که چه از طریق توالی تصاویر و چه از طریق زیرمتن و فرامتن، بتواند زبان و قراردادها و قواعد و نشانه‌ها و استعارات فیلمش را بسازد تا قضاوت و دریافت در ذهن مخاطب شکل بگیرد.
ضرابی‌نسب افزود: زبان فیلم «دوربین فرانسوی» خاص و ناشی از ذهنیت شوخ‌طبع و قاعده‌گریز کارگردان آن است. به قول منوچهر طیاب «فیلم بازیگوش»ی است که در آن یله‌گی و رهایی و مطایبه موج می‌زند برای انتقال مفاهیم و شکل‌گیری برداشت‌هایی که برعهده مخاطب است. می‌توانم بگویم یک بازی سرخوشانه تصویری با هدف شکستن قالب‌های تزریقی مستند و گریز از قواعد دست‌وپاگیر هنری‌وار.
گلاره عباسی، مجری طرح این مستند نیز گفت: حالا که بعد از وقایع یک سال اخیر، این فیلم را می‌بینم، نکات جالب‌تری در آن دریافت می‌کنم که شاید به نوعی پیش‌دستی کارگردان بوده است. بسیار خوشحالم که با تیمی حرفه‌ای و کاربلد این فیلم را به سرانجام رساندیم.
اردوان زینی‌سوق، طراح و کارگردان این مستند هم گفت: همه چیز از یک ویدئوی کوتاه در یک کانال خبری شروع شد و با دیدن آن، جرقه‌ای در ذهن من نقش بست که این رویداد، می‌تواند سوبژه‌ای مناسب برای آبژه‌ای چون فیلم مستند باشد. بنابراین فردایش برای تحقیق به فیروزآباد و قیروکارزین رفتم و پس تحقیقات اولیه، مطمئن شدم انتخاب مناسبی بوده است.
زینی‌سوق درباره دلایل جذب شدن به این موضوع گفت: اولین هدف من این بود که بتوانم با «دوربین ایرانی» به دنبال «دوربین فرانسوی» بگردم و مانند کاراگاهی، مفقودی سایکل‌توریست‌های را به آن‌ها بازگردانم. همچنین می‌خواستم نقبی بزنم به موضوعاتی چون نگاه به توریست‌های غربی در ایران، دعواهای قومیتی و‌منطقه‌ای و البته دوگانه مهمان‌ستیزی و مهمان‌نوازی ایرانی‌ها.
