سینماسینما، حمید عبدالحسینی*
نمایش«لوترک»، به کارگردانی حامد شیخی
یک اثر بیوگرافیک از هنرمندی صاحب نام و نقاش پرآوازه‌ی اواخر قرن نوزدهم تولوز لوترک که می‌کوشد با برجسته سازی وجوه عاطفی و انسانی این کاراکتر در مناسبات و روابط خانوادگی و عاشقانه بعد متفاوتی از وجوه شخصیتی اورا به نمایش گذارد و جذابیتهای دراماتیک مورد انتظار مخاطب را به اثر تزریق کند.
یکی از ویژگیهای این اثر به مانند آثار پیشین حامد شیخی حضور توامان او در مقام بازیگر و کارگردان است؛ اینگونه برمی‌آید که شیخی به دنبال پخته‌تر ساختن ایده‌های کارگردانی به عنوان بازیگر نیز همچنان در تلاش است تا از ریتم و سایر عناصر اجرایی نیز مراقبت و محافظت کند و حتی در جایگاه یک کارگردان_ بازیگر به طراوت و صلابت اثر یاری بخشد و طبعا دستیابی به این سبک و حضوری چنین همزمان با یک ریسک و مخاطره هم همراه است آن هم در نقشی که دچار معلولیت و نواقص جسمانی و حتی بیانی است.
لوترک در نوجوانی به یک بیماری دچار می‌شود و نتیجه‌اش ایجاد تغییرات فیزیکی و نقص جسمانی در اندام اوست که شیخی کوشیده تا این محدودیتها را ازحیث حرکتی و نوع خاصی از لحن گفتاری در بازی‌اش پدید آورد.
در نظر گرفتن سالن اجرای متناسب با متن و کارکردهای مورد انتظار نمایش یکی از مهم‌ترین نکات در کارگردانی تئاتر محسوب می‌شود و در اینجا حامد شیخی و گروه طراحی با تعبیه یک سکو به ایجاد دو فضای متفاوت علیرغم محدودیت مساحت صحنه دست یافته‌اند تا ضمن رعایت مولفه مینیمال در طراحی، یک تنوع بصری نیز بر صحنه حاکم شود.
از آنجایی که شخصیت محوری نمایش حول یک نقاش می‌گردد استفاده از عناصر و لوازم مرتبط با نقاشی از جمله تابلوها و وسایل این رشته در صحنه کارکردی متراکم دارد و به سبب تاریخ روایت با لباسهایی مختص آن دوران روبه‌رو هستیم که در تداعی و فضاسازی موثر عمل می‌کند.
لوترک اما کاستی‌هایی هم دارد: بازی‌های تمام بازیگران یکدست و هم سطح نیست و همین موضوع قسمتهای مختلف را با فراز و فرودهایی مواجه ساخته و تاثیرش را در عدم جذابیت و پایین آمدن ریتم دربرخی صحنه‌ها به دنبال دارد.
نورپردازی با ایجاز و ایده‌ی مورد نظر کارگردان آنچنان که باید مماس و نزدیک نمی‌شود که البته بخشی از آن را می‌توان در محدودیت ابعاد صحنه در نظر گرفت.
با این همه لوترک به سبب تلاش در جهت ارائه‌ی پرتره‌ای از بخشهای ناپیدای یک هنرمند بزرگ اما کمتر شناخته شده شایسته تقدیر است؛ تقدیری که سهم قابل ملاحظه‌ای از آن را می‌توان نثار قلم ارزشمند خسرو بامداد کرد.
*نویسنده و کارگردان
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- پایان ناامیدکننده سریال مهیار عیار
- یادداشتی به مناسبت زادروز فریدریش دورنمات
- پوستر دوم رویداد فرهنگی-هنری «خوشه پروین» رونمایی شد
- اجتماعی، جنگی، ملودرام/فهرست لورفته از هیأت انتخاب، چه چشماندازی از جشنواره فیلم فجر امسال ترسیم می‌کند
- برای کامران قدکچیان و روزهای اوجش
- کمدیهای مشنگ سینمای ایران را به کدام سو میبرد؟
- نگاهی به فیلم «هفتاد سی» اولین ساخته بهرام افشاری /تراژدی بیپایان فقر در سینمای کمدی
- «خانه عروسک»؛ خودشناسی، خودباوری و رهایی
- تام فورد از حرفه مد بازنشسته می‌شود
- برگزاری کنفرانس مدیریت فناوری و نوآوری با حمایت همراه اول
- واکنش حسن فتحی به جنجال تبلیغاتی «ازازیل»
- ثبات فروش گیشه سینماهای ایتالیا در سال ۲۰۲۴
- پروژه آمبولانس متصل در هفدهمین کنگره طب اورژانس ایران رونمایی می‌شود
- کیمیایی از تجلیل تا تحلیل
- تبری بهرام بیضایی از شبکه من و تو
- تاکید بر اهمیت کپی رایت فیلمهای خارجی؛ طغیان تهیهکنندگان علیه پخش آگهی در پلتفرمهای نمایش خانگی
- راجر پرَت درگذشت
- فوت بازیگر کهنه کار سینما و تئاتر مکزیک/ امیلیو اچواریا درگذشت
- «پسر انسان» نقد و بررسی شد؛ شخصیتهایی که از آگاهشدن دیگران از گذشتهشان، هراس دارند
- تفاهمنامهای برای پیشگیری از تخلفات در سینما
- «بایکوت» ایرانی در راه بلغارستان
- کدام فیلمها برای جشنواره کن ۲۰۲۵ شانس دارند؟
- مراسم رونمایی فیلم سینمایی برکه خاموش / گزارش تصویری
- جزئیاتی از ارقام قراردادهای یک سریال منتشر شد؛ پولپاشی VODها/ با این روند سینما ورشکسته می‌شود
- هشدار انجمن تهیه کنندگان مستقل سینما؛ نقش فروشی در سینمای ایران غیرقانونی است
- پنج جایزه برای «انتقام تیرهروزان» از جشنواره فیلیپینی
- آغاز دور جدید حراج شمارههای رند همراه اول
- فیلم کوتاه «پیاده»؛ ایکاش وطن جای بهتری برای ماندن بود
- میزبانی جشنواره تئاتر فجر از ۳ نمایش هنرمندان دارای معلولیت
- اکران آنلاین «قیف» از سهشنبه
