کیومرث پوراحمد با فیلم های «اتوبوس شب» و «پنجاه قدم آخر» در سینمای دفاع مقدس بود که جای خالی ملاقلی پور را بسیار بزرگ دید و در خصوص چگونگی اولین تجربه اش در سینمای دفاع مقدس توضیحاتی ارائه کرد. او همچنین درباره تبدیل شدن «اتوبوس شب» از تله فیلم به فیلم؛ بیان داشت: گفته بودند «اتوبوس شب» تله فیلم شود. منتها من بعد گفتم این فیلم قرار است فیلم دفاع مقدس باشد و قرار نیست تله فیلم باشد و بعد از دیدن قرار شد فیلم سینمایی باشد و در عرصه جشنواره و فستیوال های خارجی و داخلی هم موفق بود. در ادامه اتفاقاتی که در روند ساخته شدن «اتوبوس شب» افتاد توسط پوراحمد تشریح شد.

پور احمد درباره تجربه ساخته شدن «پنجاه قدم آخر» اضافه کرد: طرحی پیشنهاد شد. حبیب احمدزاده هم در این باره نقش اساسی داشت و همیشه فکر می کردم سخت ترین فیلم و بهترین فیلمم خواهد بود. اینکه سخت ترین بود به من ثابت شد اما بهترین را هنوز هم نمی دانم. فیلم را وقتی در مرحله راف کات بود به یکی از سرمایه گذاران نشان دادم که بسیار از آن تعریف کرد. قبل از ورود به سالن نمایش فیلم در جشنواره «پنجاه قدم آخر» در جشنواره پیامکی آمد مبنی بر اینکه فیلم با برخورد سرد تماشاگران روبرو شده است در حالیکه هنوز فیلم دیده نشده بود. فهمیدم قرار شده فیلم زده شود. در سالن هم انگار این افراد چیده شده بودند که فیلم را تمسخر کنند. در جلسه پرسش و پاسخ هم همین اتفاق افتاد.

بعد هم کسانی که فیلم را دوست نداشتند که جای خود اما دوستان هم سکوت کردند؛ کسانی که در اکران خصوصی فیلم از آن تمجید کرده بودند. برای همین من هنوز نمی دانم فیلم خوبی ساخته ام یا بدی.

عنقا در این بخش از گفت و گو با پوراحمد بیان داشت: روزی حاتمی کیا در جلسه ای در حضور مقام معظم رهبری گفتند به ما هم درجه بدهید چون ما هم در ساخت فیلم های مان دچار مشکل هستیم. بنابراین به نظر می رسد باید از فیلم های این عرصه حمایت شود. حتی همان «پنجاه قدم آخر» هم همه اتفاق نظر دارند ۶۰ دقیقه ابتدای آن از بهترین های شماست و بحث سرِ ۲۰ دقیقه آخر است. بنابراین به نظر من باید از امثال پوراحمد که از میزان علاقه شان به سینمای دفاع مقدس باخبریم حمایت شود.

پوراحمد پاسخ داد: من دیگر در این عرصه فیلم نمی سازم چون سینما به اندازه کافی مبصر دارد و در عرصه دفاع مقدس این مبصرها بسیار زیادتر می شوند.

عنقا هم ادامه داد: مقداری از این مسئله طبیعی است و در همه جای دنیا هم اتفاق می افتد. این روزها چه می کنید؟

پور احمد بیان داشت: فقط فیلمنامه می نویسم. در افطاری چهار سال پیش با آقای روحانی گفتند اگر شما فیلم نسازید بد است، اما این چهار سال نساختم اتفاقی هم نیفتاد به جز یک فیلم «کفش هایم کو؟». اینکه ۴۰ سال تجربه خاک می خورد افسردگی می آورد. امسال هم پس از انتخابات همه گفتند حمایت می کنند اما اتفاقی نیفتاد اینطور به نظر می رسد که زیاد هم از بین رفتن این تجربیات برای کسی مهم نیست.