سینماسینما، زهرا مشتاق
چگونه می توانیم به خود اجازه دهیم در حریم خصوصی افراد وارد شویم ؟ آیا مشهور بودن یک شخص به تنهایی مجوزی است برای ورود به حریم خصوصی او؟ آیا یک شخص مشهور نمی تواند به دور از نگاه های خیره دیگران به رستوران، آرایشگاه، مطب پزشک، گورستان، مهمانی و یا هر جای دیگری برود بدون آن که نگران نگاه و قضاوت دیگران باشد؟ آیا آرامش در فضاهای بیرونی معنایی برای افراد شناخته شده دارد؟ چرا به محض دیدن یک شخص مشهور از ورزشی تا سینمائی و تئاتری ناگهان تبدیل به یک پاپاراتزی می شویم؟ چطور و چگونه به خود اجازه قضاوت می دهیم؟ اصلا این حق را چه کسی به ما داده است؟ آیا خود ما که آدم های معمولی این جامعه هستیم، به دیگران اجازه می دهیم در هر کجا و هر وقت که دلشان خواست ما را سوژه قرار دهند؟
این چه استدلالی است که چون افراد مشهور، وجهه خود را از افراد جامعه کسب می کنند؛ پس موظفند که به مثابه یک الگوی تمام و کمال و بدون نقص رفتار کنند!! اصلا چه کسی گفته که افراد مشهور به تمامی قائم به آحاد جامعه خود و جامعه بشری هستند. از قضا کاملا عکس این است. یک آرتیست ورزشی و یا هنری قائم به ذات خود و هنر خود است. استعداد شکوفا شده او در آن چه که خلق می کند هست که دیگران را به سوی خود جلب می کند. و بعد خود به خود گرایش ها و علایق به سمت او هدایت می شود. تا یک مجسمه ساز مجسمه ای نسازد، و یک نقاش تابلویی خلق نکند و آهنگساز موسیقی نسازد و بازیگر، بازی فوق العاده ای از خود بروز ندهد؛ او هم فردی است مثل همه آدم های دیگر. این جامعه است که به سوی برترین های خود میل می کند و ناخودآگاه این برترین ها را چنان در خود هضم می کند که گویا تکه ای زاده شده از آن هاست و همین احساس مادرانگی پدرانگی آن ها را مجاز به ورود به حوزه خصوصی زندگی افراد مشهور می کند !!!
چرا ازدواج کرده اند؟ چرا طلاق گرفته اند؟ با فلانی دوست شده اند، فلان جا سفر کرده اند، چیزی نوشیده اند، چیزی کشیده اند، دوست دختر دارند، دوست پسر دارند و … . حقیرانه ترین شکل ورود به زندگی افراد شناخته شده است. حقارتی که از ما می آید. افراد جامعه دستش برای گرفتن یک امضا به سمت سلبریتی ها دراز است، نه دست سلبریتی ها به سمت جامعه. آیا زمان تغییر فرا نرسیده است؟ آیا آحاد جامعه هرگز برای گرفتن امضا از یک فیلسوف، جامعه شناس، پزشک مشهور و یا هر فرد تاثیرگذار دیگر غیر سینمائی و ورزشی دست دراز می کند؟ آیا اصلا آن ها را می شناسد؟ چرا جامعه ما این توانایی را ندارد که میان افراد و حرفه آن ها فاصله بگذارد؟ چرا سخت است باور کنیم یک هنرپیشه هم مثل ما یک آدم است که گاهی حوصله دارد و گاهی بی حوصله است و دلش می خواهد در خلوت خود آن طور که آسوده است رفتار کند . و این خلوت تنها به معنای چهار دیواری خانه نیست . راه رفتن در خیابان و دوچرخه سواری در یک پارک و شرکت در یک مهمانی دوستانه می تواند و باید حریم خصوصی او باشد . همان طور که ما نه می خواهیم و نه اجازه می دهیم کسی حریم خصوصی ما را مورد تجاوز قرار دهد ، آن ها مثل تک تک ما از این حقوق بهره مندند.
در دیداری خانم گوگوش برایم تعریف می کرد جوری می گویند گوگوش انگار همین دیشب سر سفره با هم آبگوشت خورده بودیم یا دارند دختر خاله شان را صدا می زنند.
باید باور کنیم تبعیت از قوانین به معنای اعتقاد و علاقه به تمام ماده ها و تبصره ها نیست. وقتی ناچار از تبعیت به قوانین هستیم برای آن است که بتوانیم در محیطی که زندگی می کنیم با راحتی بیشتری به کار و زندگی بپردازیم.
و اجازه دهید پیشنهاد کنم سعی کنیم در زندگی پاپاراتزی نباشیم؛ شان ما می تواند بیش از این ها باشد.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- آنچه در سینما خطرآفرین بوده سانسور عقیده است/ در سینما گرهی افتاده که مدام هم کور میشود/ هیچکس نمیتواند زنان را از تاریخ سینما حذف کند
- نمایش فیلمتئاترهای شاخص در سینماتک خانه هنرمندان ایران
- وقتی زن تبدیل به «ناموس» میشود/ نگاهی به فیلم «خورشید آن ماه»
- ستاره اسکندری برنده جایزه بهترین کارگردانی جشنواره ایدرومنو شد
- هیات مدیره جدید کانون کارگردانان سینما انتخاب شدند
- هنرمندان باید بیاثر شوند/ توهین به سلبریتیها برای دیده شدن بیشتر
- نمایش«همهوایی»؛ خاطرههای باورکردنی، قصههای پذیرفتنی
- اولین گردهمایی جوانان کانون کارگردانان سینما برگزار شد/ سینما به سمت حذف کارگردانان صاحب فکر و اندیشه میرود
- نمایش افتتاحیه «خورشید آن ماه» در جشنواره بینالمللی فیلم هند
- ستاره اسکندری کارگردان «خورشید آن ماه» مطرح کرد/ آنچه را که در بلوچستان دیدم به تصویر کشیدم
- حسین علیزاده موسیقی فیلم «خورشید آن ماه» را میسازد
- پایان فیلمبرداری «خورشید آن ماه»، اولین ساخته ستاره اسکندری + عکس
- آیا هنرمند نباید سیاسی باشد؟
- تصویربرداری فیلم «قاتل و وحشی» متوقف شد
- مراسم تشییع مرحوم مجید اوجی / گزارش تصویری
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- برگزاری دوازدهمین کارگاه بینالمللی تئوری اطلاعات و مخابرات با حمایت همراه اول
- این هنر و تجربه آنتی ویروسی ست بر فیلم های به هرقیمت مسخره
- جشنواره «هاتداکس» در ایستگاه پایانی؟/ گرفتاریهای تهدید کننده
- رخشان بنیاعتماد و روبن اوستلوند در مجمع سرمایهگذاران بازار فیلم کن
- نظارت سازمان سینمایی به نمایش آثار سینمایی خارجی در پلتفرمها
- پل استر درگذشت
- رامین حسینپور بهترین آهنگساز فستیوال لسآنجلس شد
- رقابت ویژه چند فیلم و تعطیلی یک روزه سینما
- «پر» در جشنواره ورونژ روسیه نمایش داده میشود
- مسعود اسکویی درگذشت
- برگزیدگان جشنواره فیلم پکن معرفی شدند/ تجلیل از چن کایگه با حضور ییمو
- «سیم خاردار» در کازابلانکا
- راهیابی مستند «دوربین فرانسوی» به جشنواره ارمنستانی
- نمایشگاه نقاشی «درخت جان» در گالری کاما
- رضا شیخی فیلمبردار سینمای ایران درگذشت
- پایان فیلمبرداری «خالد» در زیگورات
- معرفی آثار راه یافته به بخش فیلمنامه جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- امیر جدیدی، منصور بهرامی میشود
- زیر پوست شهر/ نگاهی به سریال «افعی تهران»
- هیات داوران جشنواره فیلم کن معرفی شدند/ گلادستون، کورئیدا و بایونا در فهرست
- هفته دوم «مجنون آن لیلی» هم به سانس فوقالعاده رسید/ «فین جین» پرمخاطب ترین نمایش عمارت نوفللوشاتو شد
- حسام منظور به سراغ دراکولای برام استوکر میرود
- بزرگداشت بهرام شاه محمدلو برگزار میشود
- ده جایزه جشنواره هندی برای «انتقام تیرهروزان» ایرانی/آمریکایی
- بستههای مکالمه پرتخفیف همراه اول بهمناسبت روز ملی خلیجفارس
- به تو هم سخت میگذرد؟/ نگاهی به فیلم «منطقه تحت نظر»
- معرفی پروژه جدید کارگردان «باربی»؛ گرتا گرویگ «نارنیا» را میسازد
- معرفی داوران جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- اختتامیه دومین دوره جشنواره «عروسکخونه»/ پیشکسوتان و فعالان عرصه کودک به سمت احیای نمایشهای عروسکی میروند
- عسگرپور: از جانب مدیران کم تسلطِ سطحینگر، مورد حمله قرار میگیریم که شما از فروش فیلمها خوشحال نیستید/ از کجا به کجا رسیدیم!