محمدرضا شجریان استاد بزرگ آواز ایران بارها درباره نوای ربنا اظهار نظر کرده است.
او با وجود اختلاف با تلویزیون ایران، همواره پخش این نوای آسمانی را بلامانع دانسته است. او در این باره با روزنامه ایران گفت وگویی کرده است که فرازهایی از آن را می خوانید:
* ربنا را در سال ۵۸ برای مردمی خواندم که با اخلاص روزه می گیرند و نزدیک افطار حال و هوای خاصی دارند و در واقع یک مناجات برای آنهاست.
* ربنا متعلق به من هم نیست . متعلق به مردم است . جزو زندگی و عواطف مردم است و هیچکس حق ندارد آن را از مردم بگیرد.
* من بعنوان کسی که در این جامعه زندگی می کنم، برای دل مردمم می خوانم. وقتی مردم دردی دارند باید از درد دل آنها بگویم. و الا چه چیزی دارم که بگویم؟
* من سخت جلوی کسانی که فعال سیاسی بودند یا احزاب سیاسی که می خواستند از موقعیت هنری من سوء استفاده کنند ایستادم
* من خودم اساسا با موسیقی منحرف مخالفم. موسیقی یک علم و هنر است. … لهو و لعب و هوا و هوس نیست
* مخالفین اقلیتی هستند که نمی دانند با چه چیزی مخالفند و همین ها کار ما را مشکل می کند.