عباس یاری در اینستاگرام خود نوشت: بیست و یک آذر، زادروز شاعر و نویسندهٔ بلندآوازهٔ کشورمان زنده‌یاد احمد شاملو بود. کسی که شعرها، نوشته‌ها، ترجمه و صدایش همیشه و درهمه‌حال جاودانه است. در این پست، بخشی از صدای گرمِ این شاعرِ هنرمند را که اشعاری از خیام را دکلمه کرده، باصدای جاودانهٔ استاد محمدرضا شجریان برایتان گذاشته‌ام. شاملو و استاد شجریان با اشعاری از خیام شاهکاری ماندگار به‌یادگار گذاشته‌اند. روح شاملوی بزرگ در آرامش و عمر استاد شجریان عزیز دراز باد.
بیست و هشت سال پیش، شاملو در گفت و گویی با مجله فیلم درباره فعالیت های سینمایی اش گفت که این کار برای او کارنامه بردگی بوده است: “داستان حضور من در سینما غم‌انگیز است. ناگزیری بود برای لقمه نانی. روزهایی بود که درآمد من به‌زحمت کفاف پنیری را می‌داد که به نان و چای اضافه شود و اگر آن قدر گشایشی دست می‌داد که حلوا ارده‌ای هم به‌پای سفره برسد، ضیافت و ریخت و پاش به حساب می‌آمد….. کار سینمایی من چنین حال و حکایتی داشت. یک جور نان خوردن نا گزیر از راه قلم، و در حقیقت به نحوی قلم به‌مزدی…” این شماره الان نایاب است اما می‌شود از طریق آرشیو سی ساله مجله فیلم، آن را خواند.
شاملو بخاطر قدرت قلمش بویژه در دیالوگ‌نویسی تلاش‌هایی را برای ارتقا قصه و فیلمنامه در سینمای آنروز آغاز کرد. اما با نفوذ تهیه کننده‌های فیلمفارسی و بی‌توجهی مخاطبان، به‌جایی نرسید…