آهنگ «دمیدن در باد» از باب دیلن را بشنوید.

به گزارش سینماسینما، «دمیدن در باد» (blowin in the wind)  را باب دیلن در سال ۱۹۶۲ نوشت و در سال ۱۹۶۳ در آلبوم The Freewheelin’ Bob Dylan منتشر کرد. مارتین لوتر کینگ در سال ۱۹۶۳ به‏‏ عنوان مرد سال ازسوی مجله تایم برگزیده شد و در سال ۱۹۶۴ به‌عنوان جوان‌ترین فرد جایزه صلح نوبل را دریافت کرد. وی در سال ۱۹۶۳ در گردهمایی بزرگ طرفداران تساوی حقوق سیاهان که دربرابر بنای یادبود آبراهام لینکلن در واشنگتن دی‌سی برگزار شد، معروفترین سخنرانی خود را به‌نام «رویایی دارم» انجام داد که از مهم‌ترین سخنرانی‌ها در تاریخ آمریکا به‌شمار می‌آید.
جمعیت زیادی برای شنیدن این سخنرانی آمده بودند و همچنین جوآن بائز و باب دیلن نیز در آن آهنگ اجرا کردند. آهنگ های او در دهه ی شصت، به خصوص این آهنگ به عنوان نماد اعتراض جنبش حقوق مدنی تبدیل شد. در این سال ها که اوج اعتراضات و تظاهرات های این جنبش در راه آزادی و عدم تبعیض نژادی بود، ترانه های دیلن به عنوان سرود هم بستگی تبدیل شد و بارها از زبان جمعیت شنیده می شد. در مستند مارتین اسکورسیزی از دیلن، راهی به سوی خانه نیست ، Mavis Staples، خواننده ی معروف سبک Gospel، شگفتی خود را وقتی که برای اولین بار آهنگ را شنیده توضیح می دهد که یک مرد جوان سفید پوست چگونه با این قدرت توانسته ناکامی ها و آرزو های مردم سیاه پوست را نشان بدهد

این آهنگ توسط خوانندگان زیادی بازخوانی شده است. آماری که در کتاب Bob Dylan Encyclopedia در مورد تعداد خوانندگانی که این آهنگ را خوانده اند تا سال ۲۰۰۲، حدود ۳۷۵ است.

این آهنگ همان آهنگی‌ست که در فیلم «فارست گامپ»، شخصیت جنی می خواند.

ترجمه «دمیدن در باد»
چقدر دیگه مونده تا ما آدما، واقعا‌ً آدم شیم؟
کبوتر سفید از چند دریا باید رد شه تا بالاخره یه جایی آروم بگیره؟
تا کی باید توپ و تانک شلیک شه؟ بالاخره اینا کی جمع میشن؟
کسی به جواب این سؤالا دسترسی نداره، دوست من.
کسی به جواب اینا دسترسی نداره.
مگه یه کوه قبل از این‌که فرسایش پیدا کنه و از بین بره، چقدر عمر می‌‌کنه؟
مگه یه آدم چقدر عمر می‌‌کنه؟، پس دیگه کی قراره آزاد باشه؟
مگه یه آدم چند بار می‌‌تونه سرش رو برگردونه و وانمود کنه که چیزی ندیده؟
کسی به جواب این سؤالا دسترسی نداره، دوست من.
کسی به جواب اینا دسترسی نداره.
برای این‌که آسمون رو ببینی،
مگه چند بار نیازه که سرت رو بالا بگیری؟
برای این‌که بتونی صدای گریه‌ی مردم رو بشنوی،
مگه چند تا گوش باید داشته باشی؟
دیگه چند نفر باید بمیرن تا بفهمیم که جون آدم‌‌های زیادی گرفته شده؟
کسی به جواب این سؤالا دسترسی نداره، دوست من.
کسی به جواب اینا دسترسی نداره.