فرزانه متین-در ساعات اولیه بامداد۲۳ مهرماه ۱۴۰۲،خبری کوتاه جامعهی سینما را لرزاند.این خبر نیم جمله ای،همین قدر خلاصه بود:«داریوش مهرجویی و همسرش وحیده محمدی فر در منزل شخصی شان در کرج کشته شدند.»
گیج بودیم و مبهوت و گرم از این خبر.
از همان روز،خبرهای ضد و نقیضی مبنی بر نحوه و انگیزه ی قتل دهان به دهان می گشت.تا می آمدی بجنبی و خبر جدید را هضم کنی فورا تکذیب می شد و خبری دیگر و با لحنی تند تر جایگزینش می شد.فضای مجازی پر شده بود از آثار مهرجویی و سر آخر صحبت های جنجالی وی درباره ی توقیف فیلم لانتوری اش.
گیج بودیم و مبهوت و گرم از این خبر.
او پیش از این مرگش را دیده بود آنجا که حمید در هامون گفت:«خواب می بینم در یک سردابه ی قرون وسطایی سلاخی میشوم.»
نسل من و دهه ی پنجاه هایی همگی با اجاره نشینان خندیدیم،با هامون ،جنون و دیوانگی را تجربه کردیم،با سارا،درد یک زن فداکار را چشیدیم،با پری ،در این دنیای فانی سرگردان شدیم و از طغیان یک زن به وجد آمدیم،با لیلا عاشق شدیم و معنی فداکاری را درک کردیم ،با مهمان مامان،آبروداری را دیدیم و با سنتوری متوجه شدیم عقاید دگم می تواند چه بلایی بر سر فرزندان خانواده بیاورد و…
گیج بودیم و مبهوت و گرم از این خبر.
همگی ما با آثار مهرجویی بود که با سینمای بعد از انقلاب آشتی کردیم و با مضامین منحصربفرد ،جدید و خاص آشنا شدیم.
حالا یک سال از مرگ فجیع فیلسوف سینمای ایران می گذرد نه می توان باورش کرد و نه می شود انکارش کرد.
جامعه ی هنری،نخبه ایی را از دست داد که حالا حالا ها جایگزینی برای وی وجود ندارد همچون شاعر سینمای ایران.
خیلی از صفت ها در کنار نام بزرگش می آید و می رود اما به نظرم هیچکدام از این لغات قلمبه سلمبه به اندازه ی نامش،سنگین و خاص نیست.مهرجویی را چه نیازی است که با صفت ازش نام برد همگان می شناسندش: داریوش مهرجویی.
مرگ حق است و بر کسی پوشیده نیست،رفتن از این هستی فانی که پایان زندگی را رقم می زند چه زود چه دیر گریبان همه را می گیرد اما چنین رفتنی،حق هیچکس نیست.آیا این سلاخی شایسته ی اشرف مخلوقات است؟ما می رویم و می ماند آن قاتل و قاتلان و حساب پرودگار با آن ها.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
پربازدیدترین ها
- بزرگداشت داریوش مهرجویی در جشنواره کوروش
- به بهانه تغییر رییس سازمان سینمایی/ باید مدیران را پاسخگو کنیم
- کانون کارگردانان سینما برگزار میکند؛ مراسم اولین سالگرد قتل داریوش مهرجویی و وحیده محمدیفر
- سه پوستر فیلم «شهر خاموش» را حذف کردند/ تلاش برخی فیلمسازان برای حذف سینمای ایران از جشنوارههای جهانی
- با حکم وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی؛ رائد فریدزاده رئیس سازمان سینمایی شد
آخرین ها
- همراه اول موفق به دریافت بالاترین نشان مسئولیت اجتماعی ایران شد
- داوری ۲ ایرانی در جشنواره «لوکاس»
- به همت کانون ادبی زمستان؛ بزرگداشت استاد هادی خانیکی برگزار میشود
- آیین بزرگداشت احترام برومند برگزار شد/ حواستان به هنرمندانی که نیستند، باشد
- آل پاچینو چگونه اعتیاد را پشت سر گذاشت تا بازیگر فوقالعادهی ما شود
- «علت مرگ: نامعلوم» بهترین فیلم جشنواره تورین شد
- نمایش «سیمبلین» / گزارش تصویری
- پایان کار جشنواره فیلم کوروش با معرفی برگزیدگان
- نوری بیلگه جیلان و سه سینماگر دیگر در تهران مسترکلاس برگزار میکنند
- اندر احوال کشتیشکستگان سینمای ایران/ عصر فراموشی
- قابهایی از ناگفتهها در گالری ثالث
- سرنوشت نامعلوم سریال کیانوش عیاری/ چرا تلویزیون ۸۷ متر را گردن نمیگیرد؟
- مراسم سالگرد قتل داریوش مهرجویی و همسرش برگزار شد؛ دادخواهی دوباره در سالگرد «شب هولناک سینمای ایران»
- راهیابی «اسکن» به جشنواره آمریکایی
- همکاری دوباره احسان عبدیپور با سروش صحت در «اکنون»
- فوت خواننده پیشکسوت موسیقی ایرانی؛ امینالله رشیدی درگذشت
- اکران «آخرین عاشقانه» از فردا/ «نهنگها» به زودی به سینما میآید
- «کشیم عاشق» به فرانسه میرود
- «مالی سویینی» به تالار وحدت میرود
- نصیریان: سینما را از مهرجویی آموختم/ اولین حضور رئیس جدید سازمان سینمایی در میان هنرمندان
- اختتامیه سومین جشن مهر سینمای ایران / گزارش تصویری
- آغاز دور جدید حراج شمارههای رند همراه اول
- به بهانه تغییر رییس سازمان سینمایی/ باید مدیران را پاسخگو کنیم
- «محکوم» در راه شبکه نمایش خانگی
- «هیدن» ۴۰۰ اجرایی شد/ دور جدید نمایش در تماشاخانه هما
- سه پوستر فیلم «شهر خاموش» را حذف کردند/ تلاش برخی فیلمسازان برای حذف سینمای ایران از جشنوارههای جهانی
- بهروزشعیبی: فرهادی و مهرجویی سینمای اجتماعی را به یک قشر خاص محدود نکردند
- حسابش بماند با پرورگار
- با ۱۷ میلیون و ۶۸۴ هزار مخاطب؛ سینمای ایران در سال ۱۴۰۳، ۱۰۰۰ میلیاردی شد
- با حکم وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی؛ رائد فریدزاده رئیس سازمان سینمایی شد