«سینما نیمکت» در کنار همه امتیازهای درخشان خود نیاز به تعدیلهایی دارد.
سینماسینما، عزیزالله حاجیمشهدی:
«سینما نیمکت» (Bench Cinema) ساخته محمد رحمانیان را باید نخستین کار جدی او بعد از فیلم «کانسر» که گویا در کانادا ساخته شد و تاکنون نیز به نمایش درنیامده است، به حساب آورد. عمده شهرت محمد رحمانیان، سابقه بیش از ۳۵ سال کار در عرصه نمایشنامهنویسی، کارگردانی تئاتر و کارگردانی تئاتر تلویزیونی است و در عرصه سینما نیز سابقه نگارش چند فیلمنامه یا بازنویسی آنها را برای فیلمهای ساختهشده در سینمای ایران در کارنامه خود دارد، ازجمله «چون ابر در بهاران» (سعید امیرسلیمانی/ ۱۳۶۹) – به همراه سعید امیرسلیمانی-، «کتاب قانون» (مازیار میری/ ۱۳۸۷) – به همراه رضا مقصودی -، «عیالوار» (پرویز صبری/ ۱۳۷۱)، «پاداش» (کمال تبریزی/ ۱۳۸۷) و «شیرین» (عباس کیارستمی/ ۱۳۸۷). او به دلیل نوعی شیفتگی به هنر سینما، در کنار کار اصلی خود یعنی نمایشنامهنویسی و کارگردانی تئاتر، حتی در برخی از نمایشنامههایش ازجمله «هامونبازها» (۱۳۹۴) و «سینماهای من» (۱۳۹۴) نیز گوشه چشمی به دنیای سینما داشته است! گفتنی است که پیش از او چهرههای دیگری از نمایشنامهنویسان و کارگردانان صاحبنام تئاتری در ایران ازجمله علی رفیعی، حمید سمندریان، حمید امجد، حسین فرخی و… نیز به تولید فیلم سینمایی روی آورده بودند که چنین تجربهای برای هر یک از آنها با تلخیها و شیرینیهای متفاوتی همراه بوده است.
رحمانیان در این کار بهعنوان یک فیلم ساده کلاسیک که در قالب یک درام جذاب، به برخی از مهمترین نمایشها و فیلمهای تاریخ سینمای جهان اشاره دارد، با بهرهگیری از بازیهای سنگین و نفسگیر دو بازیگر اصلی (علی عمرانی و مهتاب نصیرپور و با همراهی بازیگرانی چون هومن برقنورد، اشکان خطیبی، رضا ناجی و…) کاری متفاوت ارائه میدهد که درمجموع بهعنوان اثری دلنشین، در یاد بیننده سینمادوست و آشنا با نمونههایی که فیلم به گونهای گذرا و اشارهوار به آنها میپردازد، باقی میماند و میتواند اثری جذاب و فراموشناشدنی باشد.
حضور این فیلم در بخش هنر و تجربه و کنار گذاشتن آن از بخش اصلی (سودای سیمرغ) سیوچهارمین جشنواره فیلم فجر میتواند شگفتیآفرین باشد، چراکه بهراستی در مقایسه با بسیاری از نمونههای شبهسینمایی و همگون با فیلمهای تلویزیونی حاضر در بخش مسابقه این جشنواره، انتخاب نشدن آن برای بخش مسابقه اصلی، بسیار تاملبرانگیز است و جای پرسش فراوان دارد!
ایده مرکزی و محوری فیلمنامه که به نوعی ادای دین به هنر – صنعتِ سینما است و یادآوری بخشها و بریدههایی از خاطرات شیرین سینما را هدف قرار داده است، اگرچه ایده تازهای نیست، اما بهویژه برای بسیاری از مخاطبان خاص و عاشقان سینما، میتواند جذاب و پرکشش باشد. پیوند چنین ایدهای با داستانی که در اواخر دهه ۶۰ خورشیدی در ایران میگذرد و به برخی از بگیر و ببندهای مربوط به ممنوع بودن ویدیو نیز اشاره میکند، در کنار نمایش غیرمستقیم برخی رویدادهای دیگر اجتماعی که به نوعی نشاندهنده پیدایش تحولات و دگرگونی جدی اجتماعی در ایران است، به چنین اثری سویهای مردمشناسانه نیز میدهد، که متاسفانه به دلیل محدود شدن کار به نمایش حالوروز دو شخصیت اصلی و برخی تیپهای حاضر در کنار آنها، در عمل، فیلم فرصت کمتری برای نمایش مستقیم بازتاب تاثیرات اجتماعی دهه۶۰ پیدا میکند.
پرورش شخصیتها و تیپهای مختلف چنین فیلمی، ناخودآگاه در حالوهوای بازیها و فضاسازیهای تئاتری شکل میگیرد. به این معنا که یک یا چند شخصیت، در زمان کوتاهی، شبیه تکگویی نمایش (Monologue) در برابر دوربین ظاهر میشوند و با دوربین یا مخاطبان صحنه نمایشی که در دل فیلم جای گرفته است، حرف میزنند، بازی میکنند و گاه نیز با بهرهگیری از خلاقیت فردی خود در بازیگری، حتی فراتر از نقش خود نیز ظاهر میشوند. گویی که دارند خودشان و بازیهایشان را اصلاح و بازسازی میکنند. فیلم تا نیمههای راه بهخوبی پیش میرود و شاید بتوان گفت که تنها در بخش یکسوم پایانی خود دچار نوعی لختی و کندی میشود که به مسئله پیشبرندگی داستان اصلی فیلم لطمه میزند. بخشی از این مشکل را نیز میتوان ناشی از وجود داستانکهای متعددی دانست که در دل فیلمنامه جای گرفته و خط اصلی داستان را به نوعی به بیراهه میکشاند.
وقتی علی عمرانی – بهعنوان مردی که بار اصلی این خاطرهبازی با دنیای شیرین فیلمهای قدیمی و بهیادماندنی سینما را بر دوش میکشد – دارد از فیلم پرهیجانی مثل «۱۲ مرد خشمگین» (۱۲ Angry Men، ساخته سیدنی لومت/ ۱۹۵۷) یادآور یک هیئت منصفه ۱۲ نفره و دادگاه معروف فیلم حرف میزند که باید درباره بیگناهی یا گناهکار بودن یک جوان متهم به قتل تصمیمگیری کنند، در بازیهای اغراقشده خود یک بار دیگر، فراتر از دنیای فیلم، هیجانی آشکار را به نمایش میگذارد و ناگفته پیداست که بخشهایی از این دست، تنها برای کسانی بهعنوان تداعیهای خوشایند، یادآور ملودیها و جذابیتهای فراموشناشدنی آن آثار درخشان خواهد شد که سالها پیش، چنین فیلمهایی را دیده باشند. درست به همین دلیل است که باید فیلمی از این دست را اثری با مخاطبان خاص تلقی کرد که صد البته این نکته را نمیتوان به حساب نقطه ضعف فیلم گذاشت.
در جایی از فیلم که شخصیت محوری فیلم در دوره ممنوعیت ویدیو با مصادره داروندارش که همان فیلمهای مورد علاقه اوست، به زندان میافتد، با نوعی خوشاقبالی، در زندان نیز با یک دوبلور سینما آشنا میشود که نشانی یک گنجینه استثنایی را به او میدهد و در پیجوییهای بعدی، تماشاگر فیلم پابهپای او به یک انبار فیلمهای قدیمی در حاشیه شهر میرسد و… گویی کارش به فرجامی شیرین ختم میشود!
فیلم «سینما نیمکت» در کنار همه امتیازهای درخشان خود، از فیلمبرداری کمنقص تورج منصوری گرفته تا موسیقی بسیار گوشنواز و مناسب با فضای فانتزی چنین اثری – کار فردین خلعتبری- و تدوین مناسب آن و نیز بازیهای درخشان علی عمرانی، مهتاب نصیرپور و بهویژه بازی متفاوت اشکان خطیبی، صدالبته برای تاثیرگذاری بیشتر نیاز به حذف و تعدیلهایی دارد که به کمک تدوینگر اصلی فیلم (حسن ایوبی) میتواند ضرباهنگ مناسبتری پیدا کند و تا حدودی کمداشتهای مربوط به چندپارگی اثر و برخی ضعفهای ناشی از دکوپاژ و میزانسن آن، کمرنگتر جلوه کند!
ماهنامه هنر و تجربه
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- برگزیدگان دهمین دوره انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی معرفی شدند/ پیشنهادی برای ثبت سالروز تولد بهرام بیضایی به عنوان روز نمایشنامهنویسی ایران
- نامزدهای جایزه ادبیات نمایشی معرفی شدند
- معرفی نامزدهای بخش ترجمه جایزه ادبیات نمایشی ایران
- اکران «ایساتیس» در «هنر و تجربه» از ۲۲ دی
- شهاب حسینی: میخواهم فیلمی اقتباسی از ساعدی بسازم
- آغاز اکران یک مستند سیاسی در هنر و تجربه
- اکران «آویختگی» در سینماهای هنر و تجربه
- اکران چهار فیلم جدید در گروه سینمایی هنر و تجربه در آذر ماه
- رونمایی از تیزر مجموعه انیمیشن «رویاهای رنگی»
- تحقق آرزوی چندساله فعالان انیمیشن در هنرو تجربه
- «پسر انسان» پرفروشترین و پرمخاطبترین فیلم هنروتجربه شد
- شهاب حسینی با «مقیمان ناکجا» به هنر و تجربه میآید
- در نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی «پسر انسان» مطرح شد: هیچکدام از شخصیتها ضدقهرمان نیستند/بحران خانواده اهورا به عدم پذیرش جامعه برمیگردد
- «پسر انسان»؛ سوژهای که جایش در سینمای ایران خالی بود
- اکران فیلم «مهاجران» از ۳۱ خرداد در هنر و تجربه/ رونمایی از پوستر
نظر شما
پربازدیدترین ها
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- محاکمه در خیابان/ نگاهی به تازهترین قسمت سریال «افعی تهران»
- نسخهی آزادیِ لانتیموس/ نگاهی به فیلم «بیچارگان»
- ۳ جایزه جشنواره مسکو به «آه سرد» رسید
آخرین ها
- معرفی آثار راه یافته به بخش فیلمنامه جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- امیر جدیدی، منصور بهرامی میشود
- زیر پوست شهر/ نگاهی به سریال «افعی تهران»
- هیات داوران جشنواره فیلم کن معرفی شدند/ گلادستون، کورئیدا و بایونا در فهرست
- هفته دوم «مجنون آن لیلی» هم به سانس فوقالعاده رسید/ «فین جین» پرمخاطب ترین نمایش عمارت نوفللوشاتو شد
- حسام منظور به سراغ دراکولای برام استوکر میرود
- بزرگداشت بهرام شاه محمدلو برگزار میشود
- جایزه جشنواره هندی برای «انتقام تیرهروزان»
- بستههای مکالمه پرتخفیف همراه اول بهمناسبت روز ملی خلیجفارس
- به تو هم سخت میگذرد؟/ نگاهی به فیلم «منطقه تحت نظر»
- معرفی پروژه جدید کارگردان «باربی»؛ گرتا گرویگ «نارنیا» را میسازد
- معرفی داوران جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- اختتامیه دومین دوره جشنواره «عروسکخونه»/ پیشکسوتان و فعالان عرصه کودک به سمت احیای نمایشهای عروسکی میروند
- عسگرپور: از جانب مدیران کم تسلطِ سطحینگر، مورد حمله قرار میگیریم که شما از فروش فیلمها خوشحال نیستید/ از کجا به کجا رسیدیم!
- پخش سریال «حشاشین» در ایران ممنوع شد
- همراه اول حامی برگزاری ششمین رویداد ایران اکسپو
- حضور معاون وزیر حملونقل و زیرساخت ترکیه در غرفه همراه اول
- محاکمه در خیابان/ نگاهی به تازهترین قسمت سریال «افعی تهران»
- جایزه بزرگ جشنواره کازابلانکای مراکش به «برندهها» رسید
- ۲ انیمیشن ایرانی به جشنواره معتبر انسی راه یافتند
- «رُخ» بهترین مستند جشنواره فیلم مسکو شد
- «آوای ابرها» به جشنواره کاریبتونز کلمبیا راه یافت
- ۳ جایزه جشنواره مسکو به «آه سرد» رسید
- خانواده قاتل از «بیبدن» شکایت میکنند؟
- فوت کارگردان فرانسوی برنده نخل طلا و سزار/ لوران کانته درگذشت
- نسخهی آزادیِ لانتیموس/ نگاهی به فیلم «بیچارگان»
- نکوداشت اکبر زنجانپور در نوزدهمین «شب کارگردان»
- حضور همراه اول در بزرگترین نمایشگاه فناوری ترکیه
- معرفی همراه اول بهعنوان کارفرمای برتر سلامتمحور
- «در سایه سرو» از جشنواره ایتالیایی جایزه گرفت