قدیم‌ترها، تکذیب کردن به این شکل بود که چند روز بعد از یک اتفاق، یک نفر می‌آمد خیلی نرم و زیرپوستی می‌گفت: «حالا این‌طوریام نبوده که اعلام کردن، یه کم فرق داشته قضیه»، ولی الان شرایط تغییر کرده است. گوینده خبر ضمن عرض سلام به ما اعلام می‌کند که: «این زیرنویس رو می‌بینید الان داره رد می‌شه؟ در این بخش خبری همین رو می‌خوام تکذیب کنم، خوب گوش بدید».

حتی یک بار در یک کار تیمی مثال زدنی، گوینده توجه ما را به تکذیب اخباری که همکارش همین الان به سمع و نظر ما رساند، جلب کرد. در انتها نیز از ما درخواست کرد که هر خبری را باور نکنیم؛ چراکه بهتر است هر تایید و تکذیبی را اول از خودشان بشنویم تا رسانه‌های مجازی و غریبه.

همچنین اخباری به دست ما رسیده است مبنی بر اینکه قرار است در کنار بخش‌های «مشروح اخبار» و «اخبار کوتاه»، یک بخش «تکذیب اخبار» نیز به کنداکتورهای پخش اضافه شود تا ما تکذیب های مورد نظر خود را از منابع موثق و قابل اعتماد دریافت کنیم.

در این شرایط خبرنگاران نیز در مواجهه با افراد مسئول، به سوال «تکذیب مکذیب جدید چی داری؟» بسنده کرده، وقت خود و مسئولان را با سوالات بیهوده تلف نمی‌کنند.

در پایان لازم است این موضوع را یادآوری کنم که خدا را چه دیدید؟ شاید فردا روز، تمامی مطالبی که اینجا مطرح شد، تکذیب شود. بنابراین بازهم توصیه می‌شود که همواره رسانه‌های معتبر را دنبال کنید، نه رسانه‌های مجازی یا حقیقی یا روزنامه‌های معلوم‌الحال.

بی قانون . آرزو درزی