من اولین بار بود که با جواد افشار کار می‌کردم و تا دو ماه بعد از فیلمبرداری نمی‌دانستم که جانباز هستند. چون آقای افشار به هیچ وجه انسان اهل تظاهری نیست، تصور من از کسانی که برای کشورم جنگیدند چیز دیگری بود. باور نمی‌کردم به این اندازه انگیزه و شور و نشاط در نهادشان وجود داشته باشد. انتظار نداشتم مردی که یک پایش را از دست داده قبل از من از تپه‌ها و هر مسیر سخت و صعب‌العبوری که من می‌ترسیدم عبور کند. رفتارش باور نکردنی بود. جواد افشار و محمدرضا شفیعی، کارگردان و تهیه کننده این سریال مایه دلگرمی و از هر پیشنهاد خوب، استقبال می‌کردند. اگر چنین روحیه و احساسی از طرف دو قطب اصلی سریال به ما بازیگران و عوامل دیگر آن مجموعه تلویزیونی منتقل نمی‌شد، هرگز نتیجه کار دلنشین روی آنتن سیما نمی‌رفت. به عقیده من «کیمیا» به دلیل وجود این دو نفر و بقیه بازیگران از جمله؛ مادرم آزیتا حاجیان، آقای پورشیرازی، پوریا پورسرخ، گلاره عباسی، مهدی سلطانی و همه کسانی که در کنارشان ایفای نقش کردم، یکی از بزرگ ترین برگ برنده‌های زندگی من بود.

نمی‌دانم. همه ما تلاش کردیم تا یک خانواده واقعی را به تصویر بکشیم. به هرحال رابطه کیمیا با برادر و پدرش هم باورپذیر است؛ اما حضور مادرم بزرگ ترین حسن خانواده پارسا بود.

منیع: باشگاه خبرنگاران