یادداشتی کوتاه در مورد تئاترِ ناصدا
به کارگردانی مهدی برومند و تهیه کنندگی سارا بهرامی
ماهان حیدری
تئاتر ؛ ستاره نمی خواهد ؛ ستاره می سازد ؛
تئاتر باید خود ستاره باشد ؛ عشق بیآفریند و زندگی..
ناصدا ؛ خود یک ستاره است بر صحنه ی تئاتر ؛
هرجا توانستی مردمِ این سرزمین را به فکر فرو ببری ؛ حتما برنده شده یی و مهدی برومند یک برنده است ؛ کارگردانی که پیداست قبل و بعد از این نمایش سختیِ بسیار کشیده و باز هم قرار است بکشد اما پرواضح است که قصدِ تسلیم شدن ندارد ؛ او به مسیرِ متفکرانه ی خاص اش معتقد است و نشان می دهد که ادراکِ صحیحی از کلمه ی مقدسِ تئاتر دارد.
از همان آغازِ نمایش ؛ پیداست که قرار نیست با نمایشی بی هویت رو به رو شویم ؛
از همان آغاز پیداست که می خواهد دست بگذارد رویِ نقطه ی حساسی از روح و جان ات.. و موفق است ؛ همین کار را می کند.
کارگردان توانسته هارمونیِ خوش ترکیبی از بازی و نور و صدا را بر صحنه خلق کند..
بازیگرانِ این نمایش نازنین کیوانی و مرتضی تقی زاده آنقدر واقعی به هم متصل اند که رشته ی احساساتشان اگر تماشاگر را به گریه نیندازد حتما به بغضی در گلو خواهد رساند.
در صحنه ی تراژیکِ مرگِ پدر ؛ مرتضی تقی زاده تحسین برانگیز است ؛ تلفیقِ شوک ؛ خنده ؛ گریه و ادامه…
روندِ رسیدن به جنونِ تدریجی را خوب از آب در آورده و می توان گفت بازیگری تازه نفس در تئاتر متولد شده است.
و نازنین کیوانی که نقش اش را بر صحنه بازی نمی کند زندگی می کند..او از ابتدا تا انتهایِ نمایش با انتقالِ حسِ هنرمندانه اش چنگ می اندازد به قلب و احساسِ تماشاگر..ریتم در بدنِ منعطف اش به خوبی جریان دارد و سولوهایِ رقص اش بر صحنه درخشان اند و به یاد ماندنی ؛
او مستعدِ ستاره شدن است.
نمایشنامه ی روانشناختیِ عباس جمالی ؛ تلنگری به تماشاگر است که یادش بماند ؛ کودکی نقطه ی عطفِ تمامِ زندگانی ست.
تئاتر ؛ اگر تئاتر باشد حتما درمانِ درد است و ناصدا ؛ یک تئاتر است.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
پربازدیدترین ها
- با موافقت شورای پروانه فیلمسازی؛ ۶ فیلمنامه پروانه ساخت سینمایی گرفتند
- درباره یک خبر بی نهایت وحشتناک و غم انگیز
- سومین جشنواره چندرسانهای میراثفرهنگی به پایان رسید/ برگزیدگان دو بخش سینما و تئاتر معرفی شدند
- فشار سیاسی و خروج یک فیلم از داوری آکادمی؛ موافقت اردن با درخواست آذربایجان برای خروج «سرزمین شیرین من» از اسکار
- شکستِ دنباله «جوکر»؟ «جوکر: جنون مشترک» به نقطه صفر رسید
آخرین ها
- تاد هینز به عنوان رئیس هیئت داوران جشنواره فیلم برلین انتخاب شد
- پس از جنجال حرفهای مدیر جشنواره کمرایمیج؛ استیو مک کوئین رفت/ کیت بلانشت ماند
- ابوالفضل جلیلی مطرح کرد؛ حضور در کلاس بازیگری عامل موفقیت نیست
- نمایش بلندترین سکانس پلان سینمای مستند ایران در آمریکا
- کدام سینما واقعی تر است ؟
- پیدا شدن جسد یک بازیگر در خانهاش
- دیدار اصغر فرهادی با علاقهمندان فیلمهایش در استانبول
- فیلمی که اطلاعاتش مخفی نگه داشته شده؛ لوپیتا نیونگو به فیلم کریستوفر نولان پیوست
- «کتابخانه نیمهشب» روی صحنه میرود
- سه نمایش برای مستند «۹۹-۱۹» در یک هفته
- با موافقت شورای پروانه فیلمسازی؛ ۶ فیلمنامه پروانه ساخت سینمایی گرفتند
- درباره فیلم جدید رابرت زمکیس/ «اینجا»؛ یک قرن را طی می کند، اما بدون حرکت دوربین
- سوینا منتشر میکند؛ نسخه ویژه نابینایان «مورد عجیب بنجامین باتن» با صدای مهدی پاکدل
- «پینگو» بعد از ۱۸ سال بازمیگردد
- جوایز اصلی فستیوال فیلم هانوی به «بی سر و صدا» رسید
- درباره یک خبر بی نهایت وحشتناک و غم انگیز
- نمایش وقتی الاغا عاشق میشوند / گزارش تصویری
- تریلر قسمت هشتم منتشر شد؛ «مامویت غیرممکن» با تام کروز پایان مییابد؟
- ستاره اسکندری: ساخت «خورشید آن ماه» مسئولیت اجتماعی من بود
- «سودابه»؛ فیلمی برخلاف ذائقهسازی مرسوم سینمای ایران
- سیزدهمین جشن مستقل سینمای مستند به شیوه «آکادمی» داوری میشود
- یادداشتی کوتاه در مورد تئاترِ ناصدا..
- درباره ساخته جدید علی عباسی/ امتحان نهایی «شاگرد»
- زندگینامه بیتا فرهی منتشر میشود
- هانس زیمر: خلق موسیقی برای فیلم «بلیتز» و چالشهای نوای جنگ جهانی دوم
- شکستِ دنباله «جوکر»؟ «جوکر: جنون مشترک» به نقطه صفر رسید
- فشار سیاسی و خروج یک فیلم از داوری آکادمی؛ موافقت اردن با درخواست آذربایجان برای خروج «سرزمین شیرین من» از اسکار
- رالف فاینز و ژولیت بینوش بار دیگر همبازی می شوند
- مرجان اشرفیزاده: برگزاری جشنواره میراثفرهنگی در شهرهای کوچک آنها را به قطب گردشگری تبدیل میکند
- به زبان ترکی؛ «بند ناف» در استانبول روی صحنه میرود