سینماسینما، نوید جعفری
شهرام شاه حسینی هوشمندانه در مقابل ساخت ادامه مجموعه «میخواهم زنده بمانم» مقاومت کرد تا «رهایم کن» را بسازد.
شاه حسینی در پی سالها دستیار کارگردانی و کارگردانی فیلم کوتاه و فیلم سینمایی و سریال در «رهایم کن» به پختگی رسیده که میتواند سریالش را با فیلمنامهای دقیق از روایت و جزئیات و شخصیتپردازی پیش ببرد و بیآنکه در دام اضافهگوییهای کشدار بیفتد زندگی آدمهای داستانش را بازآفرینی کند.
رهایم کن از دل روایتهای تکراری از عشق و روایت عشقهای آشنایی همانند خواهر و برادر، پدر و فرزند، دو دوست و عاشق و معشوق داستانی از زندگی آدمها را در گذشتهای روایت میکند که همچنان مصداقهای انسانی در آن زنده است. در جهان و دنیایی که هنوز آلوده به هجوم مدرنیته نشده است و آدمها در دل سادگی زندگی میکنند.
شاه حسینی به خوبی دریافته مخاطبِ اشباع شده از روایات امروزی و درگیر در اتفاقات روزمره، داستان شخصیتهای سریال او را دنبال خواهد کرد و داستان خوب میتواند چه در سینما و چه سریال مخاطب را با خود همراه کند. و چه چیز جذابتر از زنده کردن حس نوستالژی در فضایی قدیمی و مدد جستن از داستانگویی.
پس اگر در میخواهم زنده بمانم به سراغ روایتی در دهه ۶۰ میرود، این بار به عقبتر بر میگردد تا در ناکجا آبادی داستانش را بازگو کند.
یک خانواده فئودال که با استخراج معدن معیشت و زندگی ساکنان آن بخش و آبادی را تامین کردهاند و فضایی صمیمانه میان آنها حاکم است و در این میان حکایت هر آدم بخشی از زندگی آنها را در کنار هم ساخته است.
نیم نگاه نویسنده به فیلم کلاسیک جان فورد «دره من چه سرسبز بود» بصورت نامحسوس نمایان است هرچند وام گرفتن از فضای آن اثر و ایرانیزه کردن آن یکی از نقاط قوت «رهایم کن» است.
در این میان هر شخصیت داستان و دغدغه خود را دارد، دغدغههایی که از قسمت آغازین به صورت مجزا روایت و در میانه داستان به هم میپیوندد و در نهایت چون تار و پودی در هم تنیده زندگی همه به هم گره میخورد.
در واقع ساختار داستانی رهایم کن در یک فضای آرام در ابتدا موقعیت و آدمها را به مخاطب معرفی میکند و آرام آرام گرههای کوچک و بزرگ داستان را نمایان میکند.
آدمهای رهایم کن، پاک و منزه نیستند؛ عادی و واقعی سرشار از سفیدی و سیاهیاند. نکته موثر در پرورش و باور پذیری شخصیتهایی که به واسطه خاکستری بودن از سوی مخاطب پذیرفته و درک میشوند تا در نهایت قضاوت میان آنان و رویدادها دشوار و دشوارتر شود.
ضمن اینکه هوشمندانه در داستان روابط علی و معلولی به خوبی در کنار هم چیده شده و هر عملی از سوی آدمهای قصه، درک میشود و در نهایت باورپذیر جلوه میکند.
انتخاب هوشمندانه بازیگران از دیگر نقاط قوت رهایم کن است، محسن تنابنده که شاید به واسطه پایتخت بیشتر در ذهن مخاطبان جای دارد این بار با چهره و بازی متفاوت حاتم را تصویر میکند که تقدیرش همانند سنگ آسیابست که که درد و رنجهای خانواده را به دوش بکشد در حالی که فرزند معلول ذهنیاش را به واسطه فرار مادرش به تنهایی و با عشق بزرگ میکند و در این میان تنها دلخوشی او عشقی است که به پسرش و پرستار کودکش مارال (هدی زینالعابدین) دارد اما گویی همه چیز دست به دست هم میدهد تا این رابطه پیچیدهتر و دشوارتر شود.
تنابنده مسیر زندگی و رفتار آن را به خوبی تصویر میکند، مردی تودار که باید به واسطه مدیریت معدن، هوای خانواده کارگرانش را داشته باشد و از سوی دیگر تنها تکیهگاه خانوادهاش باشد.
رنجی که او در مسیر عشق متحمل میشود آنهم در شرایطی که در مسیر داستان تنها و تنهاتر میشود نقطه بارز شخصیت حاتم است که تنابنده همانند دیگر نقش آفرینیهایش به خوبی آن را پرورانده و اجرا میکند.
هدی زینالعابدین شاید به جز یکی دو مجموعه تلویزیونی چندان در یاد مخاطبان سریالها نمانده بود و اصولا انتخاب او برای این نقش قطعا یکی از چالشهای اصلی کارگردان بوده است که به خوبی نقش را دریافته و مسیرش را به خوبی طی میکند.
در میان سایر بازیگران مجموعه همانند بابک کریمی، هوتن شکیبا، آزاده صمدی، مونا احمدی و یوسف تیموری شاید یکی از بهترین نقشهای مکمل چند سال اخیر را باید حضور محمد حسن معجونی دانست.
برای دستاندرکاران و علاقهمندان جدی تئاتر، حسن معجونی شمایل شیدا و مهربان و آرام هنرمندی است که به تئاتر عجیب عشق میورزد.
حسن معجونی اما هرگز کم فروش نبوده و اثبات کرده برایش نقش کوچک و بزرگ وجود ندارد.
در هر نقشی بهترین را ارائه میدهد و نمی گذارد مخاطب به راحتی او را فراموش کند و یا از حضور او در همان لحظات کوتاه به سادگی بگذرد.
معجونی با اینکه در ۱۸ قسمت رهایم کن حضوری اندک دارد اما آن لحظه و تمامیت نقش را به خوبی دریافته است، قماربازی که از مالک بودن به سرایداری رسیده همچنان مناعت طبع و بزرگواری خود را حفظ کرده است اما مرگ فرزند از او مرد دیگری میسازد که معجونی خصوصا در قسمتی که به مرگ فرزند او اختصاص دارد بازی درخشانی را ارائه میکند که به سادگی از ذهن مخاطب پاک نخواهد شد.
شهرام شاه حسینی از دل عشق و تراژدی، رهایم کن را به سلامت عبور میدهد، آدمها و داستان و مسیر تغییر شخصیتها را با جزئیات مورد نظر پیش میبرد تا در قسمت آخر مخاطب را در رنج داستان شریک کند.
درباره تئاتر، سینما و سریال شاید مهمترین نکته علاوه بر کیفیت داستان، کارگردانی و بازیگری، میزان تاثیری است که اثر در نهایت بر مخاطب میگذارد، توجه به جزئیات و نشانههایی است که اگر در ذهن و یاد مخاطب بماند قطعا یکی از مهمترین خواستههای هر اثر هنری است.
رهایم کن ستاره دیگری هم دارد محمد حسین میر محمدی کودکی که نقش فرزند حاتم را ایفا میکند و گویی برای این نقش آفریده شده است.
کسانی که با این فرشتههای کوچک در تئاتر و سینما همکاری داشتند میدانند ایجاد حس همدلی و گرفتن بازی مناسب کار دشواری است، قطعا بازی او و تلاش گروه کارگردانی و بازیگردانی برای ایجاد فضایی برای ایفای نقش این نابازیگر کودک یکی از ماندگارترین اتفاقات رهایم کن است.
شهرام شاه حسینی علاوه بر استفاده از او در خدمت خلق قصه با این انتخاب نشان داد فضای سینما و سریال ما باید بتواند از قابلیت همه افراد با همه توانایی و معلولیت و … استفاده کند.
هرچند پخش سریال دستخوش انتقادات غیر هنری و بعضا یکسویه نگرانهای شد و عدهای توقع داشتند رهایم کن به خطابههایی همانند سریالهای تاریخی تلویزیون بدل شود اما خوشبختانه تا پایان توانست مخاطب را با خود همراه کند و خلق فضای زمانی داستانش را قربانی فشارها نکرد.
رهایم کن مجموعهای است که قطعا در دل سریالهای این چند سال از کیفیت داستان و اجرایی در خور توجه بهره برد و قطعا در حافظه مخاطب به عنوان اثری استاندارد و محترم باقی خواهد ماند.
اتفاقی که متاسفانه به واسطه عدم توجه به تغییرات فکری مخاطب از سوی بسیاری از سازندگان و تولیدکنندگان اتفاق نمیافتد و همچنان شاهد مجموعههایی شتابزده و عجولانه در تولید هستیم.
به همین دلیل مجموعه هایی همانند رهایم کن که برای مخاطب و شعور بیننده احترام قائل است در میان انبوهی تولیدات بی سر و ته قطعا اتفاق قابل تحسینی است.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- بازگشت مهران مدیری با یک سریال و شروعِ پیشتولید «پایتخت»
- «عامه پسند» اکران آنلاین میشود
- یک فانتزی دوست داشتنی/ نگاهی به فیلم «صبحانه با زرافهها»
- کدام احمد؟/ نگاهی به فیلم «احمد»
- برای خاطره سینما/ روایت شیراز و جشنواره فیلم فجر
- آیین یادبود بیتا فرهی در خانه هنرمندان ایران برگزار شد/ پاسداشتی برای بانوی خاص سینمای ایران
- اولین تصویر از «صبحانه با زرافهها»/ پایان فیلمبرداری فیلمی با بازی بهرام رادان،پژمان جمشیدی و هوتن شکیبا
- زخم کاری بر پیکر هملت/ نگاهی به سریال «زخم کاری ۲»
- «پایان دنیا» در شیراز به صحنه رفت
- حالا من خود مرگم!/ نگاهی به فیلم «اوپنهایمر»
- ماجرای قهر و آشتیها در صداوسیما/ زندگی شیرین میشود؟
- «پایتخت» جدید، فرصت نو برای سیما
- ناگریز از زندگی زیر تنها سقف امن/ نگاهی به فیلم «اجارهنشینها»
- مرد هزار چهره / درباره محسن تنابنده
- شوکرانِ خنده در عزا/ درباره بهروز افخمی
پربازدیدترین ها
- جزئیاتی تازه از داستان فیلم محمد رسولاف/ زندگی یک قاضی دادگاه انقلاب تهران در «دانه انجیر مقدس»
- شهاب حسینی؛ تنوع در پذیرش نقش، تناقض و شتابزدگی در واکنشها/ یادداشت کیوان کثیریان
- گفتوگوی اختصاصی سینماسینما با دبیر بخش ۱۵ روز سینماگران جشنواره کن/ ما کشف میکنیم
- بازگشت مهران مدیری با یک سریال و شروعِ پیشتولید «پایتخت»
- آکتور ایرانی در شبکه آرته فرانسه
آخرین ها
- نگاهی به ظاهر جدید؛شنل پیروز می شود یا دیور؟
- آغاز تولید فصل چهارم «زخم کاری»؛ پخش فصل سوم پس از پایان «قطب شمال»
- بازگشت مهران مدیری با یک سریال و شروعِ پیشتولید «پایتخت»
- تایید حکم ۸ سال حبس برای رسولاف
- فیلم کوتاه «یک روایت دقیق» در جشنواره ایتالیایی
- در برنامه خط فرضی مطرح شد؛ سیاست و جنسیت، دوایر ممنوعه اصلی در فیلمهای کمدی
- فراخوان چهاردهمین دورهی جوایز ایسفا منتشر شد
- جایزه نتپک به «گیج گاه» رسید
- حضور «باگ» در جایزه آکادمی دانشجویی اسکار
- صدداستان؛ برنامه تازه سوینا/ انتشار سه داستان کوتاه با صدای باران کوثری
- اعضای سومین دوره هیات مدیره صنف تماشاخانههای ایران مشخص شدند
- آکتور ایرانی در شبکه آرته فرانسه
- جنون شکسپیری در زمانه ما/ نگاهی به فیلم «شاهلیر»
- «کتاب مستطاب سینما» در نمایشگاه کتاب
- کیانوش عیاری: «۸۷متر» از شبکه یک روی آنتن میرود
- باغ کتاب میزبان جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی شد
- تقدیر ویژه جشنواره اوبرهاوزن از فیلم کوتاه ایرانی
- «عامه پسند» اکران آنلاین میشود
- «عمو ماهیگیر» روی صحنه عمارت نوفللوشاتو
- حضور همراه اول در نمایشگاه بینالمللی اینوتکس ۲۰۲۴
- شکایت آموزش و پرورش از «افعی تهران»
- جزئیاتی تازه از داستان فیلم محمد رسولاف/ زندگی یک قاضی دادگاه انقلاب تهران در «دانه انجیر مقدس»
- دعوت گروه «فقر پشت پردهها» برای اعتصاب/ حقوق و بیمه کارکنان، چالش مدیران جشنواره کن
- در «تحریک کنندگان»؛ مت دیمون و کارگردان «بورن» در یک کمدی دزدی همراه شدند
- مدیرکل هنرهای نمایشی استعفا داد
- راهیابی «آمرغ» به جشنواره آسیای جنوبی مونترال
- حضور مرکز گسترش با ۲۲ کتاب در نمایشگاه کتاب تهران
- «دیوان تئاترال» روی صحنه میرود/ آغاز اجرای نمایش «مرگ با طعم نسکافه» با حضور مسعود کیمیایی
- صعود مقاومت ناپذیر و حیرت انگیز آقای کارگردان/ نگاهی به فیلم «چهارشنبه سوری» به مناسبت سالروز تولد اصغر فرهادی
- «بیژن و منیژه» میلیاردی شد