جابر قاسمعلی فیلمنامهنویس با انتشار متنی در اینستاگرام درباره فیدل کاسترو نوشت.
به گزارش سینماسینما، متنی که این فیلمنامهنویس منتشر کرده به این شرح است:
پَشَنگه ی قطرات آب بر نشئگی یک نسل ….
اعتراف می کنم حالا دیگر به هیچ انقلابی در هیچ کجای جهان، دل خوش نکرده ام. از انقلاب، خون و خشونت می آید و من سالهاست دیگر از بوی خون و رنگ خون و حمام خون، همچون مارنی هیچکاک، سرگیجه می گیرم. دهه پنجاه و شصت (سالهای نوجوانی و جوانی ام) اما سرشار بود از شیر آهن کوه مردانی که برایم انتهای آرمان بودند؛ امام حسین(ع)، شریعتی، گلسرخی، چه گوارا، فیدل کاسترو و اورتگای ساندینیست. می دانستم که دست ام تا پای دامان آنها هم نمی رسد؛ کیست که با هفتاد و دو تن سردارِ سر به دار و در نبردی از پیش باخته، به مصاف سه چهار هزار سپاهی تا بُن دندان مسلح برود؟ کیست که در بیدادگاه قُپه داران، راست توی چشم رئیس ارتشتاران نگاه کند و از خلق بگوید؟ چگونه می شد با چهار تا جوان ریشوی سیگار برگ هاوانا بر لب، خلیج خوکها را به خواب و بیداری آمریکای ( آن موقع ) جهانخوار، همچون کابوسی، آشفته کرد؟
سالهای بعد اما سالهای پَشَنگه کردن آب بر صورت نشئه نسلی بود که در خواب و خیال و رویا به آرمان می اندیشید؛ گورباچف با پروستاریکا و گلاسنوست اش آمد و اتحادِ بزرگ شوروی به یکباره کوچک شد. اورتگای ساندینیست وقتی بازی انتخابات را به ویولتا چامورو باخت، مرد و مردانه، از قدرت کناره گرفت تا چند سال بعد با قاعده بازی انتخابات دوباره برگردد. کاسترو؛ اگرچه به روی خودش نیاورد، برادرش رائول را به گفتگو با آمریکای قبلا جهانخوار فرستاد. همه چیز عوض شده بود. دنیا تکان خورده بود.
اما …. وقتی شنیدم کاسترو؛ مرد آرمان و انقلاب، دو فیلم کوتاه نستور آلمندروس اسپانیایی که به کوبا رفته بود تا آنجا فیلم بسازد، را توقیف کرد، دیگر فقط پَشَنگه ی قطرات آبِ هشیاری نبود؛ سطلِ آبِ بیداری بود. انقلاب و آرمان اکنون رو در روی هنر و سینما ایستاده بود. من باید چه می کردم؟
انتخاب من، اما سینما بود؛ نستور آلمندروس؛ فیلمبردار سرگذشت آدل ه و کودک وحشیِ تروفو، عشق در بعد از ظهرِ اریک رومر، روزهای بهشتِ ترنس مالیک، کریمر علیه کریمر رابرت بنتون و …. حالا دیگر یقین دارم آزادی از انقلاب به دست نمی آید. آزادی فقط و فقط با تمرینِ گفتگو و مدارای یکدیگر حاصل می شود؛ سینما کافه ایست برای گفتگو و نقطه تلاقی آرمان و آزادی.

لینک کوتاه
مطالب مرتبط
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- انگیزه استفاده از ۵G با مقرراتگذاری هوشمند و حمایتهای دولتی بوجود میآید
- اهدای جایزه همراه اول به پایاننامه سال مهندسی کامپیوتر و فناوری اطلاعات
- بازیگر باید پوست کلفت باشد/گفت وگو با مینا عبدی بازیگر
- اسکار و سزار زنان فیلمساز را فراموش کردهاند یا…
- آن دقایق جانکاه/ نگاهی به سریال «پوست شیر»
- صدایی که کلمات را تبدیل به تصویری واضح میکرد/ در یادبود هوشنگ لطیفپور
- تکملهای بر یادداشت رمانتیسم خونبار
- یک اجرای جنونآمیز/ یادداشت کارگردان «ملاقات خصوصی» درباره بازی پریناز ایزدیار
- جشنوارهای در تسخیر فارابی، اوج و حوزه هنری/ فیلمهای بخش سودای سیمرغ فجر چهل و یکم معرفی شدند
- همراه اول با هدف جذب نخبگان و بهعنوان حامی الماس در «نمایشگاه کار» حضور دارد
- «درب» بعد از جشنواره فجر اکران میشود
- نامزدهای جوایز سزار معرفی شدند/ «معصوم» در صدر
- حساسیتها و دشواریهای تولید و عرضه محتوا در ویاودیها بررسی شد
- عرضه آنلاین «مطرب» و «مادر قلب اتمی»
- سینماهای مردمی جشنواره فجر اعلام شدند
- با حضور مسعود شعاری، مهران مهرنیا و فردین خلعتبری؛ مداخلهی هنرمند موسیقی در صورتبندی امروز و فردا بررسی میشود
- نامزدهای اسکار ۲۰۲۳ اعلام شد
- انیمیشن «خانه» بهترین فیلم کوتاه جشنواره فیکا آرژانتین شد
- عاشقانهای که دچار کماقبالی شد/ نگاهی به فیلم «ملاقات خصوصی»
- نیکی کریمی، کیارستمی را به جشنواره برلین بُرد
- صدور پروانه ساخت سینمایی برای سه فیلمنامه
- مثل یک خانواده بزرگ و صمیمی در دوران طلایی مطبوعات/ در یادبود ابوالحسن مختاباد
- «بیمادر» بهترین فیلم جشنواره بینالمللی داکا شد
- فهرست فیلمهای جشنواره برلین کامل شد / یک کارگردان ایرانی در بخش «مواجهه»
- همراه اول برترین اپراتور تلفن همراه در حوزه فروش
- در اولین «مستندات یکشنبه» مطرح شد؛ روایت بیواسطه انقلاب؛ از مصر تا ایران/ وقتی دوربینها سند میسازند
- جذابیتهای پنهان نیازهای اساسی/ نگاهی به فیلم «مثلث غم»
- این برخورد دوگانهی دردناک/ درباره اولین کنگره بانوان تاثیرگذار
- حسین شهابی درگذشت
- اساسنامه خانه سینما بهزودی تغییر میکند